Έχουν ενδιαφέρον οι ζυμώσεις στην Κεντροαριστερά!
Κατ’ αρχήν, η απόπειρα του Αλέξη Τσίπρα να αποποιηθεί το χαρακτήρα του μονίμως διαμαρτυρομένου και καταγγέλλοντος. Το νέο σύνθημα του συνδυασμού που θα ηγηθεί στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση, “ψήφος εξουσίας, ψήφος σωτηρίας” και όχι ψήφος διαμαρτυρίας, απηχεί πολιτικό ρεαλισμό και ωριμότητα.
Ωριμότητα γιατί φαίνεται να απογαλακτίζεται οριστικά από το κόμμα των μαθητικών και φοιτητικών του χρόνων και να απομακρύνεται από το παρελθόν του στην ΚΝΕ, μετά από επανειλημμένες προσπάθειες κοινής συμπόρευσης και ανοίγματα προς τον Περισσό που έπεσαν στο κενό. Ρεαλισμό γιατί σε ένα εμφανή πολιτικό του διαχωρισμό και αντιστοίχιση με την “παραδοσιακή γραμμή” του ΚΚΕ για “ανυπακοή”, δείχνει να αντιλαμβάνεται πως η ρητορική της διαμαρτυρίας και της άρνησης δεν αρκεί για να μεταφραστεί σε ψήφους που θα τον καταστήσουν σημαντικό πολιτικό πόλο την επομένη των εκλογών.
Κάπου εδώ, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αντιλαμβάνεται (όπως η ΔΗΜΑΡ) πως μετά το θυμό, την οργή και την αγανάκτηση οι πολίτες που πλήττονται από τα μέτρα λιτότητας, βρίσκονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα της καθημερινής επιβίωσης και θα ήθελαν να ακούσουν συγκεκριμένες προτάσεις που θα οδηγούν σε λύσεις για την έξοδο της χώρας απ’ την κρίση και συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης. Άρα, για να παραμείνει ενεργά στο πολιτικό παιχνίδι θα πρέπει να κινηθεί …δεξιότερα του πολιτικού φάσματος επιδιώκοντας συναινέσεις με κεντροαριστερά χαρακτηριστικά σε ένα άξονα πολιτικής που θέλει την Ελλάδα εντός μιας Ευρώπης με κοινωνικό πρόσωπο κι όχι νεοφιλελεύθερης κοπής (βλ. Κόμμα Πάνου Κάμμενου)
Στο πλαίσιο αυτό οι συναινέσεις αναζητούνται στο χώρο της Αριστεράς, της ριζοσπαστικής οικολογίας αλλά και “…σοσιαλιστών που διαχώρισαν οριστικά τη θέση τους από την πολιτική των μνημονίων”. Η φράση αυτή του Αλέξη Τσίπρα μεταφράζεται και ως άνοιγμα προς την Κοινωνική Συμφωνία των Κατσέλη-Καστανίδη, το οποίο λίγο πριν την επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου επιλέγει μια στρατηγική σύγκρουση με “ισχυρά οικονομικά συμφέροντα” που παρεμποδίζουν αποφάσεις υπέρ των πολιτών, όπως η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να αποσύρει το νομοσχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Στο σημείο αυτό μάλιστα εμφανίζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ενδεχόμενο συνάντησης του συνδυασμού “ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο” με την “Κοινωνική Συμμαχία” παρά με τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη που υιοθετεί μια μετριοπαθέστερη πολιτική στάση.
Το στοίχημα σε κάθε περίπτωση και των τριών αυτών κομμάτων είναι να αλιεύσουν ψήφους απ’ τη δεξαμενή των “παραδοσιακών ψηφοφόρων” του ΠΑΣΟΚ που δεν βλέπουν συνέχεια των συναισθηματικών δεσμών του παλαί-ποτέ “παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ” με το “νέο ΠΑΣΟΚ” του Ευάγγελου Βενιζέλου…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
