Η προσφιλέστερη μέθοδος του πολιτικού συστήματος, όταν αδυνατεί να δώσει ουσιαστικές απαντήσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα, είναι να προσφέρει μελλοντικούς παραδείσους στους πολίτες, που κάποτε θα απολαύσουν αν φυσικά αντέξουν τις δοκιμασίες που υφίστανται σήμερα. Έτσι κατά καιρούς ακούμε τερατολογίες για εκατοντάδες δισεκατομμύρια που κρύβονται στο βυθό του Αιγαίου και δεν μας αφήνουν τα διεθνή κέντρα και οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί να τα αντλήσουμε και να κολυμπήσουμε στο χρήμα.
Και τότε ούτε κρίση θα υπάρχει, ούτε ανεργία, ούτε ανέχεια και κυρίως δεν θα έχουμε κανέναν πάνω απ’ το κεφάλι μας γιατί ως γνωστόν του έλληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υποφέρει.
Όμως αντί να αφήνουμε την προπαγάνδιση στους πολιτικάντηδες, που το μόνο που τους νοιάζει είναι να πετούν τη μπάλα στην εξέδρα, ας δούμε τη νηφάλια άποψη της καθηγήτριας του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και προέδρου της επιτροπής που επόπτευσε τις σεισμικές έρευνες στο Ιόνιο και τη Νότια Κρήτη, Σοφίας Σταματάκη, η οποία υπογράμμισε προ καιρού στα Νέα, ότι η χώρα μας «δεν κάθεται πάνω σε πετρέλαια», τονίζοντας πως όλα τα κοιτάσματα στο Κατάκολο, στον Πατραϊκό και στα Ιωάννινα, είναι περίπου το πετρέλαιο μιας χρονιάς. «Για να σας το πω και αλλιώς, όσο πετρέλαιο έδωσε ο Πρίνος σε 30 χρόνια, εμείς το καίμε σε ένα χρόνο» σημείωσε. Συμπλήρωσε μάλιστα πως η αντίληψη ότι η Ελλάδα θα σωθεί με τα πετρέλαια, κάνει μεγάλο κακό στην κοινωνία: «Αντί να δούμε τι θα κάνουμε για να βγούμε από την κρίση, επαναπαυόμαστε και περιμένουμε τα πετρέλαια». Η φωνή αυτή βέβαια ελάχιστα ακούστηκε καθώς πνίγηκε στην υπεραισιοδοξία των «ψεκασμένων», μη ειδικών, που σε αγαστή σύμπνοια με τα λαϊκιστικά ΜΜΕ, προσφέρουν φρούδες ελπίδες στους πολίτες, σαν αντίδοτο στην οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουν.
Παρόμοια τακτική εφαρμόζεται και στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης με την προβολή μιας μελλοντικής εικονικής πραγματικότητας, χωρίς ύφεση, χωρίς ανεργία, χωρίς άλλα μέτρα, καθώς επειδή είμαστε «καλά παιδιά», έστω κι αν οι μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν έγιναν, εφαρμόζονται τώρα επί δικαίων και αδίκων με το σύστημα της λαιμητόμου, υπό την ασφυκτική πίεση των χρονοδιαγραμμάτων, οι δανειστές μας θα μας …κουρέψουν-χαρίσουν το χρέος. Και φυσικά, επειδή εδώ έχουμε πολιτικούς, εκλογές, κοινοβούλια, και ψηφοφόρους γρήγορα γκρεμίζονται οι ψευδαισθήσεις. Παρά τα θερμά λόγια για τις προσπάθειες της Ελλάδας, Μέρκελ και Σόιμπλε, έβαλαν πάγο στις προσδοκίες, αφήνοντας έκθετη την κυβέρνηση και το success story της.
Το ίδιο ισχύει φυσικά και για τους προηγούμενους μύθους που διαψεύστηκαν κατά οδυνηρό τρόπο, όπως οι επενδύσεις Καταριανών και Ρώσων, καθώς και το προ διετίας πολυδιαφημισμένο, «νέο σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα. Οι πολλαπλές διαψεύσεις όμως, των καλλιεργούμενων προσδοκιών μια θεολογικής εκδοχής μελλοντικής ευτυχίας, οι οποίες προσδοκίες φυσικά πείθουν αρκετούς ακόμα, ίσως επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, σε έναν κόσμο που κινείται ταχύτατα, μπορεί να λειτουργήσουν ως εκρηκτικό μίγμα που συσσωρεύεται και απειλεί με πλήρη αποσύνθεση την εναπομείνασα κοινωνική συνοχή.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
