Τι νόημα έχει ο κυβερνητικός συνασπισμός να ανακοινώνει ότι δημιουργεί μια εθνική γραμμή που να καλλιεργεί την αίσθηση της δυνατότητας ανατροπής του Μνημονίου, όταν η πλευρά των δανειστών δείχνει ξεκάθαρα πως η δική της γραμμή είναι να μην αλλάξει τίποτα ή αν είναι να αλλάξει αυτό θα συζητηθεί εν καιρώ και αφού προηγουμένως η Ελλάδα κάνει κι άλλες θυσίες;
Ιδανικά το νόημα της ελληνικής αντίδρασης θα ήταν η άσκηση πίεσης στους Ευρωπαίους να υπαναχωρήσουν σε μια θέση εθνικά συμφέρουσα που θα έβγαζε τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο. Είναι η επιμήκυνση η ορθότερη και πιο συμφέρουσα πρόταση;
Επειδή, κυρίως, πρόκειται για τεχνικό ζήτημα, η καταλληλότερη απάντηση θα δίνονταν από όσους γνωρίζουν καλά οικονομικά. Κι ως γνωστό, ούτε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ούτε ο Φώτης Κουβέλης γνωρίζουν. Το ευτυχές είναι πως ο Γιάννης Στουρνάρας φαίνεται να γνωρίζει αρκετά καλύτερα και εκ του λόγου αυτού παραμένει και σιωπηλός.
Άλλωστε, αυτό επωμίζεται το βάρος της “βρόμικης δουλειάς” και αυτός είναι που στο τέλος θα δεχθεί τα πυρά της κριτικής. Οπότε και για λόγους πολιτικούς, αλλά και κυρίως για λόγους εθνικούς οφείλει να επιδεικνύει τη δέουσα προσοχή και σοβαρότητα.
Διότι στην παρούσα συγκυρία είναι παντελώς αδιάφορα για τον ελληνικό λαό και την ελληνική οικονομία για το ποιος θα “δικαιωθεί” ή θα επιβεβαιωθεί στο τέλος βάση των όσων έχει πει. Το ζήτημα είναι με πράξεις η χώρα να σωθεί και η ελληνική οικονομία να ανασάνει. Το πως θα γίνει αυτό δεν είναι δουλειά του ελληνικού λαού που θα επιβραβεύσει τη μια ή την άλλη τεχνική, αλλά της πολιτικής ηγεσίας συνολικά που θα κριθεί εκ του αποτελέσματος.
Αν λοιπόν η υπερ-προβολή της “εθνικής γραμμής” περί επιμήκυνσης εκφράζεται συνειδητά και για διαπραγματευτικούς λόγους από τους δυο ηγέτες των μικρών κομμάτων της συγκυβέρνησης, τότε θα φανεί αν αυτή η διαπραγματευτική τακτική απέδωσε καρπούς και η Τρόικα “έφαγε” τη μπλόφα της ελληνικής πλευράς.
Αν όμως η υπερ-προβολή της “εθνικής γραμμής” περί επιμήκυνσης αφορά στην οικοδόμηση ενός πολιτικού άλλοθι πάνω στην άμμο που το συμπαρασύρει το πρώτο κύμα της Τρόικας, τότε οι δυο πολιτικοί αρχηγοί θα είναι υπόλογοι για τις νέες θυσίες που θα κληθεί με τη μορφή του κατεπείγοντος να υποστεί ο ελληνικός λαός.
Όλα όμως θα φανούν στην πορεία, τις επόμενες μέρες. Σχετικά σύντομα το τοπίο θα έχει ξεκαθαρίσει. Είναι σαφές πως τα περιθώρια παράτασης που θα ετεροχρονίζει το ελληνικό πρόβλημα είναι εξαιρετικά περιορισμένα. Για αυτό και η …σιωπηλή αναζήτηση μιας άλλης λύσης αξίζει προσοχής και περιφρούρησης…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
