Με τον ανασχηματισμό στον οποίο κατέληξε, ο Αντώνης Σαμαράς έδειξε να ετεροχρονίζει το δίλημμα της εκλογικής του στρατηγικής και να μεταθέτει την τελική του απόφαση για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη ή επιδίωξη εξάντλησης της τετραετίας για το προσεχές Φθινόπωρο. Τότε δηλαδή που θα είναι σε θέση να γνωρίζει το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης για το χρέος – κατ’ επέκταση και το βαθμό στήριξης Ευρωπαίων εταίρων και δανειστών στο πρόσωπο του. Ως μετριοπαθής πολιτικός, ο πρωθυπουργός υιοθέτησε τη λογική τού “βλέποντας και κάνοντας” (wait and see), φροντίζοντας, από τη μια πλευρά, να προετοιμάζεται για παν ενδεχόμενο και από την άλλη, να δώσει χρόνο στους άλλους παίκτες να αποσαφηνίσουν αν είναι μαζί ή απέναντι του.
Οι “παίκτες” του εξωτερικού
[quote text_size=”small”]
Η τοποθέτηση του Γκίκα Χαρδούβελη στη θέση του Γιάννη Στουρνάρα είναι ένα σαφές μήνυμα του Αντώνη Σαμαρά προς το εξωτερικό, ότι αναγνωρίζει τη “θεσμική νομιμότητα”, τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς ισχύος, και βάση αυτής θα διαπραγματευθεί το θέμα του χρέους και μια νέα (με ελληνική σφραγίδα) πολιτική οικονομικής ανάπτυξης για τη χώρα του.
[/quote]
Αυτό, εξάλλου, είναι και το βασικό στοιχείο διαφοροποίησης από τον μαξιμαλισμό του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος θεωρεί ότι μπορεί να επιβάλλει νέους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς ισχύος, για να διαπραγματευθεί καλύτερα το χρέος, ή να διαπραγματευθεί με τέτοιο τρόπο το χρέος που να επιβάλλει νέους ευρωπαϊκούς και διεθνείς συσχετισμούς…
Με τον Γκίκα Χαρδούβελη στη θέση του Γιάννη Στουρνάρα και τον Γιάννη Στουρνάρα (όπως όλα δείχνουν) στη θέση του Γιώργου Προβόπουλου, η Ελλάδα φρεσκάρει την διαπραγματευτική της ομάδα, χωρίς να μεταβάλλει ριζικά την πολιτική της. Αντιθέτως, εμφανίζει “συνέχεια και συνέπεια” του μεταρρυθμιστικού έργου και καθησυχάζει διεθνή παράγοντα και αγορές πως τα πάντα μπορεί να εξελιχθούν σε μια λογική αμοιβαίου οφέλους (win-win), χωρίς παρακινδυνευμένους αιφνιδιασμούς – όπως ίσως θα έκανε μια άλλη κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ.
Οι “παίκτες” του εσωτερικού
Διατηρώντας την διαπραγματευτική ομάδα για το χρέος και το οικονομικό επιτελείο, ουσιαστικά, ανέπαφα (Χρήστος Σταϊκούρας και Γιώργος Μαυραγάνης παρέμειναν στη θέση τους), ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί πλέον να επικεντρωθεί στο εσωτερικό παιχνίδι ισχύος – τόσο εντός ΝΔ αλλά και συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, όσο και μεταξύ των ισχυρών εγχώριων οικονομικών παραγόντων – με απώτερο στόχο να διευρύνει την πολιτική του επιρροή σε δεξαμενές ψηφοφόρων που, κατά τις πρόσφατες εκλογές, έδειξαν τάσεις μεταβολής της εκλογικής τους προτίμησης. Αυτό καταδεικνύουν συγκεκριμένες επιλογές προσώπων σε ένα ανασχηματισμό που ορθώς χαρακτηρίστηκε “σαρωτικός”, καίτοι “ανασχηματισμός ισορροπιών” που να ικανοποιεί τους “παίκτες” του εσωτερικού. Να ικανοποιεί δηλαδή:
α. τις μεγάλες πολιτικές οικογένειες και τάσεις της ΝΔ. Η Όλγα Κεφαλογιάννη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης διατήρησαν τα υπουργεία του, την ίδια ώρα που ο “καραμανλικός” Κώστας Τασούλας (από το Ινστιτούτο Κωνσταντίνου Καραμανλή) πήρε τη θέση του Πάνου Παναγιωτόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού. Ο Μανώλης Κεφαλογιάννης οδεύει ήδη προς τις Βρυξέλλες, σε αναμονή ίσως βρίσκεται και η Ντόρα Μπακογιάννη στη θέση του Επιτρόπου, ενώ ο Δημήτρης Αβραμόπουλος παρέμεινε στο υπουργείο Άμυνας.
β. τη λαϊκή Δεξιά που αναζητά τον επαναπατρισμό των ψηφοφόρων της ΝΔ που μετακινήθηκαν προς τη Χρυσή Αυγή. Ο Αργύρης Ντινόπουλος στο υπουργείο Εσωτερικών, ο Σοφία Βούλτεψη στη θέση του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο Γεράσιμος Γιακουμάτος ως υφυπουργός Ανάπτυξης ικανοποιούν την ανάγκη μιας φιλολαϊκής στροφής στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης – τουλάχιστον ως προς την επικοινωνιακή της έκφραση…
γ. τους ψηφοφόρους της μεσαίας (και πλέον παραγωγικής) τάξης. Οι ψηφοφόροι αυτοί που αποτελούν τη ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας, αξιώνουν ρεαλισμό και αποτελεσματικότητα. Με το ΕΣΠΑ να συνιστά την μοναδική ουσιαστική πηγή χρηματοδότησης και παροχής ρευστότητας στην οικονομία, η αλλαγή του Κωστή Χατζηδάκη στο υπουργείο Ανάπτυξης με τον Νίκο Δένδια, σηματοδοτεί την πρόθεση του πρωθυπουργού να ξεμπλοκάρουν και επιταχυνθούν οι διαδικασίες απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων, ώστε να γίνει χειροπιαστή η αίσθηση σταθεροποίησης και ανάκαμψης της οικονομίας που καλλιεργεί η κυβέρνηση.
δ. το ΠΑΣΟΚ και το εναπομείναν στελεχιακό του δυναμικό. Κρατώντας ανέπαφο το ποσοστό συμμετοχής του στη συγκυβέρνηση και τέσσερα μεγάλα υπουργεία, (το Εξωτερικών για τον Ευάγγελο Βενιζέλο, το Μεταφορών για τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη, το Περιβάλλοντος για τον Γιάννη Μανιάτη και το Παιδείς για τον Ανδρέα Λοβέρδο), ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ μπορεί άνετα να επικαλεστεί στο προσεχές συνέδριο πως, παρά την εκλογική του καθίζηση, το κόμμα διατηρεί την “κυβερνησιμότητα” του και ένα ρόλο ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων με άξονα την επανένωση της Κεντροαριστεράς.
ε. το αίτημα της ανανέωσης. Η τοποθέτηση του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης σηματοδοτεί το άνοιγμα Σαμαρά στη νέα γενιά πολιτικών στελεχών της ΝΔ, τα οποία μπορούν να ελπίζουν πως δεν θα αργήσει η ώρα που θα κληθούν να πάρουν τη σκυτάλη από την προηγούμενη γενιά. Στελέχη όπως η Άννα Ασημακοπούλου, ο Γιάννης Καράμπελας, ο Κώστας Σκρέκας, ο Μάξιμος Σενετάκης, ο Γιάννης Κεφαλογιάννης, ο Διονύσης Σταμενίτης, η Ελένη Μακρή, ο Μανόλης Κόνσολας, θα μπορούσαν κάλλιστα να έχουν υπουργοποιηθεί ή υφυπουργοποιηθεί (όπως ο Κώστας Κουκοδήμος και ο Μιχάλης Πλακιωτάκης). Για την ώρα ο κλήρος έπεσε στον Βασίλη Κικίλια να αποδείξει πως η ΝΔ διαθέτει αξιόπιστο “πάγκο” στελεχών που μπορούν να εκφράσουν την επόμενη μέρα της ΝΔ.
Συμπερασματικά θα έλεγε κανείς ότι ο ανασχηματισμός του Αντώνη Σαμαρά ήταν πολύ καλά μελετημένος για να ικανοποιήσει μια διπλή στόχευση. Και το διεθνή παράγοντα να καθησυχάσει με απώτερο στόχο μια ευνοϊκή για τη χώρα διευθέτηση του χρέους που θα μεγιστοποιήσει τα πολιτικά οφέλη ενόψει της όποιας επικείμενης εκλογικής αναμέτρησης και την ενότητα του κόμματος να διασφαλίσει ενόψει μιας πιθανά πρόωρης προσφυγής στην κάλπη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
