Ενώπιον της συμφοράς κάθε φορά το ίδιο επιφώνημα αγανάκτησης: “Μα δεν υπάρχει κράτος”; Ενώπιον μιας δυσλειτουργίας σε δημόσια υπηρεσία το ίδιο επιφώνημα αγανάκτησης: “Μα δεν υπάρχει κράτος”. Από τα μικρά, τη λακκούβα στο δρόμο που ποτέ δεν φτιάχτηκε και έσπασε το αυτοκίνητο, μέχρι τα μεγάλα, τη χώρα που “ξεπουλιέται στους ξένους”, πάντα το ίδιο επιφώνημα: “Μα δεν υπάρχει κράτος”;
Ε, λοιπόν όχι! Δεν υπάρχει ελληνικό κράτος. Ουδέποτε υπήρξε. Κατ’ ευφημισμό ονομάστηκε κράτος όταν συστήθηκε αυτό το κρατικό μόρφωμα – υποπροϊόν των παρακμάζουσων αυτοκρατοριών που πειραματίζονταν στη “νέα τάξη πραγμάτων” που θα επέφερε η έννοια του “έθνους – κράτους”. Αυτό το κρατικό μόρφωμα, αυτό το υποπροϊόν ανέκαθεν παρέμενε σε υπολανθάνουσα μορφή. Ξένο και αποξενωμένο από τους κατοίκους (γιατί για πολίτες ούτε λόγος…) ουδέποτε ενέπνευσε την εμπιστοσύνη και την αγάπη τους. Ουδέποτε οι υπήκοοι (ακριβέστερος μάλλον ο χαρακτηρισμός) αισθάνθηκαν την ανάγκη να το υπηρετήσουν, να το υπερασπιστούν, να το τιμήσουν. Ουδέποτε το “κράτος” παρείχε ασφάλεια στους υπηκόους. Ουδέποτε τους εγγυήθηκε καλύτερη ζωή, κοινωνική δικαιοσύνη. Ουδέποτε οι θεσμοί του λειτούργησαν στη λογική του “κράτους δικαίου”. Ανέκαθεν υπήρχαν οι “παρακάμψεις”, οι “αδικίες”, οι “ευνοημένοι” και “απόκληροι”. Η Ιστορία του νέου “κράτους” είναι γεμάτοι από τέτοια παραδείγματα. Μοιραία, πέρασε στο dna των υπηκόων. Μεταφέρεται από γενιά σε γενιά σαν κατάρα.
Κανείς Έλληνας δεν αγαπά το ελληνικό κράτος. Ναι την πατρίδα την αγαπά. Το κράτος όμως όχι. Δεν το θεωρεί δικό του. Δεν το αισθάνεται δίπλα του. Είναι απέναντι του. Για αυτό και κοιτά να το κλέψει, να το λεηλατήσει, να το κοροϊδέψει. Όπως αισθάνεται πως και το κράτος του κάνει για αυτόν. Κι ο φαύλος κύκλος δεν κλείνει ποτέ. Ούτε και πρόκειται να κλείσει.
Πάντα θα υπάρχουν οι επιχειρηματίες που θα κάνουν δουλειές με το κράτος και θα κυριαρχούν έναντι εκείνων που δεν κάνουν. Πάντα θα υπάρχουν εργαζόμενοι που επιδίδονται στον εύκολο κρατικό βιοπορισμό και εκείνοι που δίνουν καθημερινά τον αγώνα της επιβίωσης στην “πιάτσα”. Πάντα θα υπάρχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι που πλουτίζουν λαθραία, αμαυρώνοντας την αποστολή των άλλων που δεν “λαδώνουν” τα χέρια τους. Πάντα θα υπάρχουν οι επίορκοι δικαστές που βγάζουν …λάδι τους εγκληματίες και οι …αυστηροί κι αδέκαστοι που εφαρμόζουν το γράμμα του νόμου και της αυστηρότητας στον ανυπεράσπιστο και χωρίς “κονέ” πολίτη.
Το κράτος δεν θα αλλάξει ποτέ γιατί ποτέ δεν υπήρξε ως κράτος. Ήταν μια επαρχία της τουρκικής αυτοκρατορίας που μετεξελίχθηκε σε επαρχία μιας Ευρώπης που ακόμα αναζητά την “ολοκλήρωση” της…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
