Η παταγώδης αποτυχία των δημοσκοπικών προβλέψεων κατά τον πρώτο γύρο των κυπριακών προεδρικών εκλογών, που έρχεται σαν συνέχεια ανάλογων αστοχιών και στις δικές μας βουλευτικές εκλογές που προηγήθηκαν, επιβάλλει σε όλους, πολίτες πολιτικούς και εταιρίες, να είναι ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί με τα ευρήματα εν μέσω κρίσης.
Γιατί μπορεί οι μετρήσεις της κοινής γνώμης να αποτελούν όπως συνηθίζουν να λένε οι ενδιαφερόμενοι, σημαντικό εργαλείο για να χαράξουν στρατηγική και τακτική, αυτό όμως ισχύει σε συνθήκες οικονομικής ηρεμίας και πολιτικής ρουτίνας. Σε κοινωνίες σε αναβρασμό λόγω κυρίως οικονομικής κρίσης, που έχει ως άμεση συνέπεια κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές, καμία έρευνα δεν μπορεί να αποτυπώσει τα υπόγεια ρεύματα, που κινούνται υπό το κράτος είτε οργής είτε πανικού, μέσα στην κοινωνία.
Για το λόγο αυτό, οι ερμηνείες που γίνονται, με δηλώσεις όπως ότι «είμαστε η επόμενη κυβέρνηση», ή ότι «η δημοφιλία του πρωθυπουργού» τον κάνει κυρίαρχο του πολιτικού παιχνιδιού, οπότε μπορεί ανά πάσα στιγμή να αιφνιδιάσει με εκλογές και να απαλλαγεί από την εξάρτηση των άλλων κομμάτων της συγκυβέρνησης, αν δεν είναι επικίνδυνες για την πορεία της χώρας, πάντως είναι σημαντικά παρακινδυνευμένες. Γιατί φυσικά καθόλου τυχαία δεν είναι η «φιλολογία» που αναπτύσσεται το τελευταίο διάστημα, ακόμα και από σοβαρές εφημερίδες και έγκυρους αναλυτές, περί επικείμενου «εκλογικού αιφνιδιασμού».
Σίγουρα από κάποιο κυβερνητικό κέντρο διακινήθηκε η θεωρία αυτή, ενθαρρυμένο από τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έπιασε οροφή στα ποσοστά του, και ο Α. Σαμαράς προηγείται με διαφορά στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Αν δεν είναι μια διαρροή που έγινε ως αντιπερισπασμός στη στρατηγική της Κουμουνδούρου να ζητήσει πρόωρες εκλογές, και να προβλέψει πτώση της κυβέρνησης την προσεχή άνοιξη, όταν βέβαια έβλεπε ότι οι μετρήσεις ήταν ευνοϊκές γι’ αυτήν, τότε φαίνεται πως κάποια κυβερνητικά στελέχη εισηγούνται στο Μαξίμου σχεδιασμούς, στηριγμένους πάνω σε διαθέσεις της κοινής γνώμης που μοιάζουν με κινούμενη άμμο.
Και αν ο ΣΥΡΙΖΑ, βλέποντας τη ρευστότητα, ανέκοψε πρύμναν, και έριξε τους τόνους, η κυβερνητική πλειοψηφία πρέπει να αποδείξει πως μπροστά από κάθε ευκαιριακό κομματικό συμφέρον, σε συνθήκες μάλιστα οικονομικού πολέμου, βάζει τα μακροχρόνια συμφέροντα της χώρας. Και κυρίως να πείσει τους δυναστευόμενους πολίτες, ότι οι κυβερνήσεις που ασκούσαν διακυβέρνηση βάσει των δημοσκοπήσεων, ανήκουν οριστικά στο καταστροφικό παρελθόν.