Πολύς αχός σηκώθηκε από την δήλωση Σταθάκη για τα περίφημα 5 δις που είναι κατά την εκτίμησή του το «επαχθές» (και όχι «απεχθές» – που ούτως ή άλλως είναι) χρέος. Μέχρι και η εν δυνάμει μελλοντικός κυβερνητικός εταίρος ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατά τις προσβλέψεις του κ. Λαφαζάνη, του καταλόγισε «δήλωση υποταγής στους δανειστές».
Ο αχός ξεσηκώθηκε από τρεις πλευρές: Από τη Ν.Δ. που βρήκε στην δήλωση Σταθάκη μια λυτρωτική προπαγανδιστική διέξοδο για να πλήξει τον επελαύνοντα ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο μικρής εμβέλειας ήταν η αποτελεσματικότητά της, καθώς τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Σαμαρά και οι ηρωικές διακηρύξεις των τριών Ζαππείων, έχουν ξεφτίσει την όποια δυνατότητα εχέγγυας κριτικής περί «κωλοτούμπας» του ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη από τμήμα του στελεχικού δυναμικού της αξιωματικής αντιπολίτευσης που στοιχίζεται στα αριστερά του κόμματος, υπό τον κ. Λαφαζάνη, και η Τρίτη, από το κοινωνικό δυναμικό των αριστερών ψηφοφόρων του κόμματος.
Στο τελευταίο θα δικαιούντο να είναι χαιρέκακοι όσοι νουνεχείς, είχαν τις ελάχιστες γνώσεις και την ήρεμη πρόθεση να χαρτογραφήσουν την ευρωπαϊκή πολιτική και οικονομική γεωγραφία και να τολμήσουν να αντιτείνουν ότι επαχθή χρέη δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων δεν υπάρχουν και δεν μπορούν να στηριχθούν νομικά στα διεθνή δικαστήρια.
Είναι διαφορετικό θέμα η – αναγκαστική ίσως- στάση πληρωμών, η διαπραγμάτευση για την ελάφρυνση του χρέους, που απαιτεί την συναίνεση των δανειστών, και διαφορετική, έως αυτοκτονική, η μονομερής ανακήρυξη του χρέους ως επαχθές. Αυτά τα απλά, το αλφαβήτα δηλαδή των διεθνών οικονομικών σχέσεων, ξεσήκωναν θύελλα αντιδράσεων και προσβολών προς τους γράφοντες, από εκείνο το κομμάτι της συριζαίικης βάσης που έχουν χαρακτηριστεί ως …συριζοταλιμπάν!
Αυτοί ήταν οι πρώτοι που έμεναν πελιδνοί και εξαγριωμένοι, επειδή θεώρησαν ότι ο Σταθάκης προσχώρησε στα χαρακώματα του μνημονιακού εχθρού! Είχαν μείνει με τα νάματα της πρώιμης «εφηβικής», εξεγερσιακής περιόδου του ΣΥΡΙΖΑ, που ελαφρά τη καρδία διακήρυττε ότι θα κάνει Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου, κατά τα πρότυπα του προέδρου του Ισημερινού Κορέα, θα κηρύξει το χρέος επαχθές, και θα καθαρίσει μια για πάντα από τα άγη και τα άχθη της πατρίδας.
Αυτούς θα βρει μπροστά του ο ΣΥΡΙΖΑ όταν κληθεί να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Κάθε κυβερνητική ενέργεια που θα λαμβάνει χώραν στα πλαίσια του εφικτού, θα μοιάζει με υποχώρηση στον εχθρό, με στοίχιση στις τάξεις των μερκελιστών, με ξεπούλημα της πατρίδας, του εθνικού πλούτου, των λαϊκών προσδοκιών κ.ο.κ.
Και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε προειδοποιήσει, ότι παρά τις αστάθειες, τις αντιμαχόμενες δηλώσεις, τα πισογυρίσματα, ενηλικιώνεται. Ψαύει την πραγματικότητα και προσδπαθεί ν βρεί λύσεις στο πλ,αίξσιο του εφικτού. Αιχμιακή στιγμή ήταν το συνέδριο, όπου στις θέσεις του πρυτανεύει η αναδιάρθρωση του χρέους και όχι η μονομερής κήρυξή του ως επαχθούς. Αλλά ποιος διαβάζει θέσεις συνεδρίων όταν έχει εκπαιδευτεί με τα γιαούρτια, τις φάπες στον Λοβέρδο και τα συνθήματα της πρώτης περιόδου του 4%; Με αυτή την έννοια ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τίμιος ως προς τον εαυτό του, αφού οι θέσεις αυτές κατεγράφησαν το ανώτατο όργανό του, το συνέδριο.
Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι ωστόσο διαφορετικό: Ο χρόνος αδηφάγος. Η ώρα της κάλπης για Αυτοδιοίκηση και Ευρωκοινοβούλιο –ίσως και για εθνικό κοινοβούλιο, πλησιάζει. Αν πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων τις εφήμερες ανακοινώσεις-αψιμαχίες μεταξύ των υπεύθυνων επικοινωνίας των δύο κομμάτων, που φαντάζουν ασήμαντες και ανούσιες, τα πραγματικά προβλήματα είναι το χρέος, η παρακμή, η καλπάζουσδα ανεργία, και όλα όσα κρέμονται απειλητικά επί των κεφαλών του Σταθάκη, του Τσίπρα, του Λαφαζάνη και των λοιπών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν το ρεύμα που δημιουργείται υπέρ τους και ο -κάθε- κ. Σταθάκης θα πρέπει να πάει στην Τρόικα και να διαπραγματευθεί. Ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να πάει στην Μέρκελ και τους άλλους ηγέτες, προκειμένου να διαπραγματευθεί «εκ μέρους της Ελλάδας αλλά και του ευρωπαϊκού Νότου και των ευρωπαίων εργαζομένων»!!! Το τι θα πουν σημαίνει δέσμευση για τη χώρα…
Η αντιπολίτευση προσφέρεται για ηρωικές ιαχές. Η διακυβέρνηση σημαίνει ευθύνη αφού διαχειρίζεται τις ζωές των ανθρώπων. Και δεν ξέρω αν το άγχος της ευθύνης αυτής διακατέχει το σύνολο του στελεχικού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ. Καιρός είναι να αρχίσουν να σκέπτονται ως εν δυνάμει κυβέρνηση, γιατί μόνο έτσι θα αναζητήσουν εφικτές λύσεις …
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
