Μπορεί να εγέρθηκαν αρκετές υποψίες για το χρόνο που κινήθηκαν οι δικαστικές διαδικασίες στην υπόθεση Τσοχατζόπουλου, που πολλοί ερμήνευσαν το ξαφνικό άνοιγμά της την ημέρα που έκλεισε η Βουλή και προκηρύχθηκαν εκλογές, σαν προσπάθεια εξαγνισμού του πολιτικού συστήματος, που επιτέλους και μετά πολλών βασάνων αποφάσισε να θυσιάσει ένα πρώην επιφανές μέλος του στο Μολώχ της αυτοκάθαρσης.
Αυτή ωστόσο η ερμηνεία, έστω κι αν έχει βάση, σίγουρα είναι παρωνυχίδα μπροστά στον κατακλυσμό των αποκαλύψεων για την οργανωμένη στα πρότυπα της μαφίας οργάνωση που είχε σκοπό το ξέπλυμα ιλιγγιωδών ποσών προερχόμενα από μίζες που αφορούσαν οπλικά συστήματα, πολλές φορές εντελώς άχρηστα, ή άλλες φορές ασύμβατα, που σκόπευαν να ενισχύσουν αντί την εθνική Άμυνα τις τσέπες του εντολοδόχου για τη θωράκισή της υπουργού.
Βέβαια όλα αυτά φαίνονται αυτονόητα, καθώς από το 2005 βοά ο τόπος για τα έργα και τις ημέρες του πρώην παντοδύναμου πολιτικού, και του περιβάλλοντός του, καθώς ο προκλητικός πλουτισμός του δεν κρυβόταν πλέον και ίσως και ο ίδιος για κάποιον αδιευκρίνιστο μέχρι σήμερα λόγο δεν ήθελε να κρύψει.
Πώς ας πούμε να ερμηνευθεί ο ρωμαϊκής χλιδής γάμος του στο Παρίσι, ή η σωρεία πολυτελών σπιτιών που διαρκώς αποκτούσε, με αποκορύφωμα εκείνο δίπλα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Όπως βέβαια θεωρείτο αυτονόητη η προέλευση των χρημάτων, άλλο τόσο βεβαιότητα στην κοινή γνώμη, αλλά και στο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, ήταν η σίγουρη ατιμωρησία. Και αυτή η βεβαιότητα υπέστη έστω και αργά, έστω και για έναν πολιτικό εκτός μάχης, σημαντικό ρήγμα.
Έπρεπε όπως φαίνεται η χώρα να φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο, ώστε υπό τη δαμόκλειο σπάθη των δανειστών, να κινηθούν οι διαδικασίες, και φυσικά να απελευθερωθούν τα χέρια της δικαιοσύνης, τα οποία τα κρατούσε δέσμια το πολιτικό κατεστημένο. Γιατί υπάρχει και η ερμηνεία ότι έφθασαν στο πάρα πέντε για να κινηθούν οι διαδικασίες, λόγω των καθυστερήσεων που έπαιζε το πολιτικό σύστημα, το οποίο μάλιστα συναινετικά είχε καταλογίσει μόνο πολιτικές ευθύνες στον πρώην υπουργό ο οποίος μάλιστα είχε φιλοδοξήσει να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και ίσως πρωθυπουργός της χώρας. Το σίγουρο είναι πως όταν η δικαιοσύνη αφήνεται να ερευνήσει, βρίσκει και τιμωρεί, όπως σίγουρο είναι πως αν η χώρα δεν βρισκόταν υπό αυστηρή επιτήρηση όλα θα τα είχε καταπιεί η λήθη και ο χρόνος.
Η σύλληψη και η διαπόμπευση του Άκη, δεν είναι γεγονός χωρίς πολύπλευρες παρενέργειες. Η σημαντικότερη είναι πως κανένας πλέον όσο σίγουρος και αν είναι, αν έχει στο παρελθόν βάλει το χέρι στο μέλι, δεν μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος. Γιατί και ο κ. Τσοχατζόπουλος ήταν σίγουρος και ήσυχος, αλλά η αλαζονεία του σε συνδυασμό με την απληστία του, αποδείχθηκαν σίγουρο διαβατήριο για τον Κορυδαλλό.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
