“Παραμύθι, μύθι μύθι … το κουκί και το ρεβύθι” και ο λόγος στο σημερινό άρθρο στα αγαπητά ρεβύθια και τα οφέλη τους για τον οργανισμό. Ανήκουν στην κατηγορία των οσπρίων και ξεχωρίζουν για την ποιότητα των πρωτεϊνών τους, ισάξια αυτής του κρέατος και της σόγιας. Με καταγωγή από την Ασία, έχουν εξαπλωθεί πλέον σε χώρες τις νότιας Ευρώπης όπως και της κεντρικής και νότιας Αμερικής.
ΡΕΒΎΘΙΑ: Η ΚΑΛΛΙΈΡΓΕΙΑ
Σπέρνονται αρχές Μαρτίου. Προσαρμόζονται σε ποικιλία εδαφών, ακόμα και σε άγονα. Σημαντικό, όμως, το έδαφος να έχει καλή αποστράγγιση για να μην παρουσιάζονται προβλήματα στο ριζικό τους σύστημα. Δεν μπαίνουν κάθε χρόνο στο ίδιο χωράφι αλλά κάθε 4. Αντέχουν στην ξηρασία και μπορούν να αναπτυχθούν σε περοχές με ελάχιστες βροχοπτώσεις. Μειονεκτούν έναντι των ζιζανίων, το οποίο αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για την καλλιέργεια. Σοβαρή ασθένεια η ασκοχύτωση που εμφανίζεται μετά από βροχή και μπορεί να προκαλέσει απώλειες στην παραγωγή. Για το λόγο αυτό πρέπει να ψεκαστεί το χωράφι διαφορετικά τα φυτά δεν θα δέσουν τους καρπούς τους.
[quote text_size=”small”]
Οι ποικιλίες του ρεβυθιού διακρίνονται από το μέγεθος των σπόρων τους. Έτσι, έχουμε τα μεγαλόσπερμα ρεβύθια με βάρος 1000 σπόρων μεγαλύτερο από 450 γρμ, τα μεσόσπερμα με βάρος μεταξύ 350 και 450 γρμ και τα μικρόσπερμα με βάρος 1000 σπόρων μικρότερο των 350 γρμ. Στη χώρα μας, καλλιεργούνται τα μεγάλα και μέτρια σε μέγεθος που έχουν χρώμα λευκό, ανοιχτό μπεζ, ανοιχτό έως σκούρο κίτρινο ή κιτρινοκαφέ.
[/quote]
3 είναι οι κυριότερες ποικιλίες των ρεβυθιών που έχουν στη διάθεσή τους οι ΄Ελληνες αγρότες. Η ποικιλία “Θήβα”, η “Γαύδος” και η “Αμοργός”. Η μέση στρεμματική απόδοση της “Θήβας” και της “Γαύδου” είναι τα 150 – 200 Kg/στρ σε ξηρικά χωράφια ενώ όταν αρδεύονται ξεπερνούν τα 300 Kg/στρ. Για την “Αμοργό” οι αντίστοιχοι αριθμοί είναι τα 160 – 240 Kg/στρ για τα ξηρικά και τα 350 Kg/στρ για τα αρδευόμενα. Ευαίσθητη στην ασκοχύτωση η “Θήβα”, μέτρια ανθεκτική η “Γαύδος” ενώ η “Αμοργός” είναι αρκετά ανθεκτική.
ΟΦΕΛΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ
Είναι πλούσια πηγή φυτικών ινών που βοηθούν στη μείωση της LDL χοληστερόλης και στη σταθεροποίηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Περιέχουν, επίσης, μια σημαντική ποσότητα μαγνησίου, το οποίο είναι ευεργετικό για την καρδιαγγειακή υγεία ενώ βοηθά στη μείωση της αρτηριακής πίεσης. Έχουν, ακόμη, φυλλικό οξύ, που σχετίζεται με την δημιουργία ερυθρών αιμοσφαιρίων και την πρόληψη της αναιμίας. Τα ρεβύθια, αποτελούν καλή πηγή ασβεστίου, με την προϋπόθεση ότι καταναλώνονται με τον φλοιό τους καθώς το 70% του ασβεστίου βρίσκεται εκεί. Τέλος, περιλαμβάνουν 50 – 70% υδατάνθρακες οι οποίοι τροφοδοτούν τον οργανισμό με την απαραίτητη ενέργεια για να ανταπεξέλθει στις διάφορες δραστηριότητες.
Τα ρεβύθια τρώγονται είτε μαγειρεμένα είτε καβουρντισμένα ως ξηροί καρποί (στραγάλια). Επίσης, μπορούν να μας δώσουν άλευρο μετά από κατάλληλη επεξεργασία ενώ τα παλιά χρόνια τα χρησιμοποιούσαν σαν υποκατάστατο του ελληνικού καφέ. Από την καλή μου φίλη Παναγιώτα Κόκκαλη, η οποία τυγχάνει να είναι Θεσσαλή, έμαθα πως σε διάφορες περιοχές την Μ. Παρασκευή συνήθιζαν να φτιάχνουν εφτάζυμο ψωμί από ζουμί βρασμένων ρεβυθιών. Τα προτιμάτε ρεβυθάδα; Βρασμένα σε σαλάτες με διάφορα λαχανικά; Μήπως φαλάφελ (κεφτέδες), χούμους (πουρές) ή ακόμη και μέσα σε γλυκά; Όπως και αν τα καταναλώσετε, θα σας χαρίσουν ευεξία και πολλαπλά θρεπτικά συστατικά.
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο της Μελίνας Κριτσωτάκη στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
