Χιουμοριστικά και μόνο θα παραθέσω σχόλια αναγνωστών από φιλικό στον Αντώνη Σαμαρά site, με αφορμή το νέο λογότυπο του κόμματος που παρουσιάστηκε χθες: «Το underscore στο τέλος συμβολίζει κάτι ή τους ξέφυγε; Γιατί δεν βάλανε πχ το .gr στο τέλος, να δείξουν και hight tech;»… «Ούτε με το σήμα της ΝΔ δεν μπορούμε να γλυτώσουμε από το πασοκ. Παιδαριώδης ο συσχετισμός με την οικολογία!!!!!!»…
«Η προσπάθεια να αποδοθεί ο πυρσός εκσυγχρονισμένος κατέληξε σε καπελάκι (“…στραβά το καπελάκι μου και γι’ άλλες παραλίες”)»… «σαν κάτι να καπνίζει σα ένα τσιγάρο αναμμένο που φεύγει ο καπνός κάτι τέτοιο μου κάνει τώρα που απαγορεύεται το τσιγάρο στους κλειστού χώρους, ανατρεπτικό το λογότυπο»… «μου θυμίζει τις πράσινες αναπτύξεις και τα πράσσειν άλογα γενικώς του Βαλιανάτος friendly pasok.gr»… «αποτυχία… πάει και ο αντρίκειος ο πυρσός»!!!
Εντάξει το νέο λογότυπο έπεσε …κομματάκι ελαφρύ στο πολιτικό προσωπικό και το εκλογικό σώμα της ΝΔ, μεγαλωμένο και μπολιασμένο με σταθερές παραδοσιακές αρχές, αλλά η αισθητική και σημειολογική του ανάλυσή του αφορά τους ίδιους, ενώ κρίση για την επιτυχημένη ή όχι οπτικοποίηση του ιδεολογικού της μηνύματος αφορά τους επαγγελματίες της προπαγάνδας.
Ο ίδιος ο Α. Σαμαράς παρουσιάζοντας το νέο σήμα με ηχητικό φόντο παραδοσιακού στυλ τυμπανοκρουσίες (σ.σ. μέγιστη αντίφαση) δήλωσε: «Από την αρχή, θέσαμε ορισμένες προδιαγραφές: Το νέο σήμα και ο νέος λογότυπος πρέπει να αντικατοπτρίζουν τις αξίες της Νέας Δημοκρατίας, όπως τις έχουμε διαμορφώσει μέχρι σήμερα: Διαφάνεια, Πρωτοπορία, Ανθρωπιά, Σιγουριά, Ήρεμη Δύναμη. Αν θέλουμε, λοιπόν, να έχουμε τις ιδέες μας και τα μηνύματά μας με μεγαλύτερη μεταδοτικότητα, οφείλουμε να μιλάμε σωστά και να μιλάμε τη σύγχρονη γλώσσα»!
Δεν ξέρουμε και δεν μας ενδιαφέρει ( σ.σ. ο πληθυντικός δεν αφορά συλλογικά το protagon. Τον χρησιμοποιεί ο γράφων ως πληθυντικό της μετριοπάθειας – υπάρχει και τέτοιος, συγγραφική αδεία) πόσο το νέο σήμα έχει «μεταδοτικότητα» και μιλάει «την σύγχρονη γλώσσα». Θα λέγαμε όμως ότι η αλλαγή των συμβόλων είναι έκπαγλη απεικόνιση της κρίσης των κομματικών σχηματισμών. Όταν η πολιτική, οι θέσεις, οι διακηρύξεις, το όραμα που εκπέμπεται στην κοινωνία δεν είναι αρκούντως αρεστά, αρκούντως δυνατά, αρκούντως επαρκή, αποτελεί φυγή (σ.σ. στην κυριολεξία της η λέξη) προς τα εμπρός, η αλλαγή των συμβόλων με την ελπίδα να προσδώσουν νέα δυναμική, νέα λάμψη, νέα ζωντάνια σε γερασμένους, παρηκμασμένους πολιτικούς μηχανισμούς.
Η ίδια λογική πρυτάνευσε κάποτε και στο ΠΑΣΟΚ. Στους καιρούς της ηθικής πτώσης ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης είχε προτείνει αλλαγή ονόματος και συμβόλων, λες και με αυτό θα γλύτωνε το παρηκμασμένο ηθικά και πολιτικά κόμματου από την ύστατη απαξίωση. Τα ίδια έκανε και ο Γιώργος Παπανδρέου. Με τη νεωτερική διάθεση της νέας εποχής που τον διέπει, άρχισε να εξοβελίζει τον πατροπαράδοτο πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ, βάζοντας στη θέση του μια γελοιογραφική καρικατούρα ενός λαχανί ήλιου που στη συνέχεια αντικατέστησε με ένα σκιτσογραφικής υφής δένδρο που φυλλορροούσε (κάτι που έδωσε τροφή σε ειρωνικά σχόλια και παραλληλισμούς με το τότε φυλλοροών ΠΑΣΟΚ…). Νόμιζε έτσι ότι θα προσέγγιζε τις νέες γενιές «gr” και «com”, λες και οι νέες γενιές δεν έχουν κρίση ώστε να διαπιστώσουν την ουσία της πολιτικής και όχι την … «φορεσιά» τους, όπως απεκάλεσε το σήμα ο Α. Σαμαράς…
Αν και αμερικανοσπουδαγμένοι και οι δυο, Παπανδρέου και Σαμαράς, τους διέφυγε το απλό: Στην Αμερική, εκεί όπου η πολιτική επικοινωνία (σ.σ. προπαγάνδα) έγινε επιστήμη, εκεί που πρωτοεμφανίστηκαν οι μάγοι της νέας τεχνικής, εκεί όπου οι άνθρωποι πρώτοι κατέκτησαν το διάστημα, πρώτοι πάτησαν στο φεγγάρι, πρώτοι κατέκτησαν τις νέες λεωφόρους των μοντέρνων επιστημών (βιοχημεία, πληροφορική, βιοτεχνολογία, νανοτεχνολογία κλπ), τα δυο κυρίαρχα , σχεδόν μοναδικά κόμματα , διατηρούν την απλοϊκότητα των πρώτων «φορεσιών» τους. Τον γάιδαρο οι δημοκρατικοί, τον ελέφαντα οι ρεπουμπλικάνοι…
Απλώς εκεί, οι πρωτοπόροι της επικοινωνίας, έχουν κατανοήσει την δύναμη των συμβόλων: τα σύμβολα δεν είναι …σκίτσα, μοντέρνας ή όχι γραμμής. Τα σύμβολα, (κομματικά, θρησκευτικά, εθνικά, ποδοσφαιρικά, κ.α.) εμπεριέχουν συμπυκνωμένη μνήμη, συναισθηματική φόρτιση, ιδεολογικό προσδιορισμό, αγωνιστική εγρήγορση, κοινωνική αυτογνωσία. Εμπεριέχουν ιστορία, πίστη, μύθο, όραμα.
Ο Παπανδρέου το κατάλαβε όταν άρχισε να παραπαίει και είχε ανάγκη το μύθο του ΠΑΣΟΚ για να πάρει την εξουσία. Επανέφερε τον παλαιάς κοπής ήλιο για να συσπειρώσει τα πασοκικά πλήθη. Δεν ξέρουμε αν θα κάνει το ίδιο και ο Σαμαράς. Ωστόσο θα πρέπει να κατανοήσει ότι τα σύμβολα βοηθούν αλλά δεν καθορίζουν πολιτικές. Οι εφαρμοζόμενες πολιτικές τους δίνουν περιεχόμενο και ουσία… Αλλιώς τα σύμβολα καταντούν γυμνά. Πεταμένε ς «φορεσιές»…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
