Μια από τις -έστω μικρές – εκπλήξεις των τελευταίων εκλογών, ήταν αναμφισβήτητα η ανάσχεση της πτωτικής τάσης του ΠΑΣΟΚ, για το οποίο ελάχιστοι πίστευαν λίγους μήνες πριν ότι σε μια πολωτική αναμέτρηση του νέου δικομματισμού, δεν θα ακολουθούσε την τύχη του τωρινού εκλογικού του συμμάχου, της ΔΗΜΑΡ.
Όμως όπως εκ του αποτελέσματος αποδείχθηκε, η Φώφη Γεννηματά, με τα έστω δειλά παραταξιακά ανοίγματα, έστω με τις φανερές αντιφάσεις των καπετανάτων στο εσωτερικό του συρρικνωμένου κόμματος, ακόμα αντιμετωπίζοντας τις εμπαθείς ενστάσεις των «βαρόνων» για την επιστροφή των «εκδιωχθέντων», κατόρθωσε αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο. Όχι μόνο να αυξήσει τη δύναμη του κόμματός της σε ποσοστό, αλλά και σε απόλυτο αριθμό ψήφων, την ώρα που σε όλο το φάσμα, λόγω και της αποχής, παρατηρήθηκαν σημαντικές μειώσεις.
Μπορεί η ειλικρίνεια και το φωτεινό πρόσωπο της κυρίας Γεννηματά λοιπόν να κέρδισαν τις εντυπώσεις και να ξύπνησαν κάποια παραταξιακά αντανακλαστικά στους ψηφοφόρους της λεγόμενης «δημοκρατικής παράταξης» με τη ανισοβαρή διεύρυνση προς την ΔΗΜΑΡ, τα προβλήματα ωστόσο παραμένουν την επόμενη μέρα, καθώς λίγοι πιστεύουν πως δεν θα συνεχιστεί η παράδοση της μεταανδρεϊκής εποχής του ΠΑΣΟΚ, ο απελθών πρόεδρος να μην προσπαθεί να κηδεμονεύσει τον νεοεκλεγέντα.
[quote text_size=”small”]
Επίσης μπορεί το κόμμα να έχει αφυδατωθεί εκλογικά, ωστόσο οι μηχανισμοί στελεχών, κυρίως της παλαιότερης γενιάς και οι παραγοντισμοί ιδιοκτησιακής αντίληψης, καραδοκούν, είτε να υπονομεύσουν αποφάσεις μη αρεστές στους ίδιους, είτε διευρύνσεις σε όμορους χώρους αλλά και σε προσωπικότητες που μπορεί να «υπονομεύσουν» την μικροκομματική τους ισχύ.
[/quote]
Έτσι ο δρόμος της ανασυγκρότησης της «δημοκρατικής παράταξης» με κορμό το ΠΑΣΟΚ, δεν είναι εύκολο να αποδώσει εκτός αν η νέα πρόεδρος του Κινήματος, εμπιστευτεί το πολιτικό της ένστικτο και προχωρήσει σε θαρραλέα ανοίγματα σε έναν χώρο που ούτως ή άλλως, χαρακτηρίζεται από την ιδεολογική πολυχρωμία του και την παραδοσιακά αποδεδειγμένη δημοκρατική πολυφωνία αλλά και πολυσυλλεκτικότητά του. Προϋπόθεση βέβαια είναι να γίνει μια γενναία και ουσιαστική αναδιοργάνωση του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, με ανοιχτές οργανώσεις για εκείνα τα στελέχη που από αστοχίες, είτε της προηγούμενης ηγεσίας, είτε από δική τους επιλογή υπό την πίεση των γεγονότων, επέλεξαν την αποχή, ή άλλη προσωρινή πολιτική στέγη.
[quote text_size=”small”]
Ο χώρος της σοσιαλδημοκρατίας, είναι υπαρκτός και αποτελεί για το πολιτικό μας σύστημα παράγοντα δημοκρατικής σταθερότητας, πόσο μάλιστα που παρά τα λάθη και τις αναπόφευκτες λόγω της μακρόχρονης διακυβέρνησης ασχημίες αρκετών στελεχών του, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην σταθερότητα της διακυβέρνησης της χώρας τα τελευταία σαράντα χρόνια, της μεταπολιτευτικής δημοκρατικής ευημερίας.
[/quote]
Είναι βέβαιο, μετά την κατάρρευση των μύθων και το ξεγύμνωμα των εύκολων λύσεων, πως οι πολίτες βλέπουν με άλλο μάτι το χώρο που υπέστη την μεγαλύτερη πίεση της κρίσης και αρκετοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πλέον πως η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου το 2010 έκανε, έστω και με καθυστέρηση, εκείνο που επίτασσε το συμφέρον του τόπου. Το τρίτο μνημόνιο θα είναι η αφετηρία της επιστροφής των νέων αγανακτισμένων, αρκεί η νέα ηγεσία της δημοκρατικής παράταξης να μην κάνει το εγκληματικό λάθος και δελεαστεί από τις σειρήνες, εσωτερικού και εξωτερικού και χρεωθεί την εφαρμογή του, συμμετέχοντας στο κυβερνητικό σχήμα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
