Ο αναμενόμενος και πολυσυζητημένος ανασχηματισμός θα καταδείξει και την στρατηγική στόχευση του Αντώνη Σαμαρά για το αν και κατά πόσο θα αναζητήσει το ρίσκο μιας πρόωρης προσφυγής στην κάλπη, ή θα εξαντλήσει τον πολιτικό του χρόνο σε αναζητήσεις συμβιβασμών ενόψει της προεδρικής εκλογής και με ορίζοντα την εξάντληση της τετραετίας.
Σε κάθε περίπτωση ο κύβος, μετά τις εκλογές σε Αυτοδιοίκηση και Ευρωβουλή, έχει πέσει. Ο Πρωθυπουργός διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων και είναι αυτός που, θεσμικά τουλάχιστον, έχει τη δικαίωμα στην τελευταία λέξη. Ποια θα είναι αυτή ουδείς γνωρίζει και μπορεί να προβλέψει. Πλην όμως τα πάντα εξαρτώνται από τις πολιτικές αντοχές ενός αστού πολιτικού που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας σε μια κρίσιμη ιστορικά συγκυρία.
Τότε, ο Αντώνης Σαμαράς ήταν μόνος του. Έκανε τη δουλειά μαζί με λίγους “πιστούς” και όλον τον πολιτικό (και όχι μόνο…) κόσμο να προεξοφλεί τη σύντομη πτώση του. Η πραγματικότητα του διέψευσε. Η κυβέρνηση του άντεξε και ο ίδιος κατάφερε, ώστε η ΝΔ να μην καταποντιστεί στις πρόσφατες εκλογικές αναμετρήσεις.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως ήταν οι “Καραμανλικοί” που κράτησαν όρθιο το κόμμα, πλην όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή θέλει τον Αντώνη Σαμαρά να έχει δώσει πραγματική μάχη απέναντι σε σωρεία πολύπλοκων και δυσεπίλυτων προβλημάτων με αποτελέσματα τέτοια που ξάφνιασαν θετικά και τους πλέον δύσπιστους για τις ικανότητες του.
Τώρα, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται και πάλι μόνος. Απέναντι του έχει:
– έναν Ευάγγελο Βενιζέλο που θα πράξει ό,τι είναι δυνατό για να διατηρήσει ρόλο τοποτηρητή των πολιτικών εξελίξεων, φλερτάροντας ακόμα και με την ιδέα συνεργασίας με το ΣΥΡΙΖΑ.
– έναν αδιάλλακτο Αλέξη Τσίπρα που κύριο μέλημα του είναι να φθείρει την κυβέρνηση και όχι να συμπράξει σε λύσεις που θα εξασφάλιζαν το εθνικό συμφέρον, όπως πχ τη συμμετοχή σε μια εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης για το κούρεμα του χρέους που πρότεινε ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
– το γνωστό, ιδιότυπο πλέγμα επιχειρηματικών συμφερόντων που αντιλαμβάνεται τους πολιτικούς ηγέτες ως αναλώσιμους και με ημερομηνία λήξης και ήδη αρχίζουν να φλερτάρουν με την ιδέα της απόσυρσης του “παλιού και φθαρμένου” και την αντικατάσταση του με το “νέο και άφθαρτο”.
– το μεγαλύτερο μέρος της παράταξης που θεωρούν τον Σαμαρά “περαστικό” από το κόμμα – κάτι σαν αναγκαστική μεταβατική λύση τύπου “Σημίτη”, έως ότου προκύψει ο ιδανικός διάδοχος από τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες που τη συγκροτούν.
– τα ξένα κέντρα λήψης των αποφάσεων που μέσω του χρέους και των δανεικών επηρεάζουν το μέλλον της οικονομίας και κατ’ επέκταση των πολιτικών εξελίξεων.
– την πλειονότητα των πολιτών που εξακολουθεί να στενάζει υπό το βάρος μιας πρωτοφανούς ύφεσης, αγνοώντας, ωστόσο, ότι αυτή δεν προκλήθηκε από το Σαμαρά, αλλά ήταν το σύνθετο αποτέλεσμα της διεθνούς κρίσης και της χρόνιας παθογένειας του ελληνικού κράτους.
[quote text_size=”small”]
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, Αντώνης Σαμαράς έχει τώρα μια ευκαιρία να δοκιμάσει το βαθμό χρησιμότητας έναντι όλων αυτών και των συμφερόντων τους, κάνοντας κάτι πολύ απλό. Διαμηνύοντας την πρόθεση του να δοκιμάσει τα ταραγμένα νερά των πρόωρων εκλογών με τη πιθανότητα να …βουλιάξει το σκάφος στην ακυβερνησία ή να εξασφαλίσει τώρα πολιτική στήριξη για να ολοκληρώσει το έργο του με την εξάντληση της τετραετίας και τότε ό,τι προκύψει…
[/quote]
Σε μια τέτοια περίπτωση οι υπόλοιποι θα πρέπει να απαντήσουν στο ερώτημα: τους συμφέρουν ή όχι τώρα, οι πρόωρες εκλογές. Και πιο συγκεκριμένα:
Πιστεύει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ότι αν γίνουν το Φθινόπωρο εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα έχει την ίδια τύχη και επιρροή με αυτή που απολαμβάνει σήμερα συγκυβερνώντας με τον Αντώνη Σαμαρά;
Είναι έτοιμος ο Αλέξης Τσίπρας να αναλάβει το βάρος των ελληνικών προβλημάτων και να αρχίσει κι αυτός να εισπράττει τη φθορά μιας συγκυρίας που ελάχιστα μπορεί να πράξει για να την αλλάξει – πολύ περισσότερο να τη βελτιώσει;
Είναι σίγουρο το ιδιότυπο πλέγμα επιχειρηματικών συμφερόντων δεν θα δοκιμάσει δυσάρεστες εκπλήξεις από έναν ηγέτη της Αριστεράς που θα θελήσει να πράξει ό,τι είναι δυνατό για να μην πληρώσει κι αυτός με τη σειρά του αμαρτίες αλλουνού…
Έχουν προετοιμαστεί οι μεγάλες πολιτικές οικογένειες της ΝΔ να αντιμετωπίσουν μια τέτοια αναταραχή που θα πιθανώς να σηματοδοτήσει τον καταποντισμό της παράταξης και την ανάδειξη ενός νέου (ανεξέλεγκτου) πόλου στην Κεντροδεξιά που θα κάνει σημαία της ύπαρξης της τον πόλεμο ενάντια στα πολιτικά τζάκια;
Πιστεύουν τα διάφορα ξένα κέντρα εξουσίας πως θα βρουν πιο αξιόπιστο, εν Ελλάδι, συνομιλητή;
Πιστεύουν οι πολίτες ότι με την πτώση του Σαμαρά θα έρθουν και οι καλύτερες μέρες;
Το επόμενο διάστημα όλοι θα πρέπει να δώσουν τις οριστικές τους απαντήσεις, εφόσον βεβαίως ο Αντώνης Σαμαράς θέσει επιτακτικά τα ερωτήματα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
