Ο …θεσμικός Βαγγέλης Μεϊμεράκης αξιοποίησε την ιδιότητα του Προέδρου της Βουλής για να βγάλει το Μέγαρο Μαξίμου από την αμηχανία που της προκάλεσε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για διεξαγωγή δημοψηφίσματος με αφορμή την ιδιωτικοποίηση της μικρής ΔΕΗ.
Αρχικά οι επιτελείς του πρωθυπουργικού γραφείου δεν κατάλαβαν τι ήθελε να πει ο “Βαγγέλης” και με όσους συνομιλούσαν μετέδιδαν μια αίσθηση δυσφορίας που ευλόγως οι συνομιλητές τους μετέφραζαν ως “διαφοροποίηση” του Προέδρου της Βουλής από την κυβέρνηση. Χρειάστηκε ο ίδιος ο Μεϊμαράκης και οι συνεργάτες του να εξηγήσουν πολλές φορές την “πολιτική και θεσμική ουσία” της… κατά τα άλλα, “προσωπικής” του άποψης, προκειμένου να διασκεδαστεί κάθε υποψία διαφοροποίησης.
[quote text_size=”small”]
Η ουσία λοιπόν της διατύπωσης είναι αν οι απόψεις περί δημοψηφίσματος “αθροίζονται” (όπως πονηρά λέει ο Μεϊμαράκης), ή “δεν αθροίζονται (όπως πολιτικά ορθώς λέει η κυβέρνηση).
[/quote]
Κατά βάθος και οι δυο πλευρές το ίδιο λένε. Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, θεσμικά, δεν μπορεί να πει πως δεν αθροίζονται. Διότι πράγματι μπορεί να αθροιστούν αν και εφόσον 120 βουλευτές συμφωνήσουν σε ένα κοινό και ενιαίο αίτημα δημοψηφίσματος. Υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο; Όπως όλα δείχνουν όχι. Και αυτό ο Πρόεδρος της Βουλής το γνώριζε εξαρχής πάρα πολύ καλά, καθώς έχει την ευχέρεια να βρίσκεται καθημερινά στη Βουλή και την ευκαιρία να συνομιλεί με όλους σχεδόν τους βουλευτές ανεξαρτήτως παρατάξεων. Από το …προεδρικό ρεπορτάζ λοιπόν δεν προέκυπτε συμφωνία σε κοινό και ενιαίο αίτημα δημοψηφίσματος – κάτι εξάλλου που εύκολα θα μπορούσε να διαπιστώσει κι ένας πολιτικός παρατηρητής που δεν τυγχάνει της …εσωτερικής πληροφόρησης του κ. Μεϊμαράκη. Άρα εκ των πραγμάτων δεν θα αθροίζονταν.
Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε ενός μικρό έστω ενδεχόμενο συμφωνίας, υπήρχε και υπάρχει πάντα η “ασφαλιστική δικλείδα” του Επιστημονικού Συμβουλίου της Βουλής να κρίνει αν οι διαφορετικές προτάσεις δημοψηφίσματος που θα κατατεθούν είναι ομοειδείς, ώστε και να αθροιστούν οι 120 βουλευτικές ψήφοι.
Βεβαίως οι πρωθυπουργικοί σύμβουλοι δεν διαθέτουν ούτε την εμπειρία, ούτε την πολιτική οξύνοια του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για να εισηγηθούν μια τακτική που αντί να μετατρέπει το ζήτημα σε εσωτερικό πρόβλημα της κυβέρνησης θα αναδείκνυε τις διαφορετικές προσεγγίσεις της αντιπολίτευσης και της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να ηγηθεί ενός ενιαίου αντιπολιτευτικού μετώπου.
Αλλά για αυτό υπάρχει ο Μεϊμαράκης και βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται. Για να φυλάει τα έρμα…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
Μία Απάντηση
“Αθροίζονται” ή “Δεν αθροίζονται” είναι το ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ολίσθημα της συγκυβέρνησης, δηλαδή μια “τρύπα στο νερό” !! Και προφανώς μια πελώρια “επικοινωνιακή” γκάφα. Όμως πίσω από την φαιδρότητα του … “αθροίσματος” υπάρχει ένας πανικός που είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού.
Το ζήτημα είναι ότι ο πανικός ΔΕΝ αφορά την πρόταση για ΣΥΖΗΤΗΣΗ στην ολομέλεια για να αποφασιστεί αν θα γίνει Δημοψήφισμα (και ΟΧΙ για Δημοψήφισμα, όπως παραπλανητικά υπονοούν οι καθ’ οικονομία αναφορές απο τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ). Ο πανικός αφορά τα ΠΑΝΤΑ, οτιδήποτε προκύπτει από την ρέουσα επικαιρότητα, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο θέμα.
Η Συγκυβέρνηση ζει αδιάκοπα υπό τον φόβο του ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ και μια χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί από μια φοβισμένη Διακυβέρνηση. Όλες οι μεθοδεύσεις (από το πρόωρο κλείσιμο της Βουλής, την κατά παράβαση του Νόμου Υπουργική απόφαση Γιακουμάτου για τις Κυριακές, μέχρι την “αμέλεια” του Αντιπροέδρου για την … “εκλιπούσα” Δημοκρατία της Κύπρου, όλα κατατείνουν να διαχειρίζονται υπό συνθήκες πανικού.
Γιατί τι μας λέει η πραγματικότητα: οι βουλευτές της συγκυβέρνησης που ψήφισαν τα ΠΑΝΤΑ είτε επειδή πιστεύουν την μνημονιακή πολιτική, είτε επειδή δεν θέλουν να αποχωριστούν την βουλευτική καρέκλα τους, ενώ η Κυβέρνηση είναι αντίθετη με το Δημοψήφισμα θα προσχωρήσουν στους 180 βουλευτές που απαιτούνται για να γίνει αυτό, αμφισβητώντας στην πραγματικότητα την ΔΕΔΗΛΩΜΕΝΗ;;; Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά και μόνο να τα συζητά κανείς;;;
Άλλωστε από που προκύπτει – ακόμη και αν το Επιστημονικό Συμβούλιο δεχθεί και καλά θα κάνει να το δεχθεί αφού πρόκειται για πολιτική πρόταση και όχι για νομικοτεχνική διατύπωση ερωτήματος του Δημοψηφίσματος, διατύπωση που βρίσκεται στην δικαιοδόσια της ολομέλειας της Βουλής (ακούς Βαγγέλη;;) – από που, λοιπόν, προκύπτει ότι ο Πρωθυπουργός υποχρεούται … δεχθεί το πόρισμα του Επιστημονικού Συμβουλίου και πολύ περισσότερο να συναινέσει σε δημοψήφισμα χωρίς την σύμφωνη γνώμη 180 τουλάχιστον βουλευτών;;
Προφανώς και τίθεται ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα σε ΚΑΘΕ περίπτωση που θα συγκεντρωθουν 120 και πλέον βουλευτές υπέρ της συζήτησης στην ολομέλεια, αλλά και οι ευρωεκλογές και οι τόσες απεργίες από ΚΑΘΕ σχεδον επαγγελματικό κλάδο της χώρας που θίγεται από την μνημονιακή πολιτική δεν θέτουν ΠΟΛΙΤΙΚΟ ζήτημα;; Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει ΧΑΣΕΙ την Δεδηλωμένη της ΠΑΡΟΥΣΑΣ σύνθεσης τη Βουλής !! Μπορεί να συνεχίσει να κυβερνά όσο οι βουλευτές δεν την ανατρέπουν όση πολιτική “δυσαρμονία” και αν υφίσταται με το εκλογικό σώμα ή ακόμη γενικότερα με το κοινό αίσθημα.
Συμπέρασμα: Η αντιπολίτευση κάνει ότι θέλει ή μπορεί να κάνει. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να λειτουργεί υπό καθεστώς πανικού. Ας σηκώσει το γάντι και ας μην φυγομαχεί. Άλλωστε, τους βουλευτές της τους έχει, ας συνεχίσει να τους … “ταλαιπωρεί” με δύσκολες ψηφοφορίες ώστε τουλάχιστον να δικαιολογήσουν τον μισθό τους…