Η αντιπαράθεση για τις ευρωεκλογές με αποκλειστική ευθύνη του καταρρέοντος κυβερνητικού συνασπισμού γίνεται κάτω από τη δαμόκλεια σπάθη εκβιαστικών διλημμάτων. Και όσο θα προχωράμε προς την ημέρα της πολιτικής αναμέτρησης το φαινόμενο θα παίρνει διαστάσεις ιδεολογικής τρομοκρατίας. Η απειλή της δήθεν κυβερνητικής σταθερότητας προβάλλεται κυρίως από την ηγεσία του απομείναντος ΠΑΣΟΚ.
Η τακτική των εκβιασμών δεν είναι καινούργια. Εμφανίζεται συχνά. Την έζησε ο τόπος έντονα και κατά τις προεκλογικές περιόδους Μαίου – Ιουνίου 2012. Τότε, μαζί με άλλα τεχνάσματα προερχόμενα από τη Μεγάλη Σχολή του παλαιοκομματισμού, ανέκοψε το ανερχόμενο ρεύμα της αλλαγής και σε κάθε περίπτωση απέσπασε το εκείνο κομμάτι του εκλογικού σώματος το οποίο, υπό την επήρρεια της τρομοκρατικής θεωρίας του… χάους, σταθμίζει με συντηρητικό πρόσημο την ψήφο του. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης αυτό επιδιώκουν και τώρα. Ιδίως η παραδουλεύτρα της Νέας Δημοκρατίας, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ του κ.Βενιζέλου απειλεί να εγκαταλείψει το αφεντικό αν ο λαός δεν εγκρίνει την συνέχιση της προσφοράς των υπηρεσιών του.
[quote text_size=”small”]
Έχουν κάνει φετίχ την κυβερνητική σταθερότητα. Και εννοούν τις σταθερές ράγες της κυβερνητικής πολιτικής η οποία έχει οδηγήσει το λαό στην κοινωνική εξαθλίωση, τη νεολαία στην απόγνωση και το Έθνος στην ταπείνωση.
[/quote]
Και για να έχουμε καλό ρώτημα: Από πότε η λαϊκή ετυμηγορία απειλεί την πολιτική και την κυβερνητική σταθερότητα; Φαίνεται ότι ορισμένοι κύκλοι της κυβέρνησης εμπνέονται από ολοκληρωτικές νοοτροπίες του πρόσφατου σκοτεινού παρελθόντος. Αν συνέβαινε να είχαμε ολοκλήρωση της συνταγματικής τετραετίας, τι θα πρότειναν οι κυβερνώντες; Να κατεβάσουν τα τεθωρακισμένα μήπως;
Να σημειωθεί ότι στα 193 χρόνια του ελληνικού κράτους έχουν καταρρεύσει ή ανατραπεί πάνω από 70 κυβερνήσεις, αρκετές από τις οποίες έλαβαν χώρα στην εποχή της πρώτης Βαυαροκρατίας (1933-1864), όμως η Ελλάδα δεν χάθηκε. Απεναντίας λυτρώθηκε.
Ο ελληνικός λαός δε μπορεί και δεν πρέπει να πέσει στην παγίδα της διλημματικής εκβιαστικής προπαγάνδας η οποία προωθείται από τα διατεταγμένα μιντιακά μέσα του συστήματος κατά τον πλέον ωμό, προκλητικό, ιταμό και ξεδιάντροπο τρόπο. Μέθοδοι οι οποίες υπερβαίνουν την έσχατη υποτίμηση της νοημοσύνης των Ελλήνων. Συνεπώς, στην ιδεολογική τρομοκρατία μία είναι η απάντηση: Ιδεολογική αντίσταση. Στην ωμή γκεμπελική προπαγάνδα των μιντιακών μέσων μία είναι η απάντηση: Αποστροφή. Την ίδια περιφρόνηση πρέπει να δείξουν οι πολίτες και στις προκατασκευασμένες δημοσκοπήσεις.
Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν είναι άμοιρες ευθυνών οι γνήσιες πατριωτικές, δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις, οι οποίες διασπασμένες και κατακερματισμένες σε ομάδες, παρέες, και βιλέτια επίδοξων φυλάρχων, προσφέρουν έδαφος για την κυριαρχία των δυνάμεων του συντηρητισμού. Αλλά ο λαός τι τους φταίει;
Η ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχοντας επίγνωση της κρισιμότητας, έκανε μια ύστατη προσπάθεια συνένωσης όλων των δημοκρατικών, πατριωτικών και προοδευτικών δυνάμεων σε ένα ευρύ μέτωπο με συλλογική έκφραση. Δεν ευδοκίμησε. Ελπίζει αυτήν την προσπάθεια να βρουν ώριμη οι προσεχείς εθνικές εκλογές.
Υ.Γ. Μια ιδιαίτερη επισήμανση: Να προσέξουν ιδιαίτερα οι Έλληνες ψηφοφόροι τα θολά νερά του Ποταμιού, αυτού του ερμαφρόδιτου φαινομένου. Αποτελεί την πιο σκληρή έκφραση του οικονομικού νεοφιλελυθερισμού και ειδικότερα την συνιστώσα μερίδας του πιο αντιπαραγωγικού κεφαλαίου. Του μιντιακού. Κρατήστε αυτό το υστερόγραφο. Θα το θυμηθείτε στο μέλλον.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
