Εκεί που οι Ευάγγελος Βενιζέλος και Αντώνης Σαμαράς αδυνατούν να εξηγήσουν για το επερχόμενο αδιέξοδο της χώρας στην περίπτωση που η κάλπη βγάλει ακυβερνησία ή αντιμνημονιακό πολιτικό συσχετισμό, σπεύδουν σε βοήθεια, θεσμικοί παράγοντες της αγοράς.
Το …χορό άνοιξε ένα μήνα νωρίτερα ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος. Ο πρόεδρος του ΣΕΒ σε μια συνέντευξη Τύπου που έγινε ακριβώς για να στείλει συγκεκριμένο πολιτικό μήνυμα, είχε πει τότε πως το πραγματικό δίλημμα δεν είναι μνημόνιο ή αντιμνημόνιο. Το πραγματικό δίλημμα είναι Ευρώπη – ή όχι Ευρώπη. Τότε μάλιστα, τόλμησε – παραβιάζοντας ένα άγραφο νόμο που απαγορεύει στους “επιχειρηματίες” να κάνουν πολιτικές παρεμβάσεις – να επιτεθεί κατά των κομμάτων της “ανευθυνότητας”, όπως κατηγόρησε ευθέως τα κόμματα της Αριστεράς.
Προφανώς, ο πρόεδρος του ΣΕΒ δεν παραφρόνησε ξαφνικά. Αντιθέτως, έχει αρχίσει πια και στην Ελλάδα να ακούγεται η φωνή των επιχειρηματιών. Μετά από μια μακρά περίοδο ιδεολογικοπολιτικής επικυριαρχίας της Αριστεράς, οι άνθρωποι της αγοράς δεν φοβούνται πολιτικές αντιπαραθέσεις τέτοιου είδους. Η ζωή οδηγεί από μόνη της στην απενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας. Την καθιστά την μόνη, την τελευταία ελπίδα της χώρας για να βγει απ’ την κρίση.
Από την άλλη, ωστόσο, προδίδει και μια αγωνία. Για ποια Ελλάδα θα μιλάμε την 7η Μαΐου; Οι παρεμβάσεις Δασκαλόπουλου – και χθες ηχηρότερη του Γιώργου Προβόπουλου – αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει σίγουρη απάντηση. Η συγκεκριμένη κάλπη είναι πολύ …γκαστρωμένη – όπως θα έλεγε κι ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης.
Τι θα είναι το …παιδί, λοιπόν, ουδείς το γνωρίζει. Και για να σώσει, ό,τι μπορεί να σωθεί την τελευταία στιγμή, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας προειδοποιεί πως η προσπάθεια δεν θα πρέπει να διακοπεί τώρα και πως οι μεταρρυθμίσεις είναι η ώρα να προχωρήσουν με μεγάλη ταχύτητα.
Το ερώτημα είναι αν οι πολίτες εκλάβουν την παρέμβαση Προβόπουλου, ως προειδοποίηση ή ως εκφοβισμό. Αν πράγματι πιστέψουν ότι πρόκειται για το πρώτο, θα πρέπει να πιστέψουν πως κινδυνεύει να μείνει αναξιοποίητη η “ευκαιρία” – όπως χαρακτηρίζει το Μνημόνιο ο Διοικητής και να ψηφίσουν μνημονιακά. Αν πιστέψουν ότι πρόκειται για το δεύτερο και πως η παρέμβαση Προβόπουλου είναι για την προστασία των τραπεζιτών, τότε το ενδεχόμενο να ψηφίσουν περισσότεροι αντιμνημονιακά, είναι μεγάλο.
Κατά συνέπεια το πρόβλημα είναι τι τελικώς θα πιστέψουν οι ψηφοφόροι. Και όχι κατά πόσο θα φοβηθούν τα χειρότερα. Πλην όμως η αλήθεια σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση αναζητείται. Κι όσο θα αναζητείται, ουδείς μπορεί να προβεί σε ασφαλείς προβλέψεις.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
