Η άποψη έμπειρου κοινοβουλευτικού ότι “ο Τσίπρας δεν εκπροσωπεί κανέναν πέραν του εαυτού του” φάνηκε να επιβεβαιώθηκε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ το περασμένο Σαββατοκύριακο. Η σπουδή του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ να υποκαταστήσει τις σημερινές συνιστώσες σε “διακριτά πολιτικά μορφώματα” του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ, προκάλεσε, ως ήταν αναμμένο, πλείστες αντιδράσεις.
Ωστόσο, η αναδίπλωση του Αλέξη Τσίπρα να παραπεμφθούν οι τελικές αποφάσεις στο Συνέδριο, ήταν συγκυριακή. Προτάσσοντας την λήψη των όποιων τελικών αποφάσεων από ένα διευρυμένο σώμα συνέδρων που θα φθάνει τις 3.000 – 3.500 συνέδρους, ο Αλέξης Τσίπρας φιλοδοξεί να υπερκεράσει την επιρροή των συνιστωσών, αντλώντας πολιτική και κομματική νομιμοποίηση από τη “βάση” που πιστεύει και επενδύει στο προσωπικό του άστρο.
Ως ηγέτης αστικού κόμματος, η τακτική του είναι απολύτως θεμιτή. Ως ηγέτης αστικού κόμματος, ο Αλέξης Τσίπρας δικαιολογείται να αρνείται την ομηρία των συνιστωσών και να επιδιώκει την ηγεμονία του χώρου του, ώστε να προωθήσει τη προσωπική πολιτική του ατζέντα.
Όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αστικό κόμμα. Υποτίθεται ότι είναι λαϊκό κίνημα και ως τέτοιο “ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να γίνει ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα, ούτε αρχηγικό, ούτε μονολιθικό”, όπως τόνισε χαρακτηριστικά ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Μάλιστα ο επικεφαλής του Αριστερού Ρεύματος διαβεβαίωσε ότι θα συνεχίσει να αγωνίζεται μέχρι τέλους, ώστε να μην επιβληθεί σιωπητήριο στο κόμμα, άποψη και θέση που υιοθετούν και άλλοι σύντροφοι του.
Οι αντιφάσεις στη στρατηγική και τη φυσιογνωμία του πολιτικού μορφώματος που τυγχάνει να συνιστά την αξιωματική αντιπολίτευση, δημιουργεί τα πρώτα ψήγματα μιας σύγκρουση που ενδέχεται να οδηγήσει σε ρήξεις στο Συνέδριο του κόμματος. “Κάποιοι θα μείνουν, κάποιοι θα φύγουν” προβλέπουν ορισμένοι και δεν έχουν άδικο, αν αναλογιστεί κανείς πως η ιστορία της Αριστεράς βρίθει παραδειγμάτων ρήξεων, αποχωρήσεων και διχασμών.
Σε κάθε περίπτωση, το πολιτικό στοίχημα του Αλέξη Τσίπρα δεν είναι τόσο η συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ, όσο η μετατροπή του σε ένα “σοσιαλδημοκρατικό” κόμμα όπου ο ίδιος θα είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, γεγονός που θα του επιτρέπει να διαπραγματεύεται πολιτικά, όχι απλά ως μια συμπαθή πολιτική διασημότητα, αλλά ως αρχηγός ενός ισχυρού πολιτικού φορέα. Ίσως, έτσι να πιστεύει, ότι θα μπορέσει να ανακτήσει τη χαμένη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να κεφαλοποιήσει πολιτικά τη λαϊκή δυσφορία για τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα.
Μια δυναμική που κατά τη γνώμη αρκετών συντρόφων του, οφείλεται στην υποστολή του συγκρουσιακού πνεύματος και στα ανοίγματα του Αλέξη Τσίπρα με τους εκδότες, τον ΣΕΒ, τον αμερικανικό παράγοντα και την ηγεσία της ΕΕ.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
