Τρία success story εναλλάσσονται το τελευταίο διάστημα στην ελληνική πολιτική σκηνή, τα οποία όμως έχουν πολλαπλές αναγνώσεις και ερμηνείες. Κατ’ αρχήν το κυβερνητικό κύμα αισιοδοξίας που καλλιεργείται με υφέσεις και εντάσεις το τελευταίο διάστημα, που προσπαθεί να εδραιώσει την ελπίδα στους δυναστευόμενους έλληνες πολίτες, ότι τα πρώτα θετικά αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ένα γεγονός που το αποδέχονται ακόμη και κακόπιστοι ευρωπαίοι εταίροι, και πως διαφαίνεται επί τέλους κάποια αμυδρή αχτίδα διαφυγής από την κρίση.
Η προσπάθεια ωστόσο διαμόρφωσης θετικού κλίματος στην κοινωνία, υπονομεύτηκε βάναυσα από τις άκαμπτες και στα όρια του παραλογισμού απαιτήσεις της τρόικας, ή μήπως κάτι κρύβεται πίσω από αυτή τη σκληρότητα, η οποία μάλιστα ουδόλως διαφοροποιήθηκε μετά την ξεκάθαρη στήριξη του γερμανικού παράγοντα με τις δηλώσεις Μέρκελ και Σόιμπλε; Δηλαδή μήπως όλο το παιχνίδι των κόκκινων γραμμών από ελληνικής πλευράς και των πιέσεων για μέτρα από τους εκπροσώπους των δανειστών, μήπως λέμε, είναι ένα καλά οργανωμένο επικοινωνιακό παιχνίδι που στο τέλος θα υπάρξει μερική «υποχώρηση» των τροϊκανών ώστε η κυβέρνηση να εμφανιστεί ο νικητής της διαπραγμάτευσης, εν όψει μάλιστα του εκλογικού έτους που είναι το 2014.
Εξ άλλου ο Βόλφανγκ Σόιμπλε ήταν αποκαλυπτικά σαφής όταν υπογράμμισε ότι πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν στις διαπραγματεύσεις και η αντοχή του κυβερνητικού συνασπισμού, που τελευταία παρουσιάζει σημάδια αποσύνθεσης κυρίως από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Φυσικά οι γερμανοί έχουν και έναν άλλο λόγο, ιδιαίτερα σημαντικό γι’ αυτούς με ευρωπαϊκή διάσταση, του δικό τους success story που αφορά το πετυχημένο όπως υποστηρίζουν, πείραμα της λιτότητας που εφαρμόστηκε τιμωρητικά στη χώρα μας και θέλουν να το διαφημίσουν δεόντως σε όλους εκείνους που αλόγιστα θα πέσουν στα νύχια του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης και του ελεγκτικού μηχανισμού του ΔΝΤ.
Εννοείται πως δεν διανοείται κανένας πλέον από τα γνωστά κοράκια των αγορών και τα ΜΜΕ που ελέγχουν να μιλήσει για grexit εκτός φυσικά από την ύποπτη επιμονή των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, τη στιγμή μάλιστα που ο διεθνής τύπος έχει ήδη προεξοφλήσει τη συμφωνία Μέρκελ Λαγκάρντ για ρύθμιση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους στα μέσα του 2014 μετά την επιβεβαίωση από τη Γιούροστατ του πρωτογενούς πλεονάσματος. Ένα πλεόνασμα που ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτηρίζει μαϊμού, δείχνοντας αγωνία απέναντι σε κάθε ελπιδοφόρα είδηση ή εξέλιξη. Θα ήταν φυσικό σε άλλες εποχές, όταν το πολιτικό παιχνίδι παιζόταν με τη γνωστή μεταπολιτευτική αφέλεια των δανεικών και το πολιτικό σύστημα φλυαρούσε εκ του ασφαλούς, να υπάρχει τέτοια αντιπολιτευτική στρατηγική «όχι σε όλα», αλλά σήμερα που η κρίση δολοφονεί, απαιτείται τουλάχιστον σοβαρότητα. Είναι γεγονός ότι όσο σταθεροποιείται η οικονομία, τόσο το success story του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή του «ναι σε όλους και σε όλα τα αιτήματα», μοιάζει περισσότερο σαν παλαιοκομματική καρικατούρα, παρά ανάλυση ή και αντίληψη της πραγματικότητας που βιώνει η χώρα. Και δυστυχώς αυτό είναι και το τελευταίο που έχουν ανάγκη αυτή την κρίσιμη στιγμή ο τόπος και οι πολίτες.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
