ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΣΩΣΗΣ

Πρόκειται για τις πρώτες επιπτώσεις μιας πρωτοφανούς λιτότητας που εφαρμόστηκε ποτέ σε δημοκρατική χώρα της Δύσης. Πρόκειται για σαφείς και καθαρές ενδείξεις για καταστάσεις παράλυσης και χάους που κινδυνεύει να ζήσει ο τόπος, αν τώρα οι υγιείς πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου δεν αναλάβουν πρωτοβουλίες.Όσο κι αν φαίνεται ουτοπική η προοπτική συνεννόησης ετερόκλητων δυνάμεων με αντιτιθέμενα συμφέροντα και μάλιστα υπό την ασφυκτική πίεση του χρόνου, είναι ο μόνος τρόπος για να αποτραπεί την ύστατη ώρα η είσοδος της χώρας σε ένα φαύλο κύκλο πολιτικής αστάθειας, κοινωνικής βίας και οικονομικής κατάρρευσης.

Είναι λοιπόν οι πολιτικές πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν και οι πολιτικές εξελίξεις που θα προκύψουν εκείνες θα προσδιορίσουν την μελλοντική πορεία του τόπου. Κι όλα αυτά σε χρόνο απελπιστικά συμπιεσμένο, με ένα πλαίσιο απελπιστικά ασφυκτικό.

Από τη μια πλευρά είναι η εκταμίευση της 6ης δόσης, χωρίς την οποία η χώρα χρεοκοπεί – με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικό επίπεδο. Από την άλλη πλευρά είναι η αποδοχή επαχθών όρων – με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε κοινωνικό επίπεδο. Οι Έλληνες μοιάζουν να πρέπει να επιλέξουν όχι απλά το λιγότερο κακό «σχέδιο διάσωσης», αλλά να επιλέξουν ανάμεσα σε δυο πολύ κακά σχέδια διάσωσης.

Προτού λοιπόν η κατάσταση οδηγηθεί στο σημείο που θα πρέπει οι όποιες αποφάσεις να ληφθούν υπό τον πανικό ακραίων κοινωνικών καταστάσεων και φαινομένων, τα πολιτικά στελέχη του τόπου – οι δημοκρατικά εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού – που είναι σε θέση (και υποχρεωμένοι!) να γνωρίζουν καλύτερα από τους απλούς πολίτες το μέγεθος του κάθε «κακού», οφείλουν να αναλάβουν πρώτοι την ευθύνη των κρίσιμων επιλογών.

Στο πλαίσιο αυτό, από κοινού οι δυνάμεις του τόπου θα πρέπει να συμφωνήσουν στο «σχέδιο διάσωσης» εκείνο που θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις ουσιαστικής ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και το κυριότερο τη διασφάλιση, την επανάκτηση και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων πολιτών.

Είναι σαφές πως υπάρχουν διαφωνίες ως προς το «κατάλληλο» σχέδιο, τον «ορθό δρόμο». Όπως υπάρχουν διαφωνίες για το πότε και υπό ποιες προϋποθέσεις θα συμφωνηθεί (αν συμφωνηθεί), από ποιον θα εφαρμοστεί ένα τέτοιο σχέδιο. Είναι όμως εξίσου σαφές πως αν αυτό δε συμβεί τώρα, οι όποιες διαφωνίες για το πότε κι από ποιον θα είναι εκ του περισσού, διότι η επιλογή του ενός ή του άλλου σχεδίου και ο δρόμος που θα ακολουθήσει η χώρα θα έχουν αποφασιστεί και κριθεί από άλλους…