Περμακουλτούρα Ολιστικό σύστημα παραγωγής

Η Μελίνα Κριτσωτάκη μας παρουσιάζει την περμακουλτούρα, ένα ολιστικό σύστημα παραγωγής τροφής και σχηματισμού κοινοτήτων. Στην ουσία, πρόκειται για  αγροτικά παραγωγικά συστήματα (φάρμες) τα οποία προσαρμόζονται στα φυσικά οικοσυστήματα. new deal

Μοίρασε το

Η Μελίνα Κριτσωτάκη μας παρουσιάζει την περμακουλτούρα, ένα ολιστικό σύστημα παραγωγής τροφής και σχηματισμού κοινοτήτων. Στην ουσία, πρόκειται για  αγροτικά παραγωγικά συστήματα (φάρμες) τα οποία προσαρμόζονται στα φυσικά οικοσυστήματα.


Ήλιος, βιολογικές καλλιέργειες, έντομα, ζώα, οικολογία, αειφορία, ανθρώπινοι οικισμοί συμβατοί με τη φύση. Όλα αυτά μαζί αποτελούν τη βάση για ένα ολιστικό σύστημα παραγωγής τροφής και σχηματισμού κοινοτήτων, την περμακουλτούρα (Permaculture). Η ιδέα στην οποία στηρίζεται αυτό το μοντέλο είναι της αλληλεπίδρασης όλων των οργανισμών που συμμετέχουν στον κύκλο ζωής της φύσης. Σχεδιάζονται, δηλαδή, αγροτικά παραγωγικά συστήματα (φάρμες) τα οποία προσαρμόζονται στα φυσικά οικοσυστήματα με ταυτόχρονη αλληλεπίδραση με τον άνθρωπο. Αφορά μια κοινωνία που παράγει αυτό που χρειάζεται, το χρησιμοποιεί με τρόπο που μειώνει την κατανάλωση και μοιράζεται αυτό που περισσεύει. Στόχος είναι η ομαλή και αειφόρος συμβίωση όλων των ειδών.

Φιλοσοφία περμακουλτούρα

Η λέξη Permaculture, έμπνευση του πρωτεργάτη της Bill Mollison, προκύπτει από τις λέξεις permanent agriculture και permanent culture. Στα ελληνικά, αποδίδεται με τον όρο “μόνιμη καλλιέργεια” αλλά σημαίνει ακόμη την ενασχόληση με μια επιστήμη ή τέχνη. Το μότο είναι συνεργασία με τη φύση, όχι ανταγωνισμός. Εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1970, στην Αυστραλία, από τους οικολόγους Bill Mollison και David Holmgren. Μέσω της παρατήρησης του συγκεκριμένου φυσικού περιβάλλοντος, των φυτών και ζώων που διαβιούν εκεί, των εντόμων, των καλλιεργειών που ευδοκιμούν σύμφωνα με το μικροκλίμα του μέρους προσεγγίζεται η παραγωγή για τροφή του ανθρώπου με τρόπο που να εξασφαλίζεται και η μελλοντική συνέχεια του οικοσυστήματος.

Αποτέλεσμα; Η αρμονική, βιώσιμη ενσωμάτωση του ανθρώπου στο τοπίο που τον περιβάλλει χωρίς να παρεμβαίνει ο ίδιος σε αυτό. Πρόκειται, ουσιαστικά, για τη φιλοσοφία πως μέσω του σεβασμού και της παρατήρησης της φύσης (του τρόπου που λύνει διάφορα ζητήματα), μπορεί ο άνθρωπος να λύσει και τα δικά του ζητήματα είτε καλλιεργητικά είτε ακόμη και καθημερινές συνήθειες ζωής. Για παράδειγμα, στην περμακουλτούρα, το χώμα δεν πρέπει να σκάβεται γιατί διαταρράσεται η ισορροπία των εντόμων, των μυκήτων και των μικροοργανισμών που διαβιούν σε αυτό. Αντίθετα, χρησιμοποιείται προστατευτικό στρώμα (μείγμα οργανικών υπολειμμάτων) και με διάφορα σχέδια φύτευσης ελέγχονται τα ζιζάνια και τα παράσιτα. Άλλο παραδείγμα, είναι αυτό της τοποθέτησης των παρτεριών με λαχανικά κοντά στην κουζίνα του σπιτιού ώστε να ελαχιστοποιείται το περπάτημα μέχρι αυτό, με συνέπεια, (αυτόματα) να απαιτείται συνολικά λιγότερη προσπάθεια για το μάζεμα των φυτών.

Παραδείγματα περμακουλτούρας ανά τον κόσμο

Στην πράξη, η εφαρμογή της περμακουλτούρας έχει να κάνει με οικοκοινότητες. Δηλαδή κατοικία και παραγωγική γεωργική έκταση στο ίδιο μέρος. Είναι δημοφιλής στη Μεγάλη Βρετανία, καθώς συνδέθηκε με το αναπτυσσόμενο Κίνημα Μετάβασης (οικολογικό με στόχο την αύξηση της αυτάρκειας και τη μείωση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής) που εμφανίστηκε το 2005 από τον Rob Hopkins. Αποδίδεται, σωστότερα, με τον όρο “Πρωτοβουλίες Μετάβασης” και καλύπτει οικισμούς από γειτονιές πόλεων έως ολόκληρα χωριά ή δήμους. Από το Μάιο του 2010 υπάρχουν πάνω από 400 κοινοτικές, επίσημα αναγνωρισμένες, “Πρωτοβουλίες Μετάβασης” σε πόλεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ιταλία και τη Χιλή.

Στη χώρα μας υπάρχει η περίπτωση της “Νέας Γουϊνέας”. Επίσης, στη Δάφνη Καλαβρύτων λειτουργεί κτήμα περμακουλτούρας από την Τίνα Λυμπέρη στο οποίο όποιος θέλει μπορεί να μείνει κιόλας καθώς λειτουργούν σπιτάκια – ξενώνες αλλά και διάφορες άλλες προσπάθειες – κτήματα. Ανά διαστήματα γίνονται σεμινάρια μόνιμης καλλιέργειας σε πολλές πόλεις ανά την Ελλάδα από φορείς ή άτομα που την εφαρμόζουν στα οποία, αν επιθυμείτε, μπορείτε να λάβετε μέρος για να ενημερωθείτε αναλυτικότερα και επισταμμένως.

Διαφορά οικοσυστήματος περμακουλτούρας από συμβατικό

Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε ένα συμβατικά καλλιεργημένο οικοσύστημα και σε ένα φυσικό είναι πως δεν περιστρέφονται όλα γύρω από την κάλυψη των αναγκών του ανθρώπου για στέγη ή τροφή. Δηλαδή δεν δρούμε επιθετικά προς τη φύση αλλά την χρησιμοποιούμε κατάλληλα, στην ελάχιστη δυνατή έκταση ώστε να την διαταράξουμε όσο το δυνατόν λιγότερο. Την “εκμεταλλευόμαστε” τόσο όσο απαιτείται. Επισήμανση στο σημείο αυτό. Δεν σημαίνει πως όσοι εφαρμόζουν την περμακουλτούρα ζουν χωρίς τις ανέσεις της τεχνολογίας. Το αντίθετο, μάλιστα, καθώς οι τεχνολογικές εξελίξεις προσφέρουν πολλές και διαφορετικές λύσεις.

Η περμακουλτούρα ευνοεί, επίσης, τη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, με αποτέλεσμα τη μείωση των ρύπων προς το περιβάλλον. Η παραγωγή δεν εξαρτάται από λιπάσματα και μηχανήματα που λειτουργούν με πετρέλαιο οπότε, για τους υποστηρικτές της, αποτελεί μέθοδο που προστατεύει το περιβάλλον. Θεωρείται ως μέτρο για την επιβίωση στον πλανήτη μιας και οι επιδράσεις από το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι πιο έντονες από ποτέ. Σύμφωνα με τον εμπνευστή της, Bill Mollison, η περμακουλτούρα “είναι η αρμονική ολοκλήρωση του τοπίου και των ανθρώπων που παρέχουν τα τρόφιμά τους, την ενέργεια, τη στέγη και άλλες υλικές και μη υλικές ανάγκες με έναν βιώσιμο τρόπο. Χωρίς μόνιμη γεωργία δεν υπάρχει καμία δυνατότητα μιας σταθερής κοινωνικής τάξης.”   

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου