Αν κάτι ενδιαφέρον έχει απομείνει που να αφορά τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, αυτό δεν είναι τόσο η πρόθεση του Γιώργου Παπανδρέου να μείνει ή να φύγει, ούτε ο χρόνος που θα την αποκαλύψει στο κομματικό ακροατήριο και την κοινωνία. Είναι περισσότερο η στρατηγική που αναπτύσσουν οι επίδοξοι διάδοχοι του, μέσω της οποίας αποκαλύπτεται η ικανότητα ή αδυναμία τους να πείσουν τους όποιους εναπομείναντες ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να τους εμπιστευτούν.
Μέχρι στιγμής η περίπτωση του Μιχάλη Χρυσοχοϊδη συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, καθώς δείχνει πως η σπουδή να δηλώσει πρώτος “παρόν”, κάθε άλλο παρά πυροτέχνημα ήταν. Αντιθέτως, τα βήματα που ακολουθεί ο υπουργός Ανάπτυξης και ο τρόπος που ξεδιπλώνει τη στρατηγική του επιβεβαιώνουν προπαρασκευή και επιμέλεια. Και είναι ίσως ο μόνος, μέχρι στιγμής, διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ που πολιτεύεται σε κλίμα εσωκομματικού προεκλογικού πυρετού, διαθέτοντας συγκεκριμένο σχέδιο.
Κατ’ αρχήν, αμέσως μόλις άρχισε η συζήτηση περί της αποχώρησης του Γιώργου Παπανδρέου – ως φυσικό συνεπακόλουθο της παραίτησής του από τη θέση του Πρωθυπουργού – ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης δήλωσε ευθαρσώς ότι θα είναι υποψήφιος. Ήταν ο πρώτος που το είπε ξεκάθαρα και άνοιξε χωρίς περισπάσεις τα χαρτιά του.
Δεύτερον, αμέσως μόλις διαπίστωσε την πρόθεση του Γιώργου Παπανδρέου να επιμηκύνει την αβεβαιότητα για να κερδίσει πολιτικό χρόνο, ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης τον κάλεσε ευθαρσώς να αποχωρήσει, χρησιμοποιώντας μάλιστα ιδιαίτερα επιθετική φρασεολογία. Αναπόφευκτα κέρδισε πόντους δημοσιότητας και προκάλεσε το στελεχιακό δυναμικό του κόμματος να πάρει θέση. Με τον τρόπο αυτό είχε την ευκαιρία να μετρήσει δυνάμεις και να διαπιστώσει που θα μπορούσε να αναζητήσει συμμαχίες.
Τρίτον, δεν εκδήλωσε μόνο την επιθυμία να είναι υποψήφιος. Την έντυσε και με πολιτική πλατφόρμα. Παρ’ ότι υπουργός του Μνημονίου, άσκησε κριτική στο Μνημόνιο, επιχειρώντας να εκφράσει όσους ασκούν “συστημική” κριτική στην πολιτική της Τρόικας. Εκείνους δηλαδή που αμφισβητούν την πολιτική της ύφεσης, πλην όμως πιστεύουν στην παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και απορρίπτουν σκέψεις για επιστροφή της στη δραχμή. Με απλά λόγια ο Χρυσοχοϊδης εμφανίζεται κατά του Μνημονίου, αλλά υπέρ του ευρώ. Συνεπώς, θέλει να εμφανιστεί ως “συστημικός παίκτης” σε όσους τον ακούν στο εξωτερικό. Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι θετικές αναφορές στον Κώστα Σημίτη, ο οποίος προσφάτως κι αυτός άσκησε κριτική στην πολιτική της Τρόικας, αλλά και η στήριξη του στην κυβέρνηση Παπαδήμου (“έως ότου ολοκληρώσει το έργο της”), για να υπάρξει “οικονομική σταθερότητα”.
Τέταρτον, φρόντισε να προβάλει την πολιτική του πρόταση, με αναφορές “στην Ελλάδα της παραγωγής που θα παράγει δουλειές και όχι απασχόληση”, που το κράτος θα πρέπει να διαλυθεί και να δομηθεί με τρόπο που θα προάγει την ανάπτυξη, ενώ άλλαξε τον τόνο της …πολιτικής μόδας και τις “μεταρρυθμίσεις” τις ονόμασε “δίκαιες αλλαγές”. Στο πλαίσιο αυτό, έκανε μνεία στο επιστημονικά καταρτισμένο ανθρώπινο δυναμικό της χώρας, τους νέους επιστήμονες που δεν βρίσκουν δουλειά στη χώρα του, καταγγέλλοντας την οικογενειοκρατία ως κοινωνικό σύμπτωμα που δεν προάγει την αξιοκρατία και το οποία μαζί με το κομματικό πελατειακό κράτος, τους κρατά εκτός αγοράς εργασίας.
Πέμπτον, στο πλαίσιο της κριτικής του στο Μνημόνιο, τάχθηκε κατά της εκποίησης δημόσιας περιουσίας και επιχειρήσεων, αναζητώντας συμμαχία με το ισχυρό συνδικαλιστικό λόμπι, εκεί όπου οι έτεροι συνυποψήφιοι έχουν διαρρήξει τις σχέσεις του. Ως εκ τούτου δεν δίστασε να αποκαλύψει την προσωπική του φιλία του με τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ Νίκο Φωτόπουλου, να υπερασπιστεί την ακεραιότητα και την ηθική του και να επιβραβεύσει τη συνδικαλιστική του δράση, προσβλέποντας στη στήριξη του, ενόψει των εσωκομματικών εκλογών που θα ακολουθήσουν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
