Είναι ζιζάνια καλλιεργειών τα οποία το καλοκαίρι έχουν την τιμητική τους αφού προτιμώνται σε σαλάτες ή σαν κυρίως γεύμα. Θρεπτικότατα, λίγων θερμίδων και πολλών ευεργετικών ιδιοτήτων για τον οργανισμό. Ο λόγος για τα βλήτα (Amaranthus blitum), το κυρίαρχο χόρτο στα καλοκαιρινά τραπέζια. Στην αρχαία Ελλάδα είχαν θεραπευτικές ιδιότητες, ήταν σύμβολο της αθανασίας και χρησιμοποιούνταν για τη διακόσμηση των τάφων.
Το φυτό τους είναι μικρό, θαμνώδες, μονοετές και δεν ξεπερνάει σε ύψος τα 80 εκατοστά. Φυτρώνουν ελεύθερα στη φύση αλλά και σε κήπους καθώς πολλαπλασιάζονται εύκολα. Συλλέγονται από τέλη Μαϊου μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου, όμως χρειάζεται προσοχή μιας και ένα δηλητηριώδες φυτό, ο τάτουλας ή μαγιόχορτο, μοιάζει με αυτά. Σε αντίθεση με κάποια χόρτα όπως π.χ. τα ραδίκια που χρειάζονται μαχαίρι, τα βλήτα κόβονται και με το χέρι. Δεν χρειάζεται να ξεριζωθεί όλο το φυτό παρά μόνο οι τρυφερές κορυφές του και καλό θα είναι να μην αποψιλώνεται μια ολόκληρη περιοχή αλλά να συλλέγονται βλαστοί από γειτονικά μέρη. Σε καλλιέργεια, απαιτούν συχνό πλευρικό κόψιμο για να βλαστάνουν περισσότερο και τακτικά ποτίσματα.
Παρά τη χαμηλή τιμή τους στην αγορά και τις, μόλις, 28 θερμίδες ανά 100 γρ., τα βλήτα έχουν πολλαπλά οφέλη για τον οργανισμό.
[quote text_size=”small”]
Είναι καλή πηγή βιταμίνης C και B6 ενώ έχουν νάτριο, χαλκό, μαγνήσιο, φώσφορο και μαγγάνιο. Ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και παρουσιάζουν αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση. Αποτελούν ιδανική τροφή για όσους έχουν προβλήματα δυσκοιλιότητας ενώ βασικό τους πλεονέκτημα είναι η ικανότητά τους να μειώνουν την LDL (κακή) χοληστερόλη στο αίμα λόγω της τοκοτριενόλης, ένα είδος βιταμίνης Ε και των φυτικών ινών που περιέχουν.
[/quote]
Μπορούν να καταναλωθούν άφοβα από άτομα με δυσανεξία στη γλουτένη ή που πάσχουν από κοιλιοκάκη καθώς είναι εύπεπτα. Επίσης, περιέχουν σίδηρο οπότε μπορούν να προστεθούν στο διαιτολόγιο ατόμων που πάσχουν από αναιμία.
Κάποιες ποικιλίες της οικογένειας των Αμαρανθοειδών καλλιεργούνται για τους σπόρους τους ενώ το αλεύρι τους έχει αρχίσει να χρησιμοποιείται στην Αυστραλία και την Β. Αμερική σαν εναλλακτικό του σταρένιου (θρεπτικότερο από αυτό). Τα βλήτα περιέχουν υψηλές ποσότητες οξαλικού οξέος και θα πρέπει να αποφεύγονται από άτομα που πάσχουν από αρθρίτιδες ή ασθένειες των νεφρών. Είναι τοξικά για κάποια ζώα, όπως π.χ. τα πρόβατα ενώ δεν πρέπει να καταναλώνεται το ζουμί τους γιατί φαίνεται πως προκαλεί παρενέργειες στην αντίληψη.
Για να καθαριστούν, αφαιρούνται τα κίτρινα ή μαραμένα φύλλα καθώς και τα σκληρά κοτσάνια. Πλένονται σχολαστικά και, όπως όλα τα χόρτα, προστίθενται σε βραστό νερό που κοχλάζει και μαγειρεύονται όσο το δυνατόν λιγότερη ώρα για να διατηρήσουν τα θρεπτικά τους συστατικά. Συνοδεύουν άριστα τα κρέατα αλλά και τα ψάρια σαν γαρνιτούρα ή σαλάτα με λεμόνι και ελαιόλαδο. Γίνονται βραστά με κολοκύθια, αμπελοφάσουλα και πατάτες ενώ σε συνδυασμό με άλλα χόρτα αποτελούν μια ωραιότατη γέμιση για πίτες. Σε ορισμένα μέρη της Ελλάδας, τέλος, τα προτιμούν κοκκινιστά με ντομάτα ή γιαχνί.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
