Ο θόρυβος που προκλήθηκε γύρω από το αίτημα της Χρυσής Αυγής να λάβει από το υπουργείο Εσωτερικών στοιχεία για αριθμό βρεφών και νηπίων που εξυπηρετούνται σε βρεφονηπιακούς της χώρας, καταδεικνύει πως, αν μη τι άλλο, η ελληνική κοινωνία διαθέτει ακόμα αποθέματα δημοκρατικότητας και, κυρίως, ανθρωπιάς.
Παρά τη δραματική κατάσταση που βρίσκονται εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στοιχειωδώς στις καθημερινές τους ανάγκες και υποχρεώσεις, οι ηθικές αντιστάσεις δεν έχουν καμφθεί. Ούτε ο παραλογισμός της βίας έχει επικρατήσει.
Η ακραία ρητορική της Χρυσής Αυγής δοκιμάστηκε, ίσως για πρώτη φορά σοβαρά και απέτυχε. Με υψηλό αίσθημα κοινωνικής ευθύνης αρκετοί δήμοι και κοινότητας αρνήθηκαν να δώσουν στοιχεία, εξαναγκάζοντας το υπουργείο Εσωτερικών σε διευκρινήσεις και τους επιτελείς της Χρυσής Αυγής σε αναδίπλωση. Μετά πήγαν στο …Χυτήριο…
Ωστόσο, ο κίνδυνος παραμένει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Χρυσή Αυγή έχασε απλώς μια μάχη στην προσπάθεια της να “νομιμοποιηθεί” πολιτικά στην ελληνική κοινωνία. Είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει. Τα φοβικά σύνδρομα που καλλιεργεί βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε μια κοινωνία ανέχειας και σύγχυσης που αναζητά εξηγήσεις σε πρόχειρους αφορισμούς και κατασκευασμένους εχθρούς. Τώρα είναι οι λαθρομετανάστες, αύριο, ίσως, οι κομουνιστές συμμορίτες…
Το σκηνικό της βίας στήνεται μεθοδικά. Από τη μια το “κοινωνικό έργο” της Χρυσής Αυγής που μοιράζει τρόφιμα και ρούχα στους φτωχούς Έλληνες αποσκοπεί στη δημιουργία ενός αισθήματος εμπιστοσύνης και ασφάλειας – εκεί που το κράτος αδυνατεί. Από την άλλη το “έργου του τιμωρού” που επιτίθεται σε κάθε παράνομο (εντός και εκτός εισαγωγικών) αποσκοπεί στην αποκατάσταση του αισθήματος αδικίας – εκεί που και πάλι το κράτος αδυνατεί. Εσχάτως και το έργο του “εθνικού λογοκριτή” που θα κρίνει αν κάτι που λέγεται ή παίζεται συμβαδίζει με τα χριστιανικά και τα εθνικά ιδεώδη – όπως οι ίδιοι τα αντιλαμβάνονται
Ο χρυσαυγίτης της διπλανής πόρτας θα φροντίσει για όλα όσα το κράτος δεν μπορεί. Θα κυνηγήσει από το λαθρομετανάστη μικροπωλητή μέχρι το γιατρό που παίρνει φακελάκι. Και ταυτόχρονα θα αποδεκατίσει τον “αριστερό-αναρχικό”. Εκείνον ή όποιον τολμά να τον θεωρεί “μακρύ χέρι” μιας κατ’ επίφαση δημοκρατικής πολιτείας, η οποία με ιδιότυπες μεθόδους επιχειρεί να επιβάλει τη “νομιμότητα”.
Κάπου εδώ λοιπόν εντοπίζεται το σπέρμα του νέου εθνικού διχασμού. Σε μια διαμάχη των άκρων, όπου εκατέρωθεν στρατολογούνται κυρίως νέοι με κοινωνικά και οικονομικά αδιέξοδα και η οποία κινδυνεύει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ήδη καθημερινά παρουσιάζονται και πληθαίνουν τα κρούσματα βίας μεταξύ τέτοιων ομάδων που οργανώνονται για ένα αντάρτικο πόλεων, το οποίο η Πολιτεία αδυνατεί να ελέγξει ή αποτρέψει – ακόμα χειρότερα την υποθάλπει…
Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία είναι και υποψιασμένη και αφυπνισμένη. Αν και βουβή για την ώρα δείχνει να κατανοεί τα διδάγματα της Ιστορίας και τα δεινά που επέφερε διαχρονικά στο τόπο μας ο εθνικός διχασμός…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
