Με ευκολία ο Νίκος Χατζηνικολάου έκανε την αυτοκριτική του επειδή δεν προβάλει υποψήφιους ή κομματικούς σχηματισμούς (φέρνοντας ως παράδειγμα την “Κοινωνία Αξιών” του Δημήτρη Μπουραντά) που μπορεί να έχουν κάτι να πουν, αλλά δεν έχουν την αναγνωρισιμότητα του Σταύρου Θεοδωράκη, του οποίου το κόμμα, το Ποτάμι δηλαδή, έτυχε, κατά τον τηλεπαρουσιαστή πάντα, ευρείας προβολής και ευμενούς μεταχείρισης από τα ΜΜΕ.
Διαβάζοντας πίσω από τις λέξεις (the story beyond the words, αγγλιστί) ο δημοφιλής δημοσιογράφος αλλού στόχευε και πάντως όχι τόσο στο να αναδείξει το κόμμα του Μπουραντά ή κάποιο άλλο. Ο πραγματικός στόχος ήταν να υπενθυμίσει στον επίσης δημοφιλή συνάδελφο του πως τα mainstream media ήταν και παραμένουν κυρίαρχοι του πολιτικού παιχνιδιού και ουδείς μπορεί να τα παρακάμψει με άλλου είδους επικοινωνιακά τρικ. Με απλά λόγια, ο Θεοδωράκης δεν μπορεί να μιλά μόνος στα κοινά που επιλέγει (“μονόλογοι”, κατά τον Χατζηνικολάου), αλλά θα πρέπει να περάσει τα …διόδια των μίντια – “ο Θεοδωράκης δεν γίνεται να περάσει το ποτάμι αβρόχοις ποσίν, θα τα βρέξει τα πόδια του…”
Υ.Γ. Μαθαίνω ότι στην Κοινωνία Αξιών πανηγυρίζουν για το …ξεροκόμματο αναφοράς Χατζηνικολάου στο όνομα του αρχηγού τους. Λογικό! Αφού ο …Πάπας της ελληνικής δημοσιογραφίας τους ελέησε με ένα λόγο συμπάθειας και παρηγοριάς γιατί να μην χαρούν…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
