Προφανώς και συμπεραίνοντας εκ του αποτελέσματος της προσέλευσης στην εσωκομματική διαδικασία για την εκλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, υπάρχουν πάρα πολλοί συμπολίτες μας που δεν επηρεάζονται από την άρχουσα αντίληψη που αναπαράγει μέρος του πολιτικού συστήματος και των ΜΜΕ, ότι δηλαδή δια πάσαν νόσον της χώρας, φταίει η τελευταία διετής διακυβέρνηση.
Οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, που κατά δεκάδες χιλιάδες προσήλθαν στις κάλπες είναι και αυτοί θύματα της πολιτικής των μνημονίων και επί πλέον ως δεδηλωμένοι ψηφοφόροι του Κινήματος, στόχος των νεοπατριωτών του αριστεροδεξιού αντιμνημονιακού αγώνα, σε κάθε κοινωνική ή πολιτική συνάθροιση.
Άρα κάποιοι άλλοι ιστορικοί δεσμοί αποτελούν το συνεκτικό κρίκο που τους ενώνει, και τους υπαγορεύει να ερμηνεύουν τις πολιτικές εξελίξεις με έναν δικό τους τρόπο. Ένα είναι βέβαιο πως ο χώρος της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης» έρχεται από πολύ μακριά. Είτε με αναφορές στον Ελευθέριο Βενιζέλο, είτε στον Γ. Παπανδρέου είτε στον Α. Παπανδρέου, οι πολίτες που ανήκουν σε αυτόν θεωρούν πλασματικό το μύθο ότι οι κοινωνικές δυνάμεις που στηρίζουν τον πολιτικό αυτό χώρο προέρχονται από «ληστεία» μετεμφυλιακά των δυνάμεων της αριστεράς. Η μεγάλη προσέλευση μέσα σε ένα κλίμα απειλών για προπηλακισμούς και επεισόδια «θερμοκέφαλων αυθορμήτων αγανακτισμένων», αποτελεί από μόνο του πολιτικό γεγονός που εξέπληξε τους βιαστικούς πολιτικούς αναλυτές, που έπαιρναν τοις μετρητοίς παρά την διαλυτική ρευστότητα που κατέγραφαν, τις τάσεις των δημοσκοπήσεων.
Εξέπληξε όπως ήταν φυσικό και τους εξ αριστερών αντίπαλους πολιτικούς χώρους, που για μια ακόμη φορά ήλπιζαν προτάσσοντας έναν ανεδαφικό λαϊκισμό να διαμοιράσουν τα ιμάτια του «τελειωμένου» κόμματος. Κυρίως όμως ήταν ένα εφιαλτικό μήνυμα για τους επιγόνους, των πολλών μικρών ΠΑΣΟΚ, που δημιουργήθηκαν λόγω του μνημονίου φιλοδοξώντας να ηγεμονεύσουν στο χώρο, προβάλλοντας ένα νεφελώδη άλλο δρόμο, «χωρίς πόνους και θυσίες». Όπως φάνηκε, αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Παπανδρέου δεν εξελέγη από το «τα λεφτά υπάρχουν» αλλά επειδή ο Καραμανλής εγκατέλειψε την εξουσία λόγω της αδυναμίας αντιμετώπισης της κρίσης. Και φυσικά όπως φάνηκε υπάρχουν πολίτες που δεν «τσιμπάνε» στην ευκολία των θωριών συνωμοσίας που είναι τόσο δημοφιλείς στις μέρες μας. Το σίγουρο είναι πως ένας βουβός κόσμος που δεν μετριόταν στις σφυγμομετρήσεις, έδωσε ένα δυναμικό παρόν την περασμένη Κυριακή δίνοντας μήνυμα ύπαρξης και εντολή συνέχειας στο νέο αρχηγό, αφήνοντας στην ιστορία να κρίνει νηφάλια τα καταιγιστικά γεγονότα που συνέβησαν την τελευταία τριετία.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
