Ποιο είναι το προφίλ ενός αναποφάσιστου ψηφοφόρου στον οποίο, υποτίθεται, απευθύνονται κυρίως τα δυο μεγάλα κόμματα για να τον “επαναπατρίσουν”.
Λογικά πρόκειται για ένα μετριοπαθή, εχέφρων, ψύχραιμο και με κριτική σκέψη πολίτη που δεν παρασύρεται από τις σειρήνες της δημαγωγίας και του λαϊκισμού απ’ όπου κι αν προέρχονται. Πρόκειται για πολίτη που συναισθάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων και αντιλαμβάνεται πως η συναισθηματική παρόρμηση δεν συνιστά υπεύθυνη στάση.
Ο “αναποφάσιστος” πολίτης είναι εκείνος που δεν δέχεται πως το Μνημόνιο είναι μονόδρομος για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Εκείνος που δυσπιστεί όταν ακούει πως το Μνημόνιο μοναδική συνταγή θεραπείας και το απόλυτο φάρμακο. Διότι μπορεί το Μνημόνιο να περιλαμβάνει πολλά απ’ όσα θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα, δεν παύει όμως να είναι ένα οικονομικό πρόγραμμα που σχεδίασαν οι δανειστές, διασφαλίζοντας πρωτίστως τα δικά τους συμφέροντα και το επέβαλαν σε μια πολιτική ηγεσία που εμφανίστηκε ανεπαρκής και απρόθυμη να αντιπαραβάλει ένα Εθνικό Σχέδιο Παραγωγικής Ανασυγκρότησης της χώρας που θα τυγχάνει της μεγαλύτερης δυνατής πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης.
Από την άλλη, “αναποφάσιστος” είναι ο πολίτης εκείνος που δεν υιοθετεί απερίσκεπτα το πολιτικό λόγο των εύκολων και ανώδυνων λύσεων, των θεωριών συνωμοσίας και των αστήρικτων καταγγελιών. Πρόκειται για τον πολίτη που δεν δέχεται ανεπιφύλακτα προτάσεις τύπου “δεν πληρώνω”, “μονομερούς διαγραφής του χρέους”, ή ακόμα χειρότερα για παραπομπή των “υπευθύνων” (αλήθεια ποιοι είναι αυτοί και ποιοι είναι οι… υπεύθυνοι που θα τους κρίνουν) στη φυλακή ή το …Γουδί.
Ο “αναποφάσιστος” πολίτης είναι εκείνος που κατανοεί τον εθνικό κίνδυνο που διατρέχει η χώρα στην περίπτωση που την επομένη των εκλογών επικρατήσει πολιτική αστάθεια και ακυβερνησία. Είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται τις επιπτώσεις από το ενδεχόμενο εξόδου της χώρας από το ευρώ και αδυνατεί να φανταστεί την Ελλάδα να οπισθοδρομεί στην εποχή της δραχμής και της εθνικής απομόνωσης. Τότε που η Ελλάδα ήταν η ψωροκώσταινα της Ευρώπης, αλλά υπερηφάνως τραγουδούσε “εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε – γέλασε”.
Ο αναποφάσιστος πολίτης είναι εκείνος που δεν θα ψηφίσει με το συναίσθημα, αλλά με τη λογική. Εκείνος που θα κρίνει και θα ζυγίσει πρόσωπα και κόμματα. Που δεν θα προσέλθει στην κάλπη για να “μαυρίσει” ή να “τιμωρήσει”, αλλά για να επιλέξει τους καταλληλότερους να τον εκπροσωπήσουν. Εκείνους που μέχρι την τελευταία στιγμή θα τον πείσουν πως διαθέτουν και την ικανότητα και την πολιτική βούληση να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν προεκλογικά.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
