Δηλαδή το πρόβλημα, τώρα, είναι ο Αντώνης Σαμαράς; Αυτό το ερώτημα γεννιέται βλέποντας κανείς τα σενάρια αλλαγής κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή να αναζωπυρώνονται. Η Ντόρα Μπακογιάννη με την περίεργη σύσταση της προς το Σαμαρά να εξετάσει την επάνοδο της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση (που έγινε πρώτο θέμα στην …Αυγή), ήρθε να υπενθυμίσει παλαιότερη πρόβλεψη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη περί αλλαγής κυβέρνησης χωρίς εκλογές, αλλά και την σταθερή θέση του Φώτη Κουβέλη ότι η χώρα χρειάζεται αλλαγή πολιτικής και κυβέρνησης και όχι εκλογές.
Με απλά λόγια, υπάρχουν ορισμένοι και καθόλου αμελητέοι παράγοντες του πολιτικού συστήματος που διαπιστώνουν ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ο Αντώνης Σαμαράς και κατ’ επέκταση ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Δηλαδή, δυο πολιτικοί που τυγχάνει να είναι ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας και ο δεύτερος αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Εξωτερικών, οι οποίοι δεν έχουν το “σθένος” ή την “ικανότητα” να διαπραγματευτούν πολιτικά με την Τρόικα.
Μάλιστα η έλλειψη σθένους ή ικανότητας αποδίδεται στους “σκελετούς” που έχουν στη ντουλάπα τους, την ύπαρξη των οποίων σπεύδουν να επισημαίνουν τόσο ο Πάνος Καμμένος, όσο και ο Αλέξης Τσίπρας, καταγγέλλοντας στενές σχέσεις των δυο πολιτικών με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Και διερωτάται ο εχέφρων Έλληνας πολίτης. Υπάρχουν πολιτικοί που δεν έχουν σχέσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα; Υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί που να κατέλαβαν μια θέση στο πολιτικό σύστημα επειδή απλά ο λαός του εξέλεξε; Λογικός συλλογισμός για όσους δεν αντιλαμβάνονται την πολιτική με τον αφελή ρομαντισμό του ιδεολόγου. Παράλογος συλλογισμός για όσους ενοχοποιούν την οποιαδήποτε διασύνδεση πολιτικών με επιχειρηματικά συμφέροντα, ωσάν ο επιχειρηματικός κόσμος να είναι ξεκομμένος από την κοινωνία.
Το μέγεθος αυτής της υποκρισίας στην Ελλάδα, αποτελεί ίσως, μια από τις βασικές πηγές του κακού που μας έχει συμβεί. Διότι στις προηγμένες θεσμικά ΗΠΑ το θέμα αυτό έχει λυθεί χρόνια πριν. Οι πολιτικοί δεν κρύβουν τους “χορηγούς” τους, ούτε τα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Αντιθέτως. Και βάση αυτών οι πολίτες κρίνουν και ψηφίζουν. Κρίνουν και ψηφίζουν δηλαδή ποια οικονομία θέλουν, η οποία, κατ’ επέκταση προσδιορίζει και την ακολουθητέα πολιτική.
Συνεπώς, το επιχείρημα ότι η ύπαρξη “σκελετών στις ντουλάπες” των Σαμαρά και Βενιζέλου (ακόμα κι αν υφίσταται) τους καθιστά ανίκανους να συγκυβερνήσουν από μόνο του δεν είναι αρκετό για να προκαλέσει την πτώση τους. Αντίστοιχους “σκελετούς” έχουν και οι υπόλοιποι. Ίσως για αυτό κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος, περνώντας στην αντεπίθεση, κατήγγειλε σχέσεις του Αλέξη Τσίπρα με οργανωμένα συμφέροντα και θα έχει ενδιαφέρον αυτή η (προσωπική, αλλά όχι μόνο…) αντιπαράθεση όταν ο ΣΥΡΙΖΑ καταθέσει το αίτημα για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα υποβρύχια.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος κοκ… Το πρόβλημα είναι ο διαχρονικός εθισμός των Ελλήνων να αλληλοκατηγορούνται και να αλληλοσπαράσσονται σε περιόδους που όλοι γνωρίζουν πως ο εχθρός είναι προ των πυλών και μια εθνική καταστροφή είναι ορατή. Το εθνικό σαράκι της νομής (μιας έκπτωτης, έτσι κι αλλιώς) εξουσίας, ταλανίζει και τώρα την πολιτική ζωή του τόπου και δηλητηριάζει κάθε προοπτική ανάκαμψης της χώρας…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
