Η συμβολή της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό είναι εξέχουσας σημασίας για εκατομμύρια Έλληνες της διασποράς που έφυγαν από την Ελλάδα για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον, τόσο για τους ίδιους όσο και για τις οικογένειές τους.
Από τις βασικές προϋποθέσεις στο πλαίσιο μιας εθνικής στρατηγικής για τον απόδημο ελληνισμό είναι η εκπαίδευση, ο πολιτισμός και η γλώσσα, που διαμορφώνουν τις κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες.
Η ελληνική πολιτεία στάθηκε δίπλα στον απόδημο ελληνισμό εντάσσοντάς τον δημιουργικά στους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς δημοκρατικής ανάπτυξης της χώρας μας, ώστε να μετέχει ενεργά στις ελληνικές εξελίξεις. Δημιουργώντας ελληνικά σχολεία για τα παιδιά των ομογενών και με γνώμονα την εξέλιξη τους σε αυθεντικό εκπρόσωπο της ελληνικής πραγματικότητας στο εξωτερικό, πέρα από τις αρχές, τις αξίες, τα ιδανικά και τη μετάδοση της γνώσης, προσφέρει ίσες δυνατότητες με τους νέους των χωρών στις οποίες ζουν και θέτει τις βάσεις για την ομαλή ένταξη αυτών στην ελληνική κοινωνία σε περίπτωση που επιλέξουν να παλιννοστήσουν.
[quote text_size=”small”]
Σημαντικό στοιχείο για την επιτυχία ενός συστήματος ελληνικής παιδείας στο εξωτερικό είναι το κατά πόσο το σύστημα θα προσελκύει την ενεργό συμμετοχή του ελληνισμού της διασποράς, καθώς και κατά πόσο θα ωφελήσει τα άτομα που θα λάβουν μέρος σε αυτήν την εκπαιδευτική διαδικασία.
[/quote]
Τα τελευταία χρόνια μέσω ευρωπαϊκών προγραμμάτων έγινε προσπάθεια παραγωγής εκπαιδευτικού υλικού, ώστε να ανταποκρίνεται στις εκπαιδευτικές ανάγκες των αποδήμων και στη διάδοσης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό. Εξέλιξη αυτής της προσπάθειας είναι το νέο πρόγραμμα «Ελληνόγλωσση Διαπολιτισμική Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στη Διασπορά» (2011-2014) το οποίο στοχεύει στο σχεδιασμό και την υλοποίηση ενός διαδικτυακού περιβάλλοντος, κατάλληλου για ηλεκτρονική- εξ αποστάσεως μάθηση/ διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και συμβάλει στην επικοινωνία μεταξύ των φορέων ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη διασπορά και του Κέντρου των φορέων αυτών.
Η αξιοποίηση του προγράμματος αυτού έχει τρεις προσεγγίσεις: τη χρησιμοποίηση συμπληρωματικά προς τη δια ζώσης διδασκαλία, τη χρησιμοποίηση του εκπαιδευτικού για σύγχρονη (και ασύγχρονη) διδασκαλία μαθητών σε απομακρυσμένες περιοχές και τη χρησιμοποίηση από μεμονωμένους χρήστες για ενασχόληση με την ελληνική γλώσσα. Τέτοιες δράσεις μπορεί να αμφισβητούνται από κάποιους, ωστόσο βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση προκειμένου «να ανασυγκροτήσουμε τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας, τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό και ταυτόχρονα να αναδείξουμε τον εξέχοντα ρόλο που παίζει η ζωντανή δύναμη της διασποράς στη σύγχρονη εποχή, τόσο για την ελληνική ταυτότητα, όσο και για την ιδιότητα του πολίτη του κόσμου».