Μια αυξανόμενη αμηχανία έχει αρχίσει να παρατηρείται το τελευταίο διάστημα στο «πολυφωνικό» κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που φιλοδοξεί να οδηγήσει σε σύντομο χρονικό διάστημα – εφ’ όσον τελικά δεν εκλεγεί πρόεδρος απ’ την παρούσα βουλή, που είναι σύμφωνα με τους συσχετισμούς το πιθανότερο – τη χώρα σε νέα σωτηρία, «σώζοντάς» την από τους ήδη «σωτήρες».
Η αμηχανία εκδηλώνεται στο δημόσιο λόγο, κυρίως όταν τελειώνουν οι κορώνες και τα ηρωικά και ανέξοδα συνθήματα και τίθεται βασανιστικά το ερώτημα από τους εκπροσώπους των ΜΜΕ. «Αν οι ευρωπαίοι εταίροι και δανειστές δεν τρομάξουν με τα διαπραγματευτικά σας όπλα, αν δεν υποκύψουν στον…εκβιασμό σας του τύπου: Κουρέψτε μας το χρέος αλλιώς σαν άλλος Σαμψών κηρύσσω μονομερώς στάση πληρωμών στην εξυπηρέτηση του – κάνοντας την ευρωζώνη μαλλιά κουβάρια, όπως αφήνουν σαφώς να εννοηθεί οι οικονομολόγοι του κόμματος – τι θα κάνετε»;
[quote text_size=”small”]
Φυσικά άλλοι εξ ίσου προβεβλημένοι κήνσορες του ΣΥΡΙΖΑ, ξορκίζουν κάθε μονομερή ενέργεια, φοβούμενοι όχι μόνο το χάος που μπορεί να επικρατήσει στη χώρα αν δεν πιάσει η μπλόφα των μαθητευόμενων μάγων, αλλά και τις επιπτώσεις που θα έχει πάνω τους η οργή των πολιτών που θα προκληθεί από τη διάψευση των προσδοκιών τους.
[/quote]
Προφανώς θα προβληματίζονται από τον τρόπο που φέρθηκαν οι τροϊκανοί στους λεγόμενους «μνημονιακούς» κυβερνώντες, τωρινούς και παλαιότερους. Και τηρουμένων των αναλογιών υπολογίζουν πώς θα φερθούν σε κάποιον που τους διαμηνύει πως δεν θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της χώρας. Αλλά και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις, μετά την πρώτη ευφορία των δημοσκοπήσεων, σε συνδυασμό με την ειδυλλιακή εικόνα του success story της συγκυβέρνησης που το καλλιεργούσε αφρόνως, έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται αμφιβολίες στα στελέχη, για το κατά πόσο μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έστω και με συνεργασίες είναι δυνατόν να κρατηθεί στην εξουσία. Ή θα αποτελέσει μια «αριστερή παρένθεση» με καταστροφικές συνέπειες για τη χώρα και φυσικά για την αριστερά, που θα χρεωθεί ότι εξεβίασε εκλογές εν μέσω θυέλλης. Γιατί το σκηνικό όπως διαμορφώνεται τις τελευταίες μέρες, που είναι σίγουρα πολωτικό και προεκλογικό, έχει διαφορετική εικόνα από εκείνη λίγους μήνες, πριν που η μεν κυβέρνηση επαίρετο για την επιτυχία του προγράμματος και τα πρωτογενή πλεονάσματα, οι δε ευρωπαίοι μας επαινούσαν για τα επιτεύγματα.
[quote text_size=”small”]
Με το που άρχισε, ο παιδαριώδης για προηγμένη χώρα, ανταγωνισμός κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το ποιος θα σκίσει πρώτος τα μνημόνια, που παρεμπιπτόντως σε ομαλές συνθήκες θα έληγαν τέλος του χρόνου, ήρθε η εμπλοκή, ήρθαν οι παρατάσεις, επανήλθε το grexit, κατέρρευσε το χρηματιστήριο, εκτινάχθηκαν τα spreads, άρχισε η μεγάλη φυγή επενδυτών.
[/quote]
Τώρα ούτε η τεχνητή ευφορία μπορεί να σταθεί, ούτε και η κουτοπόνηρη ελπίδα ότι την επόμενη μέρα «θα έρθουμε να μοιράσουμε τα πλεονάσματα που πέτυχαν άλλοι». Ή μήπως και οι καταγγέλλοντες ως μύθευμα το success story, στην πραγματικότητα το είχαν πιστέψει; Σήμερα η επόμενη μέρα, είτε τεχνηέντως είτε πραγματικά, φαντάζει εφιάλτης για εκείνον που θα πιάσει την «καυτή» σκυτάλη της διαχείρισης της κρίσης. Και όπως όλα δείχνουν, δυστυχώς μετά από νέες περιπέτειες, εξ ανάγκης θα γίνουν συνεργασίες εθνικής σωτηρίας που σήμερα θεωρούνται αδιανόητες. Αρκεί μόνο η δεδομένη βλάβη, που θα υποστεί η χώρα μέχρι τότε, να μην αποδειχθεί ανήκεστος.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
