Η εκλογολογία που υφέρπει εν μέσω θέρους στους πολιτικοεπιχειρηματικούς κύκλους, κάθε άλλο από τυχαία είναι και σίγουρα πίσω από τον καπνό υπάρχει φωτιά. Και υπάρχουν πολλές εστίες που διακινούν πληροφορίες και ειδήσεις, είτε για κάλπες το φθινόπωρο, είτε για αλλαγή σκηνικού μέσω της παρούσας βουλής. Το πρώτο σκέλος της φημολογίας διακινείται από κυβερνητικούς κύκλους, που ανασύρουν την απειλή των πρόωρων εκλογών, έχοντας τριπλή στόχευση. Κατ’ αρχήν την κοινοβουλευτική τους ομάδα η οποία παρουσιάζει σημάδια απειθαρχίας στην ψήφιση νέων μέτρων.
Πόσο μπορεί να αντιδράσει ένας βουλευτής υπό την πίεση της απειλής εξοβελισμού του από την πολιτική, όταν μάλιστα τυχόν πρόωρες εκλογές έως το Νοέμβριο θα διεξαχθούν με λίστα, όπως προβλέπει ο εκλογικός νόμος για το δεκαοκτάμηνο; Άρα μέχρι τότε, η συσπείρωση είναι μάλλον δεδομένη.
Ο άλλος στόχος είναι το συγκυβερνών μικρότερο κόμμα, το οποίο έχοντας ισχυροποιηθεί μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, εμφανίζει, σύμφωνα με κυβερνητικούς παράγοντες, τάσεις υπαγόρευσης πολιτικής στην κυβέρνηση, δυσανάλογου βάρους από την εκλογική του απήχηση. Φυσικό είναι στο ΠΑΣΟΚ να μην επιθυμούν εκλογές σε συνθήκες μάλιστα ακραίας πόλωσης που μπορεί να τους εξαφανίσουν από τον πολιτικό χάρτη. Και για το λόγο αυτό διακινούν το μήνυμα ότι πριν τις εκλογές, υπάρχουν οι διερευνητικές εντολές.
Ο τρίτος στόχος είναι η αξιωματική αντιπολίτευση η οποία μετεωρίζεται μέσα από τις αντιφάσεις που της προκαλεί η ακατάσχετη υποσχεσιολογία, αλλά και οι αγεφύρωτες πολιτικές απόψεις των διαφόρων συνιστωσών που παραμένουν άκαμπτες, παρά τις προσπάθειες του Α. Τσίπρα να τις εντάξει σε ένα ενιαίο κόμμα. Άρα το τελευταίο που θα ήθελε η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, θα ήταν να βρεθεί με την καυτή πατάτα της διακυβέρνησης του τόπου, φυσικά με ισχνή πλειοψηφία και αναζητώντας συμμάχους από ετερόκλητους πολιτικά χώρους. Θα επρόκειτο για πολιτική καταστροφή, καθώς θα επέρχετο άμεση διάψευση των καλλιεργούμενων ελπίδων. Αλλά και ο ηγετικός πυρήνας της ΝΔ δεν φαίνεται να θέλει εκλογές παρά τις απειλητικές διαρροές, τη στιγμή που δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι καλύτερο, απ’ ότι αυτή τη στιγμή κατέχει.
Άρα καλώς εχόντων των πραγμάτων Σαμαράς και Βενιζέλος θα επιδιώξουν να συγκυβερνήσουν τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, το πρώτο εξάμηνο του 2013. Εκτός φυσικά απροόπτου. Γιατί η οριακή πλειοψηφία της συγκυβέρνησης μπορεί εύκολα να ανατραπεί από ένα ατύχημα σε μια ψηφοφορία σημαντικού νομοσχεδίου. Και φυσικά πολλά θα εξαρτηθούν από το κλίμα που θα δημιουργηθεί στην Ευρώπη την επομένη των Γερμανικών εκλογών του Σεπτεμβρίου. Αν υπάρξει σκλήρυνση απέναντι στις χειμαζόμενες από την κρίση του Νότου, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μη αντέχοντας τη λήψη νέων επώδυνών μέτρων η σημερινή πλειοψηφία, θα επιχειρήσει ηρωική έξοδο μέσω πρόωρων εκλογών.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
