Για ένα πράγμα να είμαστε σίγουροι : ότι τώρα που βρήκαν παππά θα μας θάψουν όλους. Γιατί βέβαια το Υπουργείο Εργασίας μπορεί να διαμηνύει ότι «επί του παρόντος δεν συζητά νέες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις», όμως το «τσουνάμι» είναι εδώ.
Ποιος άλλωστε ξεχνάει πως η περαιτέρω ελαστικοποίηση των απολύσεων έχει τεθεί στο τραπέζι εδώ και καιρό . Μήπως ξεχάσαμε πως περαιτέρω μείωση των αποζημιώσεων που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι , τέθηκε στο τραπέζι των διαβουλεύσεων πριν ένα περίπου οκτάμηνο και απλώς τώρα επανέρχεται.
Δεν είναι δε διόλου τυχαίο πως το θέμα της περαιτέρω διάλυσης των εργασιακών σχέσεων στην Ελλάδα , έρχεται σε μια στιγμή που οι Τροϊκανοί αποτελειώνουν και την εναπομείνασα οικονομική δραστηριότητα με το απίστευτης βαναυσότητας νέο πακέτο λιτότητας , αλλά και την ώρα που αποτελειώνουν την μισθωτή εργασία στο δημόσιο , με τα υπολείμματα του δώρου να καταργούνται , να συζητείται η εκ περιτροπής εργασία , να επανέρχεται έστω και με αλλαγές η εργασιακή εφεδρεία και κυρίως με κάθε τρόπο να συκοφαντούνται και να απαξιώνονται οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα . Από εκεί , με συκοφαντίες και κυρίως χωρίς σχέδιο για μεγάλες και αναγκαίες τομές για την αναδιάρθρωση της Δημόσιας Διοίκησης , ξετυλίγεται το κουβάρι για το ανελέητο χτύπημα των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα .
Ο κοινωνικός αυτοματισμός δε που έχει εντέχνως καλλιεργηθεί μεταξύ των μισθωτών δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (καθώς διάφοροι «εγκέφαλοι» αποφάσισαν να καταργήσουν την έννοια της μισθωτής εργασίας που διαχέεται και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα) αποτελεί την «κερκόπορτα» για την πλήρη και βάναυση ισοπέδωση των εργασιακών σχέσεων στον πολύπαθο ιδιωτικό τομέα.
Μήπως άλλωστε ξεχνάει κανείς πως μόλις ισοπέδωσαν τον 13ο και 14ο μισθό για τους μισθωτούς του δημοσίου , το θέμα αυτόματα ετέθη και τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα και για την ώρα τουλάχιστον το αντάλλαξαν με την καταστρατήγιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού.
Χωρίς αμφιβολία οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα είναι αυτοί που έχουν «χύσει» το περισσότερο αίμα . Πλήρωσαν την κρίση με κύματα απολύσεων , με τεράστιες και συνεχείς καθυστερήσεις στη καταβολή μισθών , με μεσαιωνικές καταστάσεις.
Και οι «ανθρωποθυσίες» αυτές δεν είχαν το παραμικρό αντίκρυσμα , γιατί παρά τις συνεχείς μειώσεις μισθών, παρά την τεράστια στρατιά ανέργων, ούτε η ανεργία χτυπήθηκε , ούτε νέες επενδύσεις έγιναν .
Αλήθεια ποιος ξένος ή Έλληνας επιχειρηματίας θα επένδυαν σε μια χώρα που την καταδίκασαν να βρίσκεται σε ημιθανή κατάσταση; Ποιος θα επένδυε αν δεν έβλεπε μια στοιχειώδη προοπτική ανάπτυξης , ώστε να πιάσει τόπο η επένδυση του ; Ποιος θα επένδυε σε μια χώρα που την χαρακτηρίζει η οικονομική , κοινωνική και πολιτική αστάθεια λόγω της παρουσίας του Δ.Ν.Τ (κατ΄εξοχήν φορέα οικονομικής αποσταθεροποίησης , σε μια χώρα όπου οι «Φον Φούφωτοι» (κατώτατοι υπάλληλοι του Δ.Ν.Τ ) όπως τους αποκαλούσε ο τ. Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ , είναι αυτοί που ασκούν την πραγματική διακυβέρνηση ; Και αυτό όταν οι «Φον Φούφωτοι» και το Δ.Ν.Τ συνολικά απαξιώθηκαν και περιθωριοποιήθηκαν διεθνώς μετά την τραγωδία της Αργεντινής , μετά την καταστροφή που έκαναν εκεί . Ποιος μπορεί λοιπόν να εμπιστευτεί πλέον «Φον Φούφωτους» για να «ανορθώσουν» μια χώρα μετά τις καταστροφικές αποτυχίες του . Άλλωστυε μια ματιά μόνο να ρίξει κάποιος στα «υποδείγματα» Πορτογαλία και Ιρλανδία θα δει πόσο έξω για μια ακόμα φορά έπεσαν οι «Φον Φούφωτοι».
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την καταστροφή και την αποτυχία των «Φον Φούφωτων» από την εκτόξευση της ανεργίας στην Ελλάδα στο 23% , την παντελή έλλειψη επενδύσεων , την διάλυση του βιωτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Ο ιδιωτικός ειδικά τομέας σφαγιάστηκε άγρια , χωρίς βέβαια να αγνοούμαι και τα δεινά των μισθωτών στο δημόσιο με τις άγριες περικοπές μισθών .
Δίπλα σε μια καλά λειτουργούσα και αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση χρειάζεται ένας δυναμικός και πρωτοπόρος ιδιωτικός τομέας , που θα παράγει κέρδη βέβαια , αλλά και δουλειές και ανάπτυξη και δεν θα έχει εξαθλιωμένους και υπό μόνιμη απειλή εργαζόμενους .
Παραμονές εκλογών του 2012 , ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ , είπε ηχηρά (αυτό που έλεγαν διάφοροι συνδικαλιστές , με πρώτο τον Πρόεδρο της ΓΣΕΕ και δημοσιογράφοι), ότι κάποιοι πίεσαν την Τρόϊκα και ήλθαν σε συνεννόηση μαζί της για την σφαγή των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα (κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων κ.α) στο όνομα της ανταγωνιστικότητας , της μείωσης του μισθολογικού κόστους κ.α . Ονόματα δεν είπε βέβαια , αν και ο ίδιος ήταν τότε Υπουργός Οικονομικών και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
Πιθανά παραμονές εκλογών και αφού μάλλον θα έχουν υπάρξει νέες σφαγές στον ιδιωτικό τομέα κάποιος πολιτικός θα βρεθεί , προς άγραν ψήφων, πάλι να αρχίσει να λέει μια παρόμοια ιστορία , ότι κάποιοι δηλαδή «κακοί» πίεσαν την Τρόϊκα , να σαρώσει ότι έμεινε όρθιο στις εργασιακές σχέσεις και τότε δεν ήταν δυνατόν να κάνουμε τίποτα , επειδή βρισκόμαστε σε μια «κρίσιμη φάση διαπραγματεύσεων».
Και να μην ξεχνάμε κάτι ακόμα. Η περίφημη απελευθέρωση των απολύσεων με την δυνατότητα καταβολής της αποζημίωσης σε 5 διμηνιαίες δόσεις , έδειξε όλη την μεγαλοπρέπεια , του πως λειτουργεί η κοινωνική δικαιοσύνη: Δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα εξεδιώχθησαν από τις δουλειές τους (στο όνομα ότι έτσι καταπολεμείται η ανεργία και ενισχύεται η ανταγωνιστικότητα) , χωρίς να εξοφληθεί η αποζημίωση τους , αφού κάποιοι εργοδότες έδιναν μόνο την πρώτη δόση για να είναι τυπικά εντάξει και να τους πετάξουν στο δρόμο και δεν κατέβαλαν στη συνέχεια τις υπόλοιπες δόσεις. Και αυτό σε μια Κυβέρνηση που είχε τότε Υπουργούς επιφανείς νομικούς οι οποίοι δεν φρόντισαν να βάλουν την παραμικρή ρήτρα για να εξασφαλίσουν την πλήρη καταβολή των αποζημιώσεων , όπως π.χ κάτι αντίστοιχο με αυτό που ισχύει για την καταβολή των επιδομάτων Χριστουγέννων και Πάσχα (ποινικό αδίκημα που διώκεται) , με αποτέλεσμα άνεργοι οικογενειάρχες να σέρνονται σε δικηγορικά γραφεία και δικαστήρια για να πάρουν ότι μπορούν να πάρουν , πληρώνοντας βέβαια από την αποζημίωση τους την νόμιμη και λογική αμοιβή των νομικών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
