Υπάρχει μια τελευταία ευκαιρία για την Ελλάδα και την κυβέρνηση ή το παιχνίδι έχει τελειώσει; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα θα καθορίσει τις εξελίξεις το προσεχές διάστημα και τις τύχες της χώρας. Τίθεται όμως όχι ρητορικά, αλλά ουσιαστικά, καθώς τα κυβερνητικά στελέχη διαχωρίζονται σε “αισιόδοξους” και “απαισιόδοξους” (οι όροι επιεικείς…), σε εκείνους πως έχουν σηκώσει τα μανίκια και δείχνουν αποφασισμένοι να δώσουν την μάχη και σε εκείνους που έχουν σηκώσει τα χέρια ψηλά και υποδηλώνοντας παραίτηση.
Το φαινόμενο δεν ξενίζει. Άλλωστε, μιλάμε για ελληνικό DNA. Είναι σαν να βλέπεις μια ελληνικά ομάδα να παίζει στο γήπεδο. Να χάνει με κάποιο σκορ, να υπάρχει ακόμα χρόνος έως ότου ο διαιτητής να σφυρίξει λήξη και η ομάδα να έχει εγκαταλείψει την προσπάθεια.
Ο Αντώνης Σαμαράς δείχνει διάθεση να το παλέψει μέχρι τέλους. Ίσως να αντιλαμβάνεται πως δεν έχει άλλη επιλογή. Αξίωσε να αναλάβει την εξουσία. Προκάλεσε ουσιαστικά ο ίδιος εκλογές για να αναλάβει την πρωθυπουργία και το κόστος μαζί. Παρά τις δυσκολίες, πέτυχε αυτό που ήθελε. Ανέλαβε να κυβερνήσει την Ελλάδα σε μια κρίσιμη για την ιστορία της συγκυρία. Και πρέπει να κυβερνήσει, όσο κι αν ορισμένα κυβερνητικά στελέχη αρνούνται να το κατανοήσουν, αναγνωρίζοντας το …μάταιο της υπόθεσης.
Επειδή λοιπόν, η μοιρολατρία δεν είναι νοοτροπία που ξεριζώνεται εύκολα απ’ τον εγκέφαλο ενός ανθρώπου, είτε ο Αντώνης Σαμαράς θα πρέπει να απομακρύνει όσους διακατέχονται απ’ αυτή, είτε να επιτύχει ένα θετικό γεγονός που θα μεταβάλει συνολικά την ψυχολογία της κυβέρνησης και της χώρας στο σύνολο της.
Καλώς ή κακώς, το “θετικό” προσδιορίζεται στο περιεχόμενο της νέας έκθεσης της Τρόικας. Η κυβέρνηση αναμένει πως σε αυτήν θα της αναγνωρίζεται η προσπάθεια, ώστε να τη συνεχίσει με μεγαλύτερη θέρμη το επόμενο διάστημα. Αν η έκθεση δεν αποπνέει αυτή την αναγνώριση, τότε οι ενδοκυβερνητικοί κλυδωνισμοί θα είναι μεγάλο. Οι “απαισιόδοξοι” θα ενισχυθούν και θα πολλαπλασιαστούν. Το κυβερνητικό σκάφος θα βρεθεί σε μεγάλη περιδίνηση και το πλήρωμα θα μπει στη λογική ο “σώζων εαυτώ σωθείτο”. Με απλά λόγια, δεν θα κινδυνεύσουν να υπάρξουν νέες παραιτήσεις υπουργών ή υφυπουργών, αλλά και αποσκιρτήσεις βουλευτών που θα κληθούν να ψηφίσουν ονομαστικά το νέο πακέτο σκληρών μέτρων που θα έρθει προσεχώς προς ψήφιση στη Βουλή.
Για αυτό δεν αρκεί μόνο η προσπάθεια της Ελλάδας να σώσει τον εαυτό της και να διαφυλάξει το μέλλον της Ευρωζώνης. Θα πρέπει και οι Ευρωπαίοι να προσπαθήσουν. Αν κι εφόσον δηλαδή κι αυτοί δεν έχουν σηκώσει τα χέρια αναγνωρίζοντας το …μάταιο της υπόθεσης.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
