Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΡΙΖΙΚΗ!

Μοίρασε το

Σε εξαιρετικώς ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων με το κοινό εξελίχθηκε η συζήτηση για το πολιτικό σύστημα και την αναθεώρηση του συντάγματος, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, την Πέμπτη 21η Νοεμβρίου. Με επίκεντρο την -λίγο πολύ δεδομένη- ανάγκη ουσιαστικών αλλαγών στο πολίτευμα και στο εκλογικό σύστημα, οι διακεκριμένοι ομιλητές (ο κ. Ανδρέας Δρυμιώτης, Σύμβουλος Επιχειρήσεων και οι καθηγητές κ.κ. Γεώργιος Δελλής, Ηλίας Νικολακόπουλος και Φίλιππος Σπυρόπουλος) παρουσίασαν με εξαιρετική ευθύτητα και αμεσότητα τις απόψεις τους, θέματος, υπό την προεδρία του πρώην Πρωθυπουργού κ. Παναγιώτη Πικραμένου1.

Παρά τις επι μέρους διαφορές και τη σημασία που έκαστος των ομιλητών απέδωσε σε πτυχές του θέματος (π.χ. εκλογικό σύστημα, εσωκομματική δημοκρατία, σταυρός προτίμησης, κυβερνητική σταθερότητα) ήταν σαφής η αντίληψη ότι το σύστημα της προεδρευομένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας έχει περιέλθει σε αδιέξοδο, γεγονός που επιτάσσει την άμεση εισαγωγή νέων πολιτειακών θεσμών προς την κατεύθυνση του προεδρικού συστήματος, δηλαδή με πλήρη διάκριση των εξουσιών αλλά και δικαιότερο (αναλογικότερο και αντιπροσωπευτικότερο) εκλογικό σύστημα.

Βεβαίως, ως μείζον πρόβλημα αναδείχθηκε η άρνηση του πολιτικού συστήματος να προωθήσει την απαιτούμενη διαδικασία αναθεωρήσεως, η οποία, βεβαίως, θα πρέπει να υπερβεί τις δεσμεύσεις του παρόντος συντάγματος και να τεθεί υπό την άμεση έγκριση του εκλογικού σώματος, προφανώς με δημοψήφισμα. Επί του θέματος προκάλεσε αίσθηση και θετικές αντιδράσεις η παρέμβαση εκπροσώπου κεντρώου μεταρρυθμιστικού κόμματος των ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ, ο οποίος κάλεσε τους επωνύμους και έχοντες δημόσιο λόγο πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους πιέζοντας και αναγκάζοντας το πολιτικό σύστημα να λάβει τις σχετικές πρωτοβουλίες.

Η σχετική συζήτηση δεν είναι καινούργια. Ήδη, από την 9η Μαρτίου του 2011, με πρωτοβουλία της κινήσεως πολιτών ΕΛΠΙΔΕΣ και με την υποστήριξη του Ελληνο-Βρετανικού Επιμελητηρίου, είχε διοργανωθεί στο αμφιθέατρο της Τραπέζης της Ελλάδος παρόμοια συζήτηση, πάλι υπό την προεδρία του κ. Πικραμένου, τότε ακόμη προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ο συνταγματικός διάλογος έχει λάβει και έντυπη μορφή με διάφορα άρθρα-παρεμβάσεις, με σημαντικότερη αυτή του πρώην Υπουργού, κ. Αλέκου Παπαδόπουλου και του καθηγητή κ. Γεώργιου Σωτηρέλλη τον περασμένο Μάρτιο2.

Επίσης, ομάδες πολιτών και κάποια από τα εκτός βουλής κόμματα, του κεντρώου μεταρρυθμιστικού χώρου, έχουν προωθήσει την σχετική συζήτηση σε ακόμη πιο ριζοσπαστική κατεύθυνση, μιλώντας για πλήρη διαχωρισμό των εξουσιών και ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας. Οι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ είναι το πρώτο πολιτικό κόμμα, το οποίο διατύπωσε μια ολοκληρωμένη πρόταση3 για την αλλαγή του Συντάγματος ενώ ακολούθησε η «Δημιουργία, ξανά!» του Θάνου Τζήμερου4 καθώς και η «Κοινωνία Αξιών» υπό τον καθηγητή Μπουραντά5.

Επίσης, σοβαρά και αξιόλογα πολιτικά πρόσωπα αναγνωρίζουν, ευθαρσώς, ότι το συγκεκριμένο συνταγματικό πλαίσιο δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες διακυβερνήσεως της χώρας, ενώ ταυτοχρόνως στρεβλώνει τη δημοκρατική λειτουργία του πολιτεύματος. Ο κ. Πέτρος Δούκας, από τη Ν.Δ., η ομάδα στελεχών Π80 από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μιλούν ευθέως για την αλλαγή του πολιτεύματος. Οι κ.κ. Κεφαλογιάννης και Μεϊμαράκης έχουν κάνει ανάλογες νύξεις ενώ, ο Νέστωρ της συντηρητικής παράταξης, κ. Ιωάννης Βαρβιτσιώτης ήδη από το 1998, με το πλέον αξιόλογο, βιβλίο του «Συνταγματικό Πλαίσιο», ανοίγει πρώτος τη συζήτηση και θίγει το ζήτημα του τρόπου εκλογής και των αρμοδιοτήτων του Π.τ.Δ., την ίδρυση Γερουσίας, τη λαϊκή πρωτοβουλία για δημοψήφισμα κλπ. Τέλος, ο διαπρεπής δικηγόρος κ. Χάρης Οικονομόπουλος, γνωστός για τους διακστικούς του αγώνες κατά υποθέσεων διαπλοκής, όπως και ο καθηγητής κ. Αθανάσιος Διαμαντόπουλος, έχουν παρουσιάσει συγκροτημένες απόψεις και αναλυτικό προβληματισμό επί του θέματος.

Όμως, πιστεύω ακράδαντα ότι η συζήτηση αυτή δεν είναι ζήτημα μιας ομάδας εκλεκτών ή ειδικών. Η συζήτηση αυτή σχετίζεται με το πολίτευμα της χώρας μας, αφορά την ποιότητα της δημοκρατίας μας, η συζήτηση αυτή ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ! Είναι καιρός οι Έλληνες πολίτες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, να πάψουν να είναι θεατές στο έργο που αφορά τη ζωή τους. Είναι αδιανόητο να υπάρχει διάταξη, σε δημοκρατικό Σύνταγμα, που να απαγορεύει τη λαϊκή πρωτοβουλία για δημοψήφισμα ή την αλλαγή του Συντάγματος! Ο λαός, εξ ορισμού, είναι η υπέρτατη εξουσία, η πηγή από την οποία εκπορεύονται όλες οι άλλες εξουσίες και ασκούνται υπέρ αυτού και του Έθνους . Συνεπώς, ο λαός, δια της νομίμως εκπεφρασμένης βουλήσεώς του μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα όσο και όπως θέλει, είτε αυτό αρέσει στους συνταγματολόγους και στο πολιτικό σύστημα, είτε όχι! Καλό θα ήταν, ιδίως οι σεβαστοί καθηγητές συνταγματικού δικαίου, να μην ξεχνούν την ρήση του αείμνηστου καθηγητή Σαρίπολου, «πατέρα» του ελληνικού συνταγματικού δικαίου, ο οποίος με απόλυτη κατηγορηματικότητα, δήλωνε ότι: «Οι διατάξεις που περιορίζουν το δικαίωμα αναθεωρήσεως του Συντάγματος αντίκεινται στη λαϊκή κυριαρχία και στην κοινή λογική»!!!

Ίσως, όμως, ο αείμνηστος καθηγητής να θεωρηθεί από αρκετούς ότι αντιπροσώπευε μία εποχή του παρελθόντος και οι απόψεις του να κρίνονται, πλέον, ξεπερασμένες. Ας δούμε, λοιπόν, τι λέει η πρόσφατη ιστορία:

– Το 1958, οι Γάλλοι, υπό την προτροπή του Στρατάρχη Ντε Γκώλ, δημιούργησαν με δημοψήφισμα το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας.

– Προσφάτως, Ισλανδοί και Τσέχοι άλλαξαν το Σύνταγμά τους με δημοψήφισμα, μάλιστα οι τελευταίοι εισήγαγαν πολίτευμα ημιπροεδρικής δημοκρατίας.

– Ας πάμε λίγο πιό πίσω και… πολύ πιο κοντά: Το 1974, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προκήρυξε δημοψήφισμα, με το οποίο καταργήθηκε ο θεσμός της βασιλείας, παρ’ ότι αυτό ήταν απαγορευμένο από το Σύνταγμα του 1952.

Σε καμία εκ των ανωτέρω περιπτώσεων δεν υπήρξε επανάσταση, ούτε χύθηκε αίμα! Εκφράσθηκε, με συντεταγμένο δημοκρατικό τρόπο, η λαϊκή βούληση. Εκείνο, λοιπόν, που απαιτείται είναι ένα δημοψήφισμα, ώστε να αποφασίσει ο λαός για το εάν θα συνεχίσει να ζει με το ίδιο πολιτικό σύστημα ή θα το αλλάξει.

Υπό το ισχύον σύστημα, όποιος θέλει να αλλάξει κάτι, είτε θα πρέπει να φτιάξει κόμμα, είτε να ενταχθεί σε υπάρχον κόμμα. Η ισχύς του πολίτη είναι ελάχιστη, η προσωπικότητά του λίγη σημασία έχει, αφού πρέπει να περάσει μέσα από τι κομματικές διαδικασίες, συνήθως αδιαφανείς, αντιδημοκρατικές και χειραγωγούμενες από την ηγεσία του κόμματος. Αν όμως, οραματιζόμαστε ισχυρές αλλαγές στη χώρα μας και άνοιγμα της δημοκρατίας στην κοινωνία, θα πρέπει να αφήσουμε στην άκρη την προεδρευομένη κοινοβουλευτική (κομματική) δημοκρατία και να κοιτάξουμε προς άλλη κατεύθυνση. Εάν θέλουμε να χτίσουμε ένα καινούργιο κράτος, εάν θέλουμε αυξημένη λαϊκή κυριαρχία, εάν θέλουμε να ελέγχει η κοινωνία την πολιτική και όχι αντιστρόφως, πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα παράκαμψης των κομμάτων και των αδιαφανών μηχανισμών τους και αναδείξεως των αρίστων προσώπων, αυτών που θέλει η λαϊκή πλειοψηφία.

Πλέον, έχει καταστεί σαφές ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι κυρίως πολιτική και πολιτισμική. Πολιτική, γιατί απέτυχαν οι θεσμοί μας, δεν υπήρξαν δικλείδες ασφαλείας, που να εξασφαλίζουν την καλή τους λειτουργία. Πολιτισμική, γιατί η κοινωνία αποδέχθηκε -σιωπηλώς- την παραπλάνηση, τη διαφθορά και την συνδιαλλαγή, δεν προστάτευσε τους θεσμούς και ανέχθηκε την κακή τους λειτουργία. Απείχε από την πολιτική με αποτέλεσμα να καταστεί εύκολη η επικράτηση των επαγγελματιών πολιτικών και η συνταύτισή τους με κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες και χρηματοπιστωτικούς παράγοντες. Το αποτέλεσμα είναι η κρίση που βιώνουμε.

Η πολιτική και η δημοκρατία, ως υπέρτατα συλλογικά αγαθά, χρειάζονται διαρκή επιβεβαίωση και αναθεωρήσεις, αξίες, πρότυπα και αποτελέσματα κοινωνικώς αποδεκτά.

Μοιραίως και αναγκαστικώς, η μεταμόρφωση της χώρας θα αρχίσει από την πολιτική. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε ένα ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ, το οποίο θα βασίζεται στην πλήρη διάκριση των εξουσιών, ώστε να μην είναι δυνατή η συγκέντρωσή τους στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού και μέσω αυτού, στους κομματικούς μηχανισμούς. Αυτή είναι η αιτία της εκτροφής του τέρατος της διαπλοκής, γνήσιου τέκνου του πελατειακού κράτους σε όλα τα επίπεδα.

Σε επόμενο άρθρο μου θα παρουσιάσω αναλυτικώς μια ολοκληρωμένη πρόταση για μια ευρεία συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα επιφέρει βαθειές και ριζοσπαστικές αλλαγές στο πολίτευμα, τέτοιες ώστε το πολιτικό σύστημα να μην είναι υποχείριο της διαπλοκής και της διαφθοράς ενώ ο ρόλος των πολιτών να είναι αναβαθμισμένος και να υποστηρίζεται η πλήρης συμμετοχής τους στα κοινά.

1http://www.megaron.gr/default.asp?pid=5&la=1&evID=1635

3http://www.dimokratikoi.gr/rizikipolitikimetarrythmisi-0

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου