Αν ένας παρατηρητής που δεν γνωρίζει την σημερινή ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, παρακολουθούσε τους διαλόγους Βενιζέλου-Τσίπρα στη Βουλή, προφανώς θα πίστευε πως αποκλείεται αυτή η χώρα να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα, και πως οι πολιτικοί της είτε τερατολογούν χιουμοριστικά, είτε πουλάνε τρέλα.
Πώς αλλιώς να ερμήνευε το διάλογο που διαμείφθηκε σε εντονότατους τόνους και με ακραίες εκφράσεις, για ένα θέμα που μονοπωλεί τα δύο τελευταία χρόνια τα πρωτοσέλιδα του διεθνούς Τύπου, και κινητοποιεί καλοπροαίρετους και κακοπροαίρετους ηγέτες της παγκόσμιας κοινότητας να ασχοληθούν με τη μικρή χώρα μας.
«Να μην πάρετε τα λεφτά, θα είναι τραγωδία. Να λείπει η βοήθεια» ζήτησε από τον υπουργό Οικονομικών ο πρόεδρος του ΣY.ΡΙΖ.Α., για να του απαντήσει ο κ. Βενιζέλος, πως τα συμφέροντα «χρησιμοποιούν κι εσάς ως όργανο δημαγωγίας», διευκρινίζοντας πάντως «όχι συνειδητά πιστεύω». Απ’ ότι φάνηκε από τα περί φυσικών και ηθικών αυτουργών του κ. Τσίπρα, μάλλον ζούμε για μια ακόμη φορά στον τόπο μας τον ιδιότυπο διχασμό της λογικής που μας έχει οδηγήσει ως παρενέργεια του πολιτικού συστήματος, ο άκρατος λαϊκισμός και το κλείσιμο του ματιού στην κουτοπονηριά, που έχει σαν μότο.
«Οι κουτόφραγκοι στο τέλος θα μας σώσουν και οι διαπραγματευτές όχι μόνο δεν θα καρπωθούν την επιτυχία, αλλά θα χρεωθούν και τα σκληρά μέτρα».
Είναι τόσο οφθαλμοφανής αυτή η παιδαριώδης προπαγάνδα που αν η Ελλάδα δεν ζούσε αυτό το σχιζοφρενικό διαζύγιο με την κοινή λογική, δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η πρόσκαιρη δημοσκοπική έκρηξη προς τα κόμματα διαμαρτυρίας. Φυσικά η οργή των πολιτών δικαίως ξεχειλίζει. Φυσικά η μεσαία τάξη συμπιέζεται επικίνδυνα και τα εισοδήματά της συρρικνώνονται σε εφιαλτικά επίπεδα, καθώς η κρίση τη βρήκε απροετοίμαστη και φορτωμένη με δάνεια. Φυσικά και είναι σοβούσα «βόμβα» η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας.
Όμως ούτε και αυτοί που θεωρούν αυτονόητη τη βίαιη προσαρμογή που εφαρμόζεται, δεν βγαίνουν να πουν στους πολίτες την αυτονόητη αλήθεια. Ζωή με δανεικά είναι δανεική ζωή. Κραύγασε στη Βουλή ο Αλ. Τσίπρας, με τη σιγουριά της ευρωπαϊκής οικογένειας και αλληλεγγύης, ότι πρέπει να εκβιάσουμε τους εταίρους μας, που έσπευσαν να μας δανείσουν όταν οι αγορές έκλεισαν, λόγω μη διαχειρίσιμου χρέους.
Βλέπει εχθρούς να υπονομεύουν το έθνος, διεθνείς συνωμότες που σχεδιάζουν την καταστροφή μας, και ζήτησε να σταματήσουν οι κυβερνώντες «να σώζουν τη χώρα» γιατί την καταστρέφουν. Μετά μάλιστα από την αποχώρηση του κατά ΣΥ.ΡΙΖ.Α. καταστροφέα της χώρας Παπανδρέου, ζήτησε και την παραίτηση Παπαδήμου, αναλαμβάνοντας μάλιστα την εκπροσώπηση της βούλησης του Ελληνικού Λαού.
Αν ζούσαμε σε άλλη περίοδο, ίσως όλα αυτά να τα βλέπαμε ως γραφικές υπερβολές. Όμως σε περιόδους γενικευμένης ανασφάλειας, όταν οι φοβίες και οι αγωνίες κάνουν τους πολίτες επιρρεπείς στη συνωμοσιολογία η καλλιέργειά της, είναι εγκληματική, καθώς η σκοπιμότητά της που είναι η καιροσκοπική ψηφοθηρία, θάβεται μέσα στη γενικότερη μαυρίλα.
Γιατί το να παίζεις με τη φωτιά μπορεί να σου δίνει πρόσκαιρα δημοσκοπικά οφέλη, δεν σώζει ούτε την οικονομία ούτε τη χώρα. Και βέβαια αν αποτύχει η διαπραγμάτευση ο πρώτος που θα λογοδοτήσει στους πολίτες μάλλον θα είναι αυτός που τους πουλούσε… φύκια για μεταξωτές κορδέλες, γιατί η καινούργια πραγματικότητα που θα προκύψει τότε, θα γίνει εφιάλτης για εκείνους που την προπαγάνδιζαν.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
