Στη Λήμνο τα αγριοκούνελα προκάλεσαν τεράστια προβλήματα τα προηγούμενα χρόνια, καταστρέφοντας κυρίως καλλιέργειες σιτηρών. Όπως όμως διδάσκει η καθημερινή έρευνα, οι περιπτώσεις φυτών και ζώων που εισβάλλουν και προσβάλλουν την ισορροπία οικοσυστημάτων, δεν είναι κάτι νέο στην Ευρώπη. Τα οικοσυστήματα της Ευρώπης βρίσκονται σε κίνδυνο. Η ανθρώπινη δραστηριότητα όμως, δεν είναι ο μόνος ένοχος.
Στη λεκάνη του ποταμού Έβρου στη βόρεια Ισπανία βρήκαμε το πρώτο παράδειγμα χωροκατακτητικού είδους. Εδώ και λίγα χρόνια, ένα εξωτικό είδος έχει κάνει αποικίες στον ποταμό και τα παράλιά του. Τα μύδια ‘Ζέβρες’ που απαντώνται στη Μαύρη και την Κασπία θάλασσα, έφτασαν στην Ευρώπη μέσω πλοίων. Δεν είναι φαγώσιμα, αναπαράγονται ταχύτατα και προκαλούν σημαντική ζημιά στο περιβάλλον όπου κι αν εγκατασταθούν.
Ο Βίνσεντ Τούγια της Υδρογραφικής Υπηρεσίας που επιβλέπει τον ισπανικό ποταμό Έβρο, γνωρίζει καλά πως «το κύριο πρόβλημα με τα μύδια ‘Ζέβρες’ είναι η μεγάλη ικανότητα αναπαραγωγής τους και ότι φιλτράρουν το νερό. Αυτή η φίλτρανση έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του οξυγόνου στο νερό, άρα και λιγότερα θρεπτικά αλλά και αυξημένη διαφάνεια των νερών. Αυτό, εν γένει, σημαίνει απώλεια σε βιοποικιλότητα στο νερό που αναγκάζει τα εγχώρια είδη να μετακινηθούν.»
Δεν είναι βέβαια μόνο η φύση που υποφέρει. Το νερό από τους ποταμούς χρησιμοποιείται και για άρδευση και τα μύδια αυτά, φράσσουν τους σωλήνες.
Ο Χεσούς Ερμόσο εργάζεται για το Δήμο της Τουδέλα και αντιμετωπίζει πρόβλημα με τις φραγμένες υποδομές άρδευσης «Οι πομώνες φράζουν τελείως και δε μπορούμε να ποτίσουμε. Πρέπει να το καθαρίσουμε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε την άρδευση.»
Το πρόβλημα, είναι κάθε άλλο παρά αμελητέο. Οι αγρότες στην περιοχή της Τουδέλα, ολοκλήρωσαν μια λιμνοδεξαμενή για το πότισμα των εκτάσεών τους. Έπειτα από λίγες εβδομάδες, διαπίστωσαν ότι το σύστημα άρδευσής τους, δεν λειτουργούσε. Όπως εξηγεί ο Σαντιάγο Μαρτίνες «Έχουμε μια σημαδούρα που βάζει μπροστά τη γεννήτρια. Υπήρχαν τόσα πολλά μύδια που είχαν απενεργοποιήσει το μηχανισμό αυτόματης εκκίνησης των μηχανών. Τότε καταλάβαμε το πρόβλημα και αρχίσαμε τους καθαρισμούς. Χάσαμε 20% της σοδειάς σε 80 εκτάρια σιτηρών. Μπορείτε εύκολα να καταλάβετε την έκταση του προβλήματος αν δείτε τις φραγμένες πομώνες. Προσλάβαμε δυο άτομα σε πλήρη απασχόληση για να απομακρύνουν τα μύδια.»
Οι ισπανικές αρχές καθιέρωσαν λοιπόν ένα σύστημα για να παρατηρούν τη διάδοση των μυδιών. Εφαρμόζονται μέτρα απολύμανσης σε βάρκες –τους κύριους φορείς αυτής της εισβολής. Τα μύδια ‘Ζέβρες’ βρίσκονται τώρα σε ένα μεγάλο τμήμα του Ευρωπαϊκού χώρου, προκαλώντας ζημιά, όπου εγκατασταθούν. Η διάδοσή τους πρέπει να αποτραπεί πάσει θυσία. Εκείνο που θα πρέπει να μας τρομάζει, είναι ότι δεν πρόκειται για τη μόνη τέτοια περίπτωση.