Κι όμως υπάρχουν ορισμένοι που μέσα στη γενική κατήφεια επιμένουν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο και να αισιοδοξούν πως “θα πάμε καλά”, πως “τώρα κάτι γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση”.
Εύκολα θα υπέθετε κανείς πως πρόκειται για τη συμπαθή τάξη των κυβερνητικών ή, ακόμα χειρότερα, αφελών και ευκολόπιστων, πλην όμως δεν είναι. Πρόκειται για ανθρώπους της πιάτσας που διαπιστώνουν κάποια σημάδια ανάκαμψης.
Η ανάκαμψη, πράγματι, είναι η λέξη κλειδί, όταν η ανάπτυξη φαντάζει ακόμα μακρινή και αβέβαιη. Είναι η έννοια που θα προβάλλεται πλέον ως στόχος σε μια προσπάθεια να χαμηλώσει ο πήχης των μεγάλων προσδοκιών και να σηκωθεί κάπως το πεσμένο φρόνημα των Ελλήνων.
Από ιατρικής απόψεως ανακάμπτει ένας βαριά ασθενής μετά από ένα δύσκολο χειρουργείο. Κι εκεί που ήταν μισοπεθαμένος ή σε κώμα στην εντατική, αρχίζει κάπως να ανοιγοκλείνει τα μάτια του, να κουνάει τα δάκτυλά του… Είναι τα σημάδια της ανάκαμψης. Το κατά πόσο θα καταφέρει να σηκωθεί στα πόδια του και να αρχίσει να τρέχει είναι άλλο θέμα. Εκεί πλέον θα μιλάμε για το θαύμα της φύσης.
Καλώς ή κακώς, η Ελλάδα παραμένει επί μακρόν σε κωματώδη κατάσταση. Και λίγο πριν σημάνει το οριστικό της τέλος με τη νέα δόση φαρμάκου που της χορηγείται θα αρχίσει να κινεί κάπως κάποια σημεία του σώματος της.
Με όρους οικονομικούς κάποιες επιχειρήσεις θα διασωθούν από τον απόλυτο όλεθρο και μαζί με αυτές και αρκετές θέσεις εργασίας. Τουλάχιστον, αυτός (θα) είναι ο επόμενος στόχος. Να διασφαλιστεί δηλαδή η βιωσιμότητα των επιχειρήσεων που είτε είχαν κάνει ένα καλύτερο προγραμματισμό, είτε διέθεταν υγιή κύτταρα. Λογικά, αυτές οι επιχειρήσεις θα έχουν προτεραιότητα για πρόσβαση στην ελάχιστη ρευστότητα που δειλά δειλά θα αρχίσουν να διοχετεύουν στην αγορά οι ελληνικές τράπεζες.
Πρόκειται για μια κατάσταση “συντήρησης” της Ελλάδας στη ζωή και της κυβέρνησης στην εξουσία. Το κατά πόσο θα είναι και προπομπός ευχάριστων εξελίξεων δεν είναι καθόλου βέβαιο. Πολύ δε περισσότερο επιστροφή στην πρότερη κατάσταση του ο σημερινός ασθενής θα αργήσει να επανέλθει – αν τελικώς επανέλθει ποτέ…
Διότι για να συμβεί κάτι τέτοιο θα χρειαστεί ριζική αναδόμηση και αντικατάσταση ζωτικών οργάνων. Ως έχει η ελληνική οικονομία και το πολιτικό σύστημα δεν μπορούν να προσφέρουν στη χώρα τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη, την οποία μόνο μια βαθιά και ριζική μεταρρύθμιση των θεσμών και του μοντέλου παραγωγής μπορούν να διασφαλίσουν. Κάτι που δεν θα προκύψει ως παρθενογένεση, αλλά μέσα από σκληρή και επίπονη πολιτική ζύμωση η οποία ήδη έχει ξεκινήσει και πραγματοποιείται στην κοινωνία, απουσία των σημερινών κομμάτων…
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
