Ξαφνικά, προεκλογικά όπως πάντα, οι πάντες θυμήθηκαν την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης. Φυσικά όχι επειδή νοιάστηκαν για τα προβλήματά της, ή έστω τις αντιφάσεις στους κόλπους της, ή τα παιχνίδια που παίζονται από εγχώριους υπερπατριώτες ή λάτρεις του απόλυτου και παγκοσμίως ανεφάρμοστου αυτοπροσδιορισμού, καθώς και από τις παρεμβατικές κουτοπονηριές, δια των τοποτηρητών του, του εξ ανατολών γείτονα.
Η δημοσιότητα ενέκυψε από την υποψηφιότητα της μουσουλμάνας Ρομά, η οποία εξελέγη από την πλειοψηφία της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, για να αποσυρθεί στη συνέχεια. Όπως ήταν φυσικό, στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» ένα σοβαρότατο θέμα που μπορεί να γίνει αφορμή για καταιγιστικό πάζλ προβλημάτων και εντάσεων, έγινε πρόχειρο πυροτέχνημα στα χέρια ανεύθυνων και αδαών σε θέματα διπλωματίας, επικοινωνιολόγων. Όλα στην υπηρεσία της εξουδετέρωσης του αντιπάλου.
[quote text_size=”small”]
Ας αναλογισθούμε αν ήταν εθνικές εκλογές, δεν είμαστε υπό καθεστώς χρεοκοπίας και οικονομικής εξάρτησης από την ΕΕ, και υπήρχε χρήμα ως προίκα για τους κομματικούς στρατούς, τι θα έβλεπαν τα μάτια μας και τι θα άκουγαν τα αυτιά μας.
[/quote]
Κατ’ αρχήν η επιλογή του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο πρόσωπο της Σαμπιχά Σουλεϊμάν φάνηκε ως μια περίπτωση που ταίριαζε στην πολιτική του, δηλαδή να εκφραστούν όλες οι κοινωνικές και πολιτισμικές διαφορετικότητες, και ως τέτοια δεν προκάλεσε γενικώς αντιδράσεις.
Οι αντιδράσεις ήρθαν και ήταν από τους τοπικούς παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι πίεσαν και επέβαλαν τελικά την αλλαγή υποψηφίου, με το επιχείρημα ότι η Σαμπιχά Σουλεϊμάν δεν είχε απήχηση στο σύνολο της μειονότητας, και ότι εξέφραζε ένα μικρό ποσοστό αυτό των μουσουλμάνων Ρομά. Με απλά λόγια δηλαδή, το θέμα μας δεν είναι η μειονότητα και τα προβλήματά της, που εντείνονται από τις εθνικιστικές συμπληγάδες ανεγκέφαλων και συμφερόντων, αλλά η συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων ψήφων.
Αν αυτό σας θυμίζει την άσχημη πλευρά της μεταπολίτευσης, σίγουρα έχετε δίκιο. Όμως ενώ η γκάφα έχει γίνει, το αυτογκόλ έχει επιτευχθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αποδείξει το βιβλικό ρητό, «μωραίνει Κύριος ων βούλεται απωλέσαι» Βγαίνει το στέλεχός του, ο υποψήφιος για το ευρωψηφοδέλτιο του, αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Δημήτρης Χριστόπουλος και ρίχνει προεκλογικό λάδι στη φωτιά της αντιπαράθεσης, μιλώντας για «ενιαίο συμπαγές τουρκικό πράμα!», έστω κι αν αργότερα προσπάθησε ανεπιτυχώς να ανασκευάσει, κάνοντας τους εθνικιστικούς κύκλους της Άγκυρας να τρίβουν τα χέρια τους, αγνοώντας βέβαια ότι ακριβώς αυτό που επικρίνει, είναι υπαρκτό και ιστορικά αποδεδειγμένο. Άλλοι οι Πομάκοι, άλλοι οι Ρομά και άλλοι οι Τουρκογενείς έλληνες μειονοτικοί της Θράκης, και το μόνο που τους συνδέει είναι η μουσουλμανική θρησκεία.
Φυσικά η αφελής ομογενοποίηση της μειονότητας μόνο τους εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας εξυπηρετεί, και όχι βέβαια την επίλυση των υπαρκτών προβλημάτων της. Όμως και η άλλη πλευρά, του κυβερνητικού στρατοπέδου, έστω και ανεπίσημα, σε κορυφαίο πάντως επικοινωνιακό επίπεδο, να μιλάει και να καταγράφει στα social media ότι με αυτά και μ’ αυτά τίθεται θέμα Συνθήκης της Λωζάννης από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι εξ ίσου επικίνδυνη και πρόχειρη προσέγγιση ενός θέματος που σε σοβαρές χώρες θα ήταν αποκλειστικά πρόβλημα προς επίλυση της υπεύθυνης διπλωματίας;
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
