Τα μεσαία στελέχη δίνουν τις νίκες, όταν δεν κάνουν ζημιές. Στο τελευταίο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ πρωταγωνιστές αναδείχθηκαν μεσαία στελέχη. Είτε από το κόμμα, είτε από την κυβέρνηση, είτε στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, είτε όχι.
(Όπου μεσαία στελέχη, άνθρωποι που έχουν αναλάβει κάπου κάποιο πόστο, αναδείχθηκαν μέσα από αυτό, χωρίς να έχουν αποκτήσει το «ειδικό βάρος» που θα τους μετρούσε αλλιώς στη ζυγαριά της επικαιρότητας).
Όταν ο Κούρτσιο Μαλαπάρτε δημοσίευσε το 1931 την τεχνική του πραξικοπήματος, ήθελε να μιλήσει γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Με αφορμή αυτό το βιβλίο ο Τρόσκυ τον αποκάλεσε φασίστα, ωστόσο ο Μαλαπάρτε βάσισε τη σκέψη του πάνω στα λόγια του κομουνιστή ηγέτη: «Η εξέγερση δεν είναι μια τέχνη, ειναι μια μηχανή. Χρειάζονται τεχνικοί για να τη θέσουν σε κίνηση: τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει ούτε καν μερικές ενστάσεις. Μόνο τεχνικοί μπορεί να τη σταματήσουν».
Εξεγέρσεις πλέον δεν υπάρχουν, ούτε στον καιρό του μνημονίου. Υπάρχουν όμως τεχνικοί – μεσαία στελέχη, που παίζουν τον ίδιο ρόλο στη μηχανή της εξουσίας. Το γιατί ο πρωθυπουργός μπήκε τώρα σε ατελέσφορες συζητήσεις μαζί τους είναι το πρώτο θέμα. Το δεύτερο είναι οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές – τεχνικοί – μεσαία στελέχη.
Ας ξεκινήσουμε από το δευτερο.
Τίνα: Το δικό της «όχι» εφερε τη… μεγάλη ανατριχίλα των επόμενων ημερών. Η πιθανή απομάκρυνση Μαγκριώτη και η ενδεχόμενη παραμονή της Τίνας στο υπουργείο θα ζουμάρει πάνω στην απόσταση μεταξύ νεοφερμένων συνεργατών του κ. Παπανδρέου και παλιών στελεχών. Μετά το ζουμ πόσοι και επί πόσο θα αντέχουν να δουν την εικόνα που θα προκύψει;
Μαγκριώτης: «Έγινα κόκκινο πανί για το Γιώργο στη Θεσσαλονίκη», λέει υπενθυμίζοντας σε συνομηλιτές του το 2007. Δεν έχει άδικο. Έστω και στο παρά πέντε έφτιαξε ένα καλό αντιβενιζελικό μέτωπο στη βενιζελική έδρα. Λειτούργησε σαν τεχνικός. Τη θέση στο υπουργείο Υποδομών δεν την είδε ως αντίδωρο. Ήθελε το κάτι παραπάνω στην καρδιά του προέδρου και αυτό ήταν το δικαίωμα να τον πληγώνει.
Μπατζελή: Μπήκε ξαφνικά μέσα στο υπουργικό συμβούλιο με τον αέρα του ανθρώπου του προέδρου. Αν φύγει, θα πει ότι δεν της είπε κανείς ότι αυτός ο «αέρας» δεν είναι πάντα δροσιστικός.
Παναγιωτακόπουλος, Νεονάκης κτλ: Σχεδόν όλοι όσοι πήραν το λόγο την Κυριακή τάχθηκαν εναντίον του μνημονίου. Απειχούν τη βάση, απειχούν την κοινωνία. Γιατί βρίσκονταν εκεί όμως; Τιμούν το παρελθόν τους ή προσβλέπουν στο μέλλον;
Μπουτάρης, Καμίνης: Από τη Δαμανάκη και τον Βούγια μέχρι σήμερα αποδείχθηκε ότι στις επιλογές του ΠΑΣΟΚ για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ισχύει ότι ορισμένες φορές είναι πολύ νωρίς για κάτι μέχρι να γίνει πολύ αργά. Για τον μέν Μπουτάρη στο ΠΑΣΟΚ άργησαν να πειστούν μια τετραετία, για τον δε Καμίνη ίσως αποδειχθεί ότι άργησαν περισσότερο: μερικές ώρες έντονων αμφιταλαντεύσεων.
Πάμε τώρα στο πρώτο θέμα, ο Παπανδρέου αναλαμβάνει ο ίδιος να πείσει χωρίς επιτυχία όσους αρνούνται. Το 2007 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πήρε το κόμα ΚΑΙ επειδή έπεισε για δεύτερη φορά τον κομματικό «μηχανισμό». Τον έπεισε χωρίς ποτέ να τον δούμε να διαπραγματεύεται μαζί του. Αντίθετα ο Ευάγγελος Βενιζέλος τότε και ο Παπανδρέου τις τελευταίες ημέρες έπιασαν κουβέντα με τους τεχνικούς. Μεγάλο λάθος. Ο ηγέτης πρέπει να μιλάει μόνο με τον κόσμο του.
Η τεχνική του πραξικοπήματος, Κούρτσιο Μαλαπάρτε, εκδόσεις Ιολκός, 6ο κεφ, σελ. 88: «ένας θριαμβευτής στρατηγός που ετοιμάζεται να καταλάβει την εξουσία (…) δεν επιτρέπεται να βγαίνει προς άγρα χειροκροτητών ούτε να χάνει το χρόνο σε ραδιουργίες».
Κι ένα μακιαβελικό επιστέγασμα: Τα μεσαία στελέχη δίνουν τις νίκες, αλλά κάνουν και ζημιές όταν τα αντιμετωπίσεις διαφορετικά από αυτό που στην πραγματικότητα είναι: μεσαία στελέχη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
