ΕΝΟΧΟ “ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ”

Μοίρασε το

Αν κάποια θα είναι η παρακαταθήκη που θα αφήσει στη χώρα το δίδυμο Σαμαρά – Στουρνάρα θα είναι σίγουρα η προσπάθεια της να απενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα.

Η συνάντηση του πρωθυπουργού με τους εκπροσώπους των πολυεθνικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στη χώρα και η πρόθεση του να τους συναντά ανά τακτά χρονικά διαστήματα, προκειμένου να εξετάζεται τι πηγαίνει καλά και τι όχι, συνιστά αναμφισβήτητα μια καινοτομία στα πολιτικά ήθη της χώρας.

Μέχρι τώρα οι πολυεθνικοί όμιλοι, αλλά και η επιχειρηματική τάξη κινούνταν στο περιθώριο και οι σχέσεις της με την πολιτική χαρακτηρίζονταν από μυστικότητα που άγγιζε τα όρια της ενοχής. Μπορεί κανείς να θυμηθεί τον Κώστα Καραμανλή ο οποίος απέφευγε συστηματικά τις επαφές με τους παράγοντες της αγοράς (σε βαθμό παρεξηγήσεως) ενώ χαρακτηριστική έχει μείνει η φράση του στο Μπαϊρακτάρη.

Βέβαια, ο Κώστας Καραμανλής δεν ήταν ο μόνος. Επί χρόνια εμπεδώθηκε η αντίληψη πως η πολιτική εξουσία έδινε μεγαλύτερη σημασία στα αιτήματα των συνδικαλιστών, παρά των επιχειρηματιών. Το αποτέλεσμα ήταν επί δεκαετίες ολόκληρες οι πρώτοι να καταπιέζουν ποικιλοτρόπως τους δεύτερους. Τα αποτελέσματα είναι γνωστά και καταγεγραμμένα.

Ο Αντώνης Σαμαράς ήταν ο πρώτος που τόλμησε να ανατρέψει την παραπάνω αντίληψη. Ως Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ακόμα στήριξε τον Γιώργο Παπανδρέου σε κάθε μάχη εναντίον των πατέρων του συνδικαλισμού, την ίδια στιγμή που δεν δίστασε να στηλιτεύσει ευθέως την μονίμως αρνητική και καταγγελτική στάση της Αριστεράς ζητώντας κι απ’ αυτή να αναλάβει τις ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της χώρας.

Πράγματι, αυτός ο αδυσώπητος αγώνας ανάμεσα στην αριστερίστικη πολιτική κουλτούρα και την υγιή επιχειρηματικότητα ήταν που επί χρόνια προέβαλε εμπόδια στην πρόοδο και την ευημερία του τόπου, με την πρώτη να επιβάλλεται ιδεολογικά στη δεύτερη, σε βαθμό που ο επιχειρηματίας μικρός ή μεγάλος να θεωρείται εκ των προτέρων είτε “λαμόγιο”, είτε “στυγνός εργοδότης”.

Ο Αντώνης Σαμαράς από τη στιγμή που ανέλαβε την ηγεσία της ΝΔ έδειξε μια σαφή πρόθεση να αλλάξει αυτή την εικόνα. Κατάλαβε ότι για να προχωρήσει η όποια μεταρρυθμιστική πολιτική θα έπρεπε πρώτα να κυριαρχήσει σε επίπεδο ιδεών. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η κρίση συνέβαλε προς αυτή την κατεύθυνση. Διότι εκείνο που επλήγη πρώτα ήταν ο ιδιωτικός τομέας. Όταν οι δουλειές άρχισαν να χάνονται και εταιρίες να κλείνουν, τότε έγινε ορατή η ανάγκη του “επιχειρείν”, ως τη μοναδική διαδικασία που προσφέρει ανάπτυξη, που παρέχει θέσεις εργασίας και εν τέλει εξασφαλίζει την επιβίωση ενός κράτος στο οποίο ζουν και αριστεροί και δεξιοί και ιδιωτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου