Η γυναίκα της υπαίθρου είναι ο “αφανής” ήρωας της αγροτικής μας οικονομίας. Μάνα, σύζυγος, βοηθός του άντρα της στις δουλειές στο χωράφι, είναι αυτή που εξασφαλίζει τη διατήρηση και συνοχή του αγροτικού νοικοκυριού. Με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, το 2007, καθιερώθηκε και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 Οκτωβρίου η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας Αγρότισσας, ακριβώς για να υπενθυμίζει τον καθοριστικό της ρόλο στην αγροτική κοινωνία. Το ολοκληρωμένο μοντέλο αγροτικής ανάπτυξης που προωθείται στην Ευρώπη θέλει την γυναίκα της υπαίθρου πλέον πρωταγωνίστρια, όχι μόνο συνεργάτη του συζύγου της αλλά ανεξάρτητη επαγγελματία.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO), το 50% των τροφίμων που παράγονται ετησίως στον κόσμο το καλλιεργούν γυναίκες. Και ενώ, μάλιστα, στην Αφρική το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 80%-90%, οι γυναίκες αγρότισσες ανά την υφήλιο στερούνται ίσων ευκαιριών με τους άντρες. Στην Ε.Ε. αν και το 42% του αγροτικού πληθυσμού είναι γυναίκες, σε λίγες περιπτώσεις φαίνεται να κατέχουν οι ίδιες ως ιδιοκτήτριες γεωργικές εκμεταλλεύσεις. Και αν αυτό συμβαίνει, τις περισσότερες φορές γίνεται “άτυπα” για λόγους φορολογικής ελάφρυνσης του αρχηγού της εκμετάλλευσης.
[quote text_size=”small”]
Μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας καταλήγει σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα. Πως αν οι γυναίκες παγκοσμίως λάμβαναν την ίδια εκπαίδευση με τους άντρες και είχαν ίση πρόσβαση με αυτούς στην ιδιοκτησία γης, τις νέες τεχνολογίες και τις διάφορες οικονομικές υπηρεσίες, τότε οι αποδόσεις της αγροτικής γης θα αυξάνονταν κατά 22% μειώνοντας σημαντικά τον αριθμό των ανθρώπων που πεινούν ανά την υφήλιο.
[/quote]
Επειδή, ακριβώς, ο ρόλος των γυναικών στο αγροτικό νοικοκυριό είναι καθοριστικής σημασίας θα πρέπει να στηριχτεί και να ενισχυθεί με πρωτοβουλίες και προγράμματα. Η καθημερινότητα της αγρότισσας είναι “σκληρή” και, ένα παραπάνω στη χώρα μας, επιδεινώνει την κοινωνική της θέση. Οι συνθήκες σε πολλά χωριά είναι δύσκολες, λόγω ελλείψεων σε Υπηρεσίες, συν του ότι οι συνθήκες δουλειάς στο χωράφι καταπονούν τον γυναικείο οργανισμό. Επιπροσθέτως, έχουν να αντιμετωπίσουν την υπερφορολόγηση, τα διάφορα έξοδα για τις καλλιέργειες, υψηλό ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ και κάθε λογής τέλη ενώ σε πολλές περιπτώσεις κάποιες από αυτές είναι ανασφάλιστες. Οι δε συντάξεις; Ολοένα να μειώνονται. Σεμινάρια που έγιναν και οδήγησαν στην ίδρυση κάποιων Γυναικείων Συνεταιρισμών εξαιτίας μη σωστής καθοδήγησης από ειδικούς και της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων τις έφεραν αντιμέτωπες με χρέη. Και επειδή οι περισσότερες, συνήθως, δεν έχουν περιουσία παρά δανείζονται από τους συζύγους για να φτιάξουν κάτι δικό τους, απογοητεύονται και παρατάνε τις όποιες επιχειρηματικές προσπάθειες.
Πρωτοβουλίες Εθνικές και συνέχιση της ενημέρωσης των γυναικών, ο στόχος, ώστε να “βγουν” μπροστά. Εμψύχωση και ενίσχυση της πρόσβασής τους στην ενημέρωση μέσω κατάλληλων διαύλων ώστε οι πληροφορίες να φτάνουν απευθείας σε αυτές. Καλά στοχευμένα προγράμματα κατάρτισης και διαρκής συμβουλευτική των εκπαιδευόμενων γυναικών από επιστήμονες ώστε να ξεπερνούν τις όποιες επιφυλάξεις έχουν. Οι τοπικοί φορείς, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της κάθε Περιφέρειας, να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν κατάλληλα προγράμματα προσαρμοσμένα στις ιδαίτερες συνθήκες του κάθε μέρους με απώτερο σκοπό την εφαρμογή καινοτόμων ιδεών στην ύπαιθρο. Τέλος, χρηματοδότηση με ειδικούς όρους από τις τράπεζες για τις γυναίκες της υπαίθρου με ζητούμενο την απλοποίηση της γραφειοκρατίας αφού οι χρονοβόρες διαδικασίες λειτουργούν συνήθως αποτρεπτικά για τις γυναίκες, ιδιαίτερα εκείνες της κάπως μεγαλύτερης ηλικίας και λιγότερων γνώσεων.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
