Αν επαληθευτούν έστω και μερικώς οι τάσεις της κοινής γνώμης όπως τις κατέγραφαν οι μετρήσεις μέχρι την ημέρα που επιτρεπόταν -κάτι πολύ πιθανό- εκτός και αν συνέβησαν υπόγειες ανατροπές στο σώμα των ψηφοφόρων τις τελευταίες δεκαπέντε ημέρες, το πολιτικό σκηνικό της επομένης των εκλογών θα παρουσιάζει εικόνα κατακερματισμού.
Εκτός από τον αποδυναμωμένο δικομματισμό, πολλά μικρότερα κόμματα θα αυξήσουν τη δύναμή τους, και κάποια καινούργια θα εμφανιστούν στη Βουλή. Κοινό γνώρισμα των πάντων θα είναι ωστόσο τα ίδια πρόσωπα, εκείνα δηλαδή που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εκφράζουν τη λαϊκιστική αμεριμνησία της μεταπολιτευτικής περιόδου, κατά την οποία όλοι χάιδευαν αυτιά και ευημερούσαν με δανεικά.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν όλο αυτό το φθαρμένο προσωπικό, που καλύπτει όλο το πολιτικό φάσμα από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, μπορεί να εκφράσει τη νέα νοοτροπία που έχει ανάγκη ο τόπος για να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή κρίση, που πολλοί ιστορικοί τη συγκρίνουν με τη μικρασιατική καταστροφή; Και φτάνει να δώσει λύση η δειλή και γεμάτη καχυποψία προσέγγιση και συνεργασία των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, όταν απέναντί τους θα έχουν την πλειοδοσία άκρατου λαϊκισμού του αριστεροδεξιού μετώπου που ήδη από την προεκλογική περίοδο συμπεριφέρεται με εξαλλοσύνη; Μάλλον εκείνοι, πολιτικοί και ΜΜΕ, που βιαστικά έσπρωχναν τη χώρα στις εκλογές πριν αποκτήσει μια σταθερή πλεύση και μια σίγουρη ρότα εξόδου απ’ την κρίση, θα το έχουν μετανοιώσει πικρά, βλέποντας προς τα πού οδηγούνται τα πράγματα.
Φυσικά ο τόπος θα κυβερνηθεί, είτε τη Δευτέρα, είτε μετά από μπαχαλοποίηση και επαναληπτικές εκλογές, ύστερα από ένα μήνα. Τα προγράμματα ωστόσο δεν μπορούν να περιμένουν και οι δανειστές κρατούν τη στρόφιγγα των δόσεων – που έτσι που τα κατάφερε η πολιτικοεπιχειρηματική τάξη της χώρας συνεπικουρούμενη από τους εργατοπατέρες- μοιάζει με ομφάλιο λώρο που μας κρατάει στη ζωή, μέχρι να σταθούμε πάλι μόνοι στα πόδια μας. Δυσοίωνη η προοπτική και η μόνη δυνατότητα που μένει στους ψηφοφόρους είναι να στείλουν στη βουλή μαζικά, νέους ανθρώπους με νέες ιδέες και να στέψουν την πλάτη στις σειρήνες του λαϊκισμού που εκμεταλλεύονται τη δίκαιη οργή του.
Μόνο έτσι θα συνεχιστεί η δειλή προσέγγιση που έστω και αναγκαστικά πραγματοποιήθηκε με την κυβέρνηση Παπαδήμου, και θα επικρατήσει μια νέα πολιτική κουλτούρα συνεργασιών που θα κατατάξει την Ελλάδα στις χώρες εκείνες με παράδοση πολιτικού πολιτισμού, και θα απογοητεύσει τις διεθνείς Κασσάνδρες. Γιατί αν συνεχιστεί το γνωστό παιχνίδι της κακής κυβέρνησης και της καλής αντιπολίτευσης, δηλαδή το παιχνίδι του μύθου της Σκύλας και της Χάρυβδης και με τον νέο μετεκλογικό συσχετισμό δυνάμεων, μόνο δεινά προοιωνίζονται για τον τόπο.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
