Έχουν δίκιο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα (όταν δεν τα πιάνουν με τα χέρια…). Τα μέτρα λιτότητας είναι πρωτοφανή. Οι πολίτες κατέρχονται βιαίως βιοτικό επίπεδο, πολλοί, μετά βίας καταφέρνουν να είναι συνεπείς με τις υποχρεώσεις τους και αρκετοί περισσότεροι μετά βίας επιβιώνουν.
Οι υπόλοιποι εγκλωβίστηκαν. Όπως εγκλωβίστηκαν προ ετών στο Χρηματιστήριο χιλιάδες «επενδυτές» που πίστεψαν οι αφελείς πως ο δείκτης θα πήγαινε στις 7.000 και αυτός σήμερα φλερτάρει με το ίδιο νούμερο μείον ένα μηδενικό στο τέλος… Όπως εγκλωβίστηκαν κι όσοι πίστεψαν ότι θα αποκτούσαν επιτέλους κι αυτοί ένα σπίτι κι έσπευσαν να το αγοράσουν (να το δανειστούν καλύτερα) με τις απίστευτες τιμές που δημιουργούσε η φούσκα των ακινήτων με τη γενναιόδωρη και ανεξέλεγκτη στεγαστική πίστη.
Έτσι, εγκλωβισμένοι νοιώθουν σήμερα οι βουλευτές. Δεν κινδυνεύουν βέβαια να χάσουν χρήματα, ή να τους πάρουν το σπίτι. Κινδυνεύουν όμως από κάτι χειρότερο. Τη δημόσια διαπόμπευση και κατακραυγή. Να γυρίζουν στον τόπο τους και να πρέπει να κρύβονται από φόβο μήπως φύγει καμιά αδέσποτη… βρισιά, καρπαζιά, γιαούρτη. Εκεί που εισέπρατταν χαμόγελα λυκοφιλίας, ακόμα και ειλικρινές χειροκρότημα.
Προτού λοιπόν επιχειρήσουν το απονενοημένο διάβημα (όπως οι δυστυχείς που πηδάνε από τα μπαλκόνια, υποκύπτοντας στο βάρος των χρεών και των κατασχέσεων) και παρατηθούν, επιχειρούν μια ύστατη προσπάθεια να μεταβιβάσουν σε άλλους μέρος των βαρών και ευθυνών. Αυτό σηματοδοτούν οι εισηγήσεις για κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, χωρίς βεβαίως άμεση μεταβολή της σύνθεσης της Βουλής που φυσικά θα έστελνε πολλούς σπίτι τους και ως δακτυλοδεικτούμενους και ως μη προνομιούχους…