Προφανώς, δεν είναι λίγοι εκείνοι που χαίρονται με τη δημοσκοπική κατάρρευση του πρώην κραταιού Κινήματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου και κυριάρχησε στην πολιτική ζωή της μεταπολίτευσης. Μια κατάρρευση που ακολούθησε την δραματική κοινοβουλευτική συρρίκνωσή του κατά τις τελευταίες εκλογές.
Οι πολιτικοί αντίπαλοι του ΠΑΣΟΚ βέβαια δικαίως δεν κρύβουν την ικανοποίησή τους και για την εικόνα που παρουσιάζουν πρώην «κορυφαίοι», που ενώ ήταν πρωτεργάτες και φανατικοί υποστηρικτές του μηχανισμού στήριξης, έγιναν όψιμοι επικριτές των μνημονίων…
Και ο κόσμος που είχε πιστέψει ότι η χώρα είχε φτάσει σε οριακό σημείο, και στήριζε μέχρι την τελευταία στιγμή την πολιτική ηγεσία της στον άνισο οικονομικό πόλεμο που είχε εμπλακεί, άναυδος παρακολουθούσε και παρακολουθεί τους ριψάσπιδες πρώην «πρωτοκλασάτους» να την κάνουν με μικρά πηδηματάκια, προσπαθώντας να διαφυλάξουν εαυτούς από το πολιτικό κόστος και να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση, φλερτάροντας μάλιστα αδιάντροπα με τους πρώην «εχθρούς» για μια κυβερνητική θέση.
Ας κάνουμε ένα ρητορικό ερώτημα λοιπόν και ας υποθέσουμε πως την κρίση δεν τη δημιούργησε ούτε η διεθνής συνομωσία του κεφαλαίου, ούτε οι νεφελίμ ούτε η εχθρότητα των ξένων προς το ανάδελφο έθνος, και ας δεχτούμε όπως πιστεύουν οι μισοί έλληνες και όλη η διεθνής κοινότητα, ακόμα και προσωπικότητες σαν τον Ντανιελ Κον Μπετίτ που κάθε άλλο παρά μπορούν να κατηγορηθούν για Μερκελιστές…ότι φταίμε για την κατάρρευσή μας λίγο και εμείς οι ίδιοι. Είτε λόγω του αλόγιστου δανεισμού, είτε με τις υπερτιμολογήσεις των δημοσίων έργων, είτε με τις υπέρογκες σπατάλες στο ΕΣΥ, είτε επειδή κάναμε ότι δεν βλέπαμε τη διαφθορά, είτε επειδή πιστεύαμε ότι το πάρτι δεν είχε τέλος.
Αν λοιπόν ισχύει αυτή η εκδοχή και όχι η εύκολη των καταγγελιών των ανεύθυνων λαϊκιστών, τότε πραγματικά η χώρα έδωσε και δίνει μεγάλη μάχη για την επιβίωσή της. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν ποιος έπραξε πατριωτικά και ποιος όχι μπορεί να κριθεί με νέους και ψύχραιμους υπολογισμούς. Φυσικά πάντως πατριώτης δεν είναι εκείνος που δημιουργεί ρήγματα στα φίλια στρατεύματα ανοίγοντας κερκόπορτες για να περάσει ο αντίπαλος.
Δεν εκπλήσσει κανέναν λοιπόν πως από ένα σημείο καθοριστικό και μετά, ο κόσμος αποχώρησε μαζικά απ’ το ΠΑΣΟΚ, αηδιασμένος από τους ανθρώπους που ενώ είχε αναδείξει με την ψήφο του σε αστέρες της πολιτικής, μπροστά στα δύσκολα φάνηκαν νάνοι. Και μπορεί η επικαιρική αντίδραση των δυναστευόμενων πολιτών να καθοδηγείται από δυνάμεις και πρόσωπα που του χαϊδεύουν τα αυτιά, εκμεταλλευόμενες τη δυστυχία τους, ωστόσο η ιστορία θα κρίνει ψύχραιμα όταν περάσει η μπόρα και θα αποδώσει δίκαια τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του λαού στο λαό!