Είναι σαν να συμπεριφέρονται γύρω από ένα νεκρό σαν να είναι ζωντανός, έλεγε παλιός πολιτικός περιγράφοντας τα τραγελαφικά που συμβαίνουν στο πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, από τη στιγμή που λόγω τρόικας, έχασε την πρωτοβουλία κινήσεων και αποφάσεων.
Και δεν είναι μόνο ότι κάποιοι «λύσσαξαν» κατά τη ρήση του πρώην πρωθυπουργού λόγω της επικείμενης κρατικοποίησης κάποιων τραπεζών λόγω κοινών αντί προνομιούχων μετοχών, που έβαλε στα κεραμίδια τα φιλικά τους μέσα, είναι και εκείνοι που αδυνατούν ή αρνούνται να αντιληφθούν ότι η χώρα πλέον βρίσκεται σε άλλο πλανήτη. Και φυσικά δεν μιλάμε για την πλειοψηφία των υποψιασμένων, έντιμων πολιτών που την αλλαγή, καταστροφική φυσικά και γι’ αυτούς, την έχουν νοιώσει πρώτοι στο πετσί τους και στην τσέπη τους. Μιλάμε για εκείνους, που ζώντας τη νιρβάνα της μεταπολίτευσης, που βλέποντας τη χαλαρότητα των κουτόφραγκων είτε με τα πακέτα, είτε με τις μίζες, ξεκοκάλιζαν, ή ασύδοτα και ανενόχλητα αποφάσιζαν για όλους.
Τι δε βλέπουμε τον τελευταίο καιρό! Πολιτικά κόμματα να θέλουν να αναλάβουν άμεσα τη διακυβέρνηση της χώρας, χωρίς στην ουσία να έχουν να προτείνουν τίποτα για αλλαγή πολιτικής. Είναι νωπή η δήλωση πως ακόμα και για αυτά που μέχρι πρότινος η αξιωματική αντιπολίτευση και πρώτο κόμμα σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έβαζε κόκκινες γραμμές όπως στο θέμα της φορολογίας, πλέον αποσαφηνίζει πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς την έγκριση των δανειστών. Άραγε κατάλαβε και η αντιπολίτευση αυτό που γνωρίζαμε όλοι εδώ και καιρό, ή κατάλαβε και αυτή ότι οι πολίτες έχουν ήδη μετακομίσει από τη σφαίρα την υποσχεσιολογίας και πέρασαν στην περιοχή της πραγματικότητας και της βίαιης αφαίμαξης χωρίς μάλιστα να το επιλέξουν και κυρίως χωρίς να φέρουν το μεγαλύτερο κομμάτι της ευθύνης γι’ αυτό.
Αν το κατάλαβε έστω και αργά, καλώς όρισε στην κόλαση του αυτονόητου. Ας μη σχολιάσουμε το «μπορούμε να κυβερνήσουμε» της εκτός τόπου και χρόνου αριστεράς «της προόδου» και ας επιχειρήσουμε να ερμηνεύσουμε τους νεοεπαναστάτες του μέχρι πρότινος κυβερνώντος κόμματος, σημερινούς υπουργούς της κυβέρνησης έκτακτης ανάγκης, που μας προέκυψαν ξαφνικά αντιμνημονιακοί και σκληροί κριτές της τρόικας και των επιλογών της προηγούμενης κυβέρνησης. Λες και οι ίδιοι δεν συμμετείχαν στις αποφάσεις των αλλεπάλληλων υπουργικών συμβουλίων, προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απέξω, κουτοπόνηρα στρουθοκαμηλίζοντας να αποποιηθούν τις ευθύνες και ανέντιμα να τα ρίξουν στο εξιλαστήριο θύμα, τον πρόεδρό τους. Τέλος πάντων και σε αυτούς και στον πρώην πρωθυπουργό ο λαός στην κάλπη θα αποδώσει ανάλογα πως έχει εισπράξει τη δημόσια εικόνα τους τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
Υπάρχει ωστόσο και η ομάδα, που έχοντας στα χέρια της οικονομική και επικοινωνιακή δύναμη, κατασκεύαζε πολιτικούς, απ’ όλους τους χώρους, που με το αζημίωτο απέδιδαν το χρέος τους στους υποστηρικτές τους. Αυτή η ομάδα επιχειρηματιών, το τελευταίο διάστημα έχει χάσει τη μπάλα. Καθώς η φούσκα των επιχειρήσεών τους πάει να σκάσει απ’ τα ελλείμματα, τα χρέη δεν μπορούν να καλυφθούν με εύκολα θαλασσοδάνεια, σαν τον πνιγμένο που πιάνεται απ’ τα μαλλιά του, θεωρούν ότι θα διασωθούν αν προωθήσουν στην τριτοκοσμική πολιτική τάξη της χώρας, τους φίλια προσκείμενους σε αυτούς. Και τα κωμικά πρωτοσέλιδα καθώς και οι πειραγμένες δημοσκοπήσεις, δίνουν και παίρνουν. Είναι ένας κόσμος που τελειώνει και εκδηλώνει τους τελευταίους σπασμούς του. Τη στιγμή που η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, βλέποντας το χάρο της κατάρρευσης, φωτογράφισε τους υπεύθυνους, η ώρα των μεγάλων ανατροπών έχει επέλθει ανεπιστρεπτί.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
