Η κρίση έφερε πολιτική και κοινωνική αποσύνθεση, και φυσικό επόμενο σε παρόμοιες καταστάσεις είναι η πρόκληση γενικευμένης σύγχυσης, ένα τοπίο στο οποίο μπορούν και ευδοκιμούν πλέον πολλά ανεύθυνα βλαστάρια.
Άλλοι θεωρούν εφικτό το μέχρι χθες ανέφικτο, δηλαδή αναθεώρηση επανεξέταση ή επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων, άλλοι μιλούν για καταγγελία των συμβάσεων αλλά με παραμονή μας στο ευρώ, χωρίς βέβαια να δίνουν πειστική εξήγηση αν ήδη έχουν βρει γενναιόδωρους δανειστές που θα δεχόντουσαν κάτι τέτοιο, και άλλοι λένε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να στείλουμε την τρόικα στον αγύριστο.
Όμως μια σειρά πικρών σκέψεων και καμία διάθεση κινδυνολογίας είναι εκείνο που μας κάνει να υποπτευόμαστε ότι όχι μόνο οι εταίροι μας δεν μπλοφάρουν, αλλά μεθοδεύουν επί πλέον την εθελουσία έξοδό μας από το ευρώ. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κάποιος την διάλυση, κυρίως με δικές τους ενέργειες των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, που ήταν οι στυλοβάτες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας; Ή ήταν τόσο αφελείς, όταν απέλυαν με εξευτελιστικό τρόπο τον πρωθυπουργό της χώρας και πιστότερο συνεργάτη τους στην εφαρμογή των μνημονίων, εκβιάζοντας παράλληλα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει θεαματική μεταστροφή της πολιτικής του, ότι ο ελληνικός λαός θα συνέχιζε παθητικά την στήριξή του στον δικομματισμό που πλέον έμοιαζε έρμαιο στις διαθέσεις των δανειστών; Μήπως αυτό ήταν που ήθελαν; Δεν δέχτηκαν το δημοψήφισμα του Παπανδρέου χαλώντας τον κόσμο, δέχτηκαν το αντίστοιχο της Ιρλανδίας σχεδόν απαθείς, και επέτρεψαν την διαφαινόμενη ακυβερνησία που δια γυμνού οφθαλμού φαινόταν ότι ερχόταν με τις ελληνικές εκλογές.
Φυσικά και δεν είναι αφελείς εταίροι και δανειστές, ούτε γίνονται τυχαία οι δηλώσεις των ξένων αξιωματούχων, όπως του Σόιμπλε και του Μπαρόζο πως είναι θέμα των ελλήνων αν μείνουν ή αποχωρήσουν από την ευρωζώνη. Και όπως δηλώνουν κορυφαίοι ευρωπαίοι τραπεζίτες, πρώτα η Γερμανία και τελευταία η Γαλλία ξεφόρτωσαν μολυσμένα ελληνικά ομόλογα, με αποτέλεσμα να περιορίζουν κατά πολύ τους κινδύνους από ενδεχόμενη ελληνική κατάρρευση. Οι ευρωπαϊκές συνθήκες φυσικά δεν προβλέπουν την αποπομπή χώρας από την ευρωζώνη. Δεν μπορούν ωστόσο να εμποδίσουν κανέναν να αποχωρήσει απ’ αυτήν αν η συμβίωση με τους άλλους καταστεί αδύνατη, ή μεθοδευτεί εντέχνως να φανεί ότι είναι αδύνατη.