Μπορεί στην Αμφίπολη να αναζητούν την ταυτότητα του νεκρού, πλην όμως στο τρίγωνο Βρυξελλών – Βερολίνου – Αθήνας αναζητούν τον Ηγέτη που θα λύσει ένα εξαιρετικά πολύπλοκο γρίφο…
Η παρούσα κατάσταση παραπέμπει σε γόρδιο δεσμό. Οι δανειστές ζητούν από την Αθήνα τήρηση των δεσμεύσεων για να επιτρέψουν στη συνέχεια την έναρξη της συζήτησης για το χρέος. Από την άλλη η Αθήνα επείγεται (λόγω των ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων της προεδρικής εκλογής) να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος, υποστηρίζοντας ότι έχει τηρήσει τις περισσότερες από τις δεσμεύσεις της. Προφανώς δεν αρκεί να το λέει η Αθήνα. Πρέπει να το επιβεβαιώσει και η Τρόικα με τη θετική της αξιολόγηση. Η Τρόικα όμως καθυστερεί την έκθεση αξιολόγηση – ακόμα και την έλευση της στην Αθήνα για την “τελική διαπραγμάτευση” – καθώς υποστηρίζει πως η κυβέρνηση δεν έχει τηρήσει τα απαραίτητα προαπαιτούμενα. Αδιέξοδο!
Φυσικά η αιτία του αδιεξόδου δεν βρίσκεται στα τύπους (διαφωνία για τις δόσεις των ληξιπρόθεσμων οφειλών, ασφαλιστικό, μισθολόγιο δημοσίων υπαλλήλων κοκ), αλλά στην ουσία που είναι η μετέπειτα συζήτηση για το χρέος και το κυριότερο με ποιους θα γίνει αυτοί η συζήτηση. Απέναντι στους δανειστές θα κάθεται ο Αντώνης Σαμαράς και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ή ο Αλέξης Τσίπρας και ο Σταύρος Θεοδωράκης…!!!
[quote text_size=”small”]
Οι δανειστές και κυρίως το Βερολίνο, βλέποντας ως πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο της πολιτικής αστάθειας στην Ελλάδα τους επόμενους μήνες, επιθυμούν μαξιμαλιστικά την επανάληψη του σεναρίου του 2012.
[/quote]
Διαπιστώνοντας την πολιτική φθορά της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αποφεύγουν την όποια επιπλέον πολιτική στήριξη – που θα μεταφράζονταν σε κάποια συμφωνία είτε επί της αξιολόγησης της Τρόικας, είτε πολύ περισσότερο επί του πλαισίου και (νέου) χρονοδιαγράμματος για τη συζήτηση επί του χρέους – για δυο λόγους:
Ο πρώτος διότι πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο είναι μάταιο, όταν δυο μήνες αργότερα θα υπάρξουν πιθανώς εκλογές και ίσως νέα κυβέρνηση ή πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα. Άρα με ποιον θα συζητούν – πολύ περισσότερο ποιος θα εφαρμόσει τη συμφωνία.
Ο δεύτερος διότι ακριβώς επειδή προβλέπεται να συμβεί το παραπάνω σενάριο θέλουν, εκ των προτέρων να φορτώσουν το βάρος του “τέλους του Μνημονίου” (δηλαδή την τήρηση των δεσμεύσεων) στην επόμενη κυβέρνηση, ώστε εκ των υστέρων να ανοίξουν τη συζήτηση για το χρέος με τους, δικούς τους όρους. Δηλαδή με την υπογραφή της σημερινής αντιπολίτευσης και μετέπειτα (νέας) κυβέρνησης.
[quote text_size=”small”]
Ποντάρουν δε πως αυτό θα καταστεί εφικτό με τον εκβιασμό του δημοσιονομικού κενού που θα υπάρξει το 2015. Είναι γνωστό ότι κάποια στιγμή γύρω στο Μάιο – Ιούνιο η χώρα θα στερέψει από ρευστό και δεν θα μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της με σοβαρό το ενδεχόμενο να κηρύξει στάση πληρωμών. Αυτή την ακραία κατάσταση – με τις όποιες απρόβλεπτες επιπτώσεις – θα κληθεί να τη διαχειριστεί η επόμενη κυβέρνηση που πριν προλάβει να γιορτάσει τα επινίκεια θα βρεθεί με τα κάρβουνα στα χέρια.
[/quote]
Συνεπώς, το Βερολίνο θεωρεί πως όσο παρατείνεται η εκκρεμότητα της αξιολόγησης και ετεροχρονίζεται η συζήτηση για το χρέος τόσο ο χρόνος λειτουργεί υπέρ του εκβιασμού που στοιχειοθετεί. Και βεβαίως όσο η συζήτηση για το χρέος (όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της Ευρώπης συνολικά) καθυστερεί, τόσο το Βερολίνο κερδίζει χρόνο για να προσαρμοστεί με καλύτερους, για τη Γερμανία, όρους, στη “μετά-λιτότητας” εποχή που αναπόφευκτα θα ακολουθήσει στην Ευρώπη.
Το στοίχημα λοιπόν για την ελληνική πολιτική ηγεσία είναι να αντιστρέψει τον γερμανικό εκβιασμό εις βάρος της Αθήνας, σε βάρος του Βερολίνου. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να συμβεί με τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα να πλακώνονται για το ποιος θα παραμείνει ή θα βρεθεί σε μια καρέκλα που όπως λέει κι ο Ζουγανέλης είναι “hot seat”. Η αντιστροφή του γερμανικού εκβιασμού απαιτεί πολιτική συνεννόηση και εθνική συναίνεση, διότι ο εχθρός είναι αλλού…
Πως μπορεί να επιτευχθεί αυτή και με ποιους όρους; Ε, για αυτό τους πληρώνει ο ελληνικός λαός τους …Ηγέτες του. Για να βρίσκουν λύσεις σε πολύπλοκους πολιτικούς γρίφους…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
