ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΛΟΦΑ;

Μοίρασε το

Η κρίση έφερε πολιτική και κοινωνική αποσύνθεση, και φυσικό επόμενο σε παρόμοιες καταστάσεις είναι η πρόκληση γενικευμένης σύγχυσης, ένα τοπίο στο οποίο μπορούν και ευδοκιμούν πλέον πολλά ανεύθυνα βλαστάρια.

Άλλοι θεωρούν εφικτό το μέχρι χθες ανέφικτο, δηλαδή αναθεώρηση επανεξέταση ή επαναδιαπραγμάτευση των μνημονίων, άλλοι μιλούν για καταγγελία των συμβάσεων αλλά με παραμονή μας στο ευρώ, χωρίς βέβαια να δίνουν πειστική εξήγηση αν ήδη έχουν βρει γενναιόδωρους δανειστές που θα δεχόντουσαν κάτι τέτοιο, και άλλοι λένε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και να στείλουμε την τρόικα στον αγύριστο.

Φυσικά στο επίκεντρο της φλύαρης πολιτικολογίας των ακραίων αντιφάσεων βρίσκεται ο πολίτης που εξαγριωμένος ψήφισε με σκοπό να τιμωρήσει το πολιτικό σύστημα, και κινδυνεύει πλέον να είναι πάλι το θύμα της επιλογής του. Γιατί το πιο ευχάριστο σύνθημα των ημερών που χαϊδεύει αυτιά είναι πως οι Ευρωπαίοι φοβούνται το κόστος της ελληνικής χρεοκοπίας και πως μπλοφάρουν και δεν πρόκειται ποτέ να μας διώξουν από την ευρωζώνη. Μάλιστα είναι τέτοια η δυναμική αυτής της άποψης που αν ψελλίσεις έστω μια αντίθετη γνώμη, ή αν εκφράσεις τους φόβους σου για ένα τέτοιο ενδεχόμενο η απάντηση είναι ακαριαία και κοινή. Σταμάτα να κινδυνολογείς!

Όμως μια σειρά πικρών σκέψεων και καμία διάθεση κινδυνολογίας είναι εκείνο που μας κάνει να υποπτευόμαστε ότι όχι μόνο οι εταίροι μας δεν μπλοφάρουν, αλλά μεθοδεύουν επί πλέον την εθελουσία έξοδό μας από το ευρώ. Πως αλλιώς μπορεί να εξηγήσει κάποιος την διάλυση, κυρίως με δικές τους ενέργειες των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, που ήταν οι στυλοβάτες της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας; Ή ήταν τόσο αφελείς, όταν απέλυαν με εξευτελιστικό τρόπο τον πρωθυπουργό της χώρας και πιστότερο συνεργάτη τους στην εφαρμογή των μνημονίων, εκβιάζοντας παράλληλα τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κάνει θεαματική μεταστροφή της πολιτικής του, ότι ο ελληνικός λαός θα συνέχιζε παθητικά την στήριξή του στον δικομματισμό που πλέον έμοιαζε έρμαιο στις διαθέσεις των δανειστών; Μήπως αυτό ήταν που ήθελαν; Δεν δέχτηκαν το δημοψήφισμα του Παπανδρέου χαλώντας τον κόσμο, δέχτηκαν το αντίστοιχο της Ιρλανδίας σχεδόν απαθείς, και επέτρεψαν την διαφαινόμενη ακυβερνησία που δια γυμνού οφθαλμού φαινόταν ότι ερχόταν με τις ελληνικές εκλογές.

Φυσικά και δεν είναι αφελείς εταίροι και δανειστές, ούτε γίνονται τυχαία οι δηλώσεις των ξένων αξιωματούχων, όπως του Σόιμπλε και του Μπαρόζο πως είναι θέμα των ελλήνων αν μείνουν ή αποχωρήσουν από την ευρωζώνη. Και όπως δηλώνουν κορυφαίοι ευρωπαίοι τραπεζίτες, πρώτα η Γερμανία και τελευταία η Γαλλία ξεφόρτωσαν μολυσμένα ελληνικά ομόλογα, με αποτέλεσμα να περιορίζουν κατά πολύ τους κινδύνους από ενδεχόμενη ελληνική κατάρρευση. Οι ευρωπαϊκές συνθήκες φυσικά δεν προβλέπουν την αποπομπή χώρας από την ευρωζώνη. Δεν μπορούν ωστόσο να εμποδίσουν κανέναν να αποχωρήσει απ’ αυτήν αν η συμβίωση με τους άλλους καταστεί αδύνατη, ή μεθοδευτεί εντέχνως να φανεί ότι είναι αδύνατη.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου