Την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, σε επίκαιρη ερώτηση του Γιώργου Καρατζαφέρη και του Αλέξη Τσίπρα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα ο Γιώργος Παπανδρέου απάντησε με ερώτηση:
“Θέλετε να τα διεκδικήσω αυτά τα λεφτά ή όχι; Αν μου πείτε, πάνε φτύστους (τα λέω πολύ λαϊκά), αλλά όλοι να το πούνε, να το κάνω. Ξέρετε πολλές φορές κι εγώ το ίδιο αισθάνομαι, ανθρώπινα, άει στο καλό λέω, με αυτούς που έχουμε από πάνω μας, στα κεφάλια μας.”
Η παραπάνω αποστροφή του Πρωθυπουργού συμπυκνώνει και την ουσία του προβλήματος και τη δυσχερή θέση που έχει περιέλθει προσωπικά ο ίδιος.
Διότι φαίνεται πλέον ξεκάθαρα και βεβαιώνεται από πολλές πλευρές ότι ο Γιώργος Παπανδρέου αναγνωρίζει το αδιέξοδο της πολιτικής του μνημονίου. Και πως αν απαντούσε στην ερώτηση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ: “Σώζεται κάποιος χρεοκοπημένος με νέα ακριβά δάνεια, ακόμα πιο σκληρά και μάλιστα με την απαίτηση αυτά τα δάνεια να μη τα δίνει για παραγωγική διαδικασία και για ανάπτυξη, αλλά για να αποπληρώνει τα προηγούμενα;”, πιθανό να απαντούσε: “όχι δεν σώζεται”.
Όμως, ούτε ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε απάντηση στο ερώτημα του, ούτε ο Αλέξης Τσίπρας. Και προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν τόλμησε να υποδείξει στον πρωθυπουργό να μην πάρει τα λεφτά και προτίμησε να του απαντήσει με ερώτηση.
Είναι προφανές πως το πολιτικό σύστημα στην παρούσα συγκυρία δεν έχει απάντηση. Ουδείς δεν έχει το σθένος να πει όχι στα νέα δανεικά – ναι στην χρεοκοπία, ουσιαστικά και σε μια νέα, άγνωστη πορεία… Μάλιστα ακόμα κι η Αλέκα Παπαρήγα έφτασε στο σημείο να παραδεχθεί πως πιθανή έξοδος της χώρας απ’ το ευρώ θα ήταν καταστροφική. Αυτή που καταγγέλλει την Ευρώπη των μονοπωλίων…
Δυστυχώς όμως, είναι ο Γιώργος Παπανδρέου εκείνος που πρέπει να πάρει τις αποφάσεις και να πληρώσει το κόστος τους. Επειδή όμως πάνω απ’ όλα προέχει το κόστος για την ελληνική κοινωνία και τη χώρο, ο πρωθυπουργός αναζητά εναγωνίως τη συστράτευση και όχι τη συναίνεση. Αναμένει από τους όλους να κατανοήσουν ότι η κρίση υπερβαίνει τις δυνατότητες ενός ανθρώπου ή μιας κυβέρνησης. Ότι η χώρα βάλλεται. Βρίσκεται σε πόλεμο και χρειάζεται η συγκρότηση μιας “εθνικής Ελλάδας”. Μιας ομάδας των καλύτερων και διαπρεπέστερων Ελλήνων που προσπαθήσουν με τις γνώσεις, τη φαντασία και τις διεθνείς διασυνδέσεις τους να συμφωνήσουν σε ένα εθνικό σχέδιο που θα αποτινάξει το ζυγό του χρέους και θα απελευθερώσει την ελληνική οικονομία από τα δεσμά που πνίγουν την παραγωγική της δυνατότητα.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
