“ΗΤΑΝ Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ”…

Μοίρασε το

Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Και αν της προκύψουν, υπάρχουν πάντοτε τα προσχήματα των δημοκρατικών διαδικασιών. Ο Παπανδρέου έχει αποδεχθεί να φύγει από το τιμόνι με όρους που θεωρεί πως προστατεύουν την υστεροφημία του.

Οι δελφίνοι του έχουν αποδεχθεί να τον τιμήσουν με την εμπιστοσύνη τους, εάν την πάρει και φύγει.

Ο Παπανδρέου θέλει να παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι πρώτης γραμμής, έστω και όχι ως πρωθυπουργός. Οι δελφίνοι του θεωρούν την πολιτική απονεύρωσή του ως εκ των ων ουκ άνευ για τη δική τους επόμενη μέρα.

Το πού θα ισορροπήσουν οι επιδιώξεις θα φανεί γρήγορα. Η αναδιάταξη στο πολιτικό σκηνικό έχει ήδη ξεκινήσει.

Οι δελφίνοι του Παπανδρέου θεωρούν ότι είναι εκείνοι που θα σώσουν τη χώρα, εκεί που αυτός απέτυχε. Το δημοψήφισμα, ο Βρούτος και ο Χαλίφης γίνονται ρεπορτάζ για να καλυφθεί το κενό λόγου γύρω από το καθαυτό πολιτικό ζήτημα στη χώρα.

Η ΕΕ ενδιαφέρεται μόνον για στιβαρή συγκυβέρνηση των κομμάτων και θυλάκων εξουσίας ώστε να περάσουν στην κοινωνία όσα επώδυνα αποφάσισαν οι ηγέτες της για την Ελλάδα, στις 26 Οκτωβρίου.

Οι δελφίνοι επιχειρηματολογούν υπέρ της απομάκρυνσης του πρωθυπουργού με αφορμή το δημοψήφισμα.

Ο ίδιος πήρε το ρίσκο για την πρωτοβουλία αυτή, παρ’ ότι γνωρίζει πολύ καλά πώς λειτουργούν τα ισχυρά διεθνή κέντρα. Στο πρόσφατο υπουργικό συμβούλιο είπε: «Τώρα πια οι περισσότεροι καταλαβαίνουν: Δεν οφείλεται στο δημοψήφισμα η ανωμαλία. Ήταν η αδυναμία να εφαρμοσθεί το πακέτο. Η μη εφαρμογή της συμφωνίας κορυφής σημαίνει έξω από το ευρώ»…

Προφανώς το δημοψήφισμα ήταν κίνηση απελπισίας. Δεν έβλεπε άλλον τρόπο να περάσει, υπό συνθήκες ομαλότητας, τα νέα μέτρα και τις εγγυήσεις για τη νέα δανειακή σύμβαση. Έμενε να φανεί αν θα λειτουργούσε το εκφοβιστικό «νέο μνημόνιο ή έξω από την ευρωζώνη».

Για να  φύγει εμπρός, αναζήτησε στο δημοψήφισμα πολιτική διέξοδο, πολιτικό χρόνο… ή δική του ηρωϊκή έξοδο. Προφανώς δεν θέλησε «να βγάλει την Ελλάδα από το ευρώ», όπως του καταλόγισε προσχηματικά ο σοβαρός εγχώριος και διεθνής Τύπος.

Απλώς συμφιλιώθηκε με την ιδέα ότι οι πολιτικές πλάτες του δεν σήκωναν την αποκλειστική ευθύνη εφαρμογής όσων απαιτούνται κατά το προσεχές τρίμηνο. Αναζήτησε συνευθύνη: Ο Σαμαράς δεν τούδινε περισσότερη. Η Αριστερά ούτε που το σκέφθηκε.

Οι «ενδιάμεσοι», πρώην και δυνάμει σύμμαχοι του πρωθυπουργού, δεν ήταν πια τόσο πρόθυμοι. Προσέφυγε στον λαό: «Εμπιστεύομαι τη σοφία του λαού περισσότερο από το πολιτικό σύστημα». Ήταν αργά. Τώρα ετοιμάζεται νέα εθνική προσπάθεια για να σωθεί η χώρα από τη χρεωκοπία.

Η διεκπεραιωτική κυβέρνηση που ετοιμάζεται και η συμμαχική που –κατά το πιο πιθανό- θα προκύψει από την κάλπη θα αναμετρηθούν πρώτες με το πραγματικό κόστος της σωτηρίας.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου