Δεν υπάρχει πρωτοετής φοιτητής Χρηματοοικονομικής Θεωρίας που να μην διαβάζει ότι οι Αγορές θέλουν την σταθερότητα. Ότι μισούν την αβεβαιότητα. Δυστυχώς, είναι μια ακόμη σκόπιμη πλάνη. Ένα ακόμα απο τα πολλά δήθεν ισχυρά ”αξιώματα” της νεοκλασσικής σχολής των ορθόδοξων Οικονομικών. Η τεράστια βιομηχανία των τζίρων και των προμηθειών, στηρίζεται στην αστάθεια και την αβεβαιότητα. Η διακύμανση γεννάει στοιχήματα, όχι οι γραμμικές τιμές.
ΣΟΡΤΆΡΙΣΜΑ ΜΕΤΑΒΛΗΤΌΤΗΤΑΣ
Το νέο όμως καινοτόμο πάιγνιο μεταξύ των ισχυρών συμμετεχόντων στις Αγορές καλείται ”σορτάρισμα μεταβλητότητας”. Είναι ”…η οικονομική φράση για ένα στοίχημα ότι οι αγορές θα παραμείνουν ψύχραιμες. Στην πράξη, αυτό συχνά σημαίνει να πουλάς ασφάλεια ενάντια σε αναταραχές. Κάτι που με την πάροδο του χρόνου έχει αποδειχθεί πολύ προσοδοφόρο. Τα τελευταία χρόνια ήταν ιδιαίτερα επικερδές. Οι αγορές απολάμβαναν την πιο ήσυχη περίοδο στην ιστορία.” Αυτά μας λέει ο Robin Wigglesworth με αφορμή την πρόσφατη αναταραχή στα χρηματιστήρια. Με άρθρο του στους Financial Times ουσιαστικά αποκωδικοποιεί την νέα συστημική μηχανική. Αυτή που γεννά σύντομες κρίσεις στις χρηματοπιστωτικές αγορές μετά απο παρατεταμένη σταθερότητα και άνοδο.
Ο ”δείκτης του φόβου” (Vix) είναι το νέο σημείο αναφοράς για τα μοχλευμένα ενεργητικά τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Νέα σύνθετα προϊόντα κατασκευάζονται με αναφορά στην μεταβλητότητα και στην ”διπολική διαταραχή” των Αγορών. Χωρίς να υπόκεινται σε αυστηρό ρυθμιστικό πλαίσιο απο τις Αρχές.
Με αυτό το τρόπο, ανακυκλώνονται στοιχήματα σε ιδιωτικές πλατφόρμες. Ουσιαστικά σε αδιαφανείς ”κλειστές” αγορές, για λίγους και ισχυρούς παίχτες.
Σε ένα ”οικοσύστημα μεταβλητότητας”, εκκολάπτεται ένα συνεχές παίγνιο κερδοσκοπίας. Ενεργοποιεί θανατηφόρους βρόγχους επαναλαμβανόμενων συναλλαγών με σορταρίσματα και υποτιμητική κερδοσκοπία.
ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ ΤΟ ΧΡΉΜΑ
Το ζητούμενο απο όλα αυτά είναι να κατανοήσουμε γιατί σε καιρό ύφεσης και λιτότητας κάποιων Οικονομιών, το Χρήμα – που λείπει απο τις τσέπες πολλών ανθρώπων στον πλανήτη και μειώνεται απο το αληθινό εμπόριο και την βιομηχανική παραγωγή – δεν πήγε τελικά στην …Σελήνη! Λείπει όλο και περισσότερο απο την πραγματική Οικονομία. Τζογάρεται στα μαύρα κουτιά των χρηματαγορών. Στα στοιχήματα του συστημικού κινδύνου που ποντάρουν συνεχώς τα αντισταθμιστικά κεφάλαια και στα προιόντα συμβολαίων και δικαιωμάτων που πιθανολογούν αστάθεια και διακυμάνσεις.
Η μεταβλητότητα είναι η νέα πηγή τζίρου και κέρδους. Ποντάροντας στην σταθερότητα και ταυτόχρονα αντισταθμίζοντας (hedging) την θέση που προκαλεί η υποτιμητική κερδοσκοπία, όλα είναι υπολογισμένα να αφήνουν περιθώριο κέρδους για τους λίγους. Ζημίες για τους πολλούς.
Τα σύγχρονα ιερογλυφικά των διαγραμμάτων και των δεικτών στις οθόνες των χρηματιστών, ενσωματώνονται σε ρομποτικές αλγοριθμικές μηχανές (λογισμικά υψηλής συχνότητας συναλλαγών). Αφορούν πλέον εργαλεία που εμπορευματοποιούν όχι μόνο τον κίνδυνο. Αλλά και την πιθανότητα του κινδύνου.
Η διακύμανση τζογάρεται πλέον ως εμπόρευμα φέρνοντας την χρηματοοικονομική μηχανική στο απόγειο της δόξας της. Κάπως έτσι οι Αγορές έχουν πλέον καθυποτάξει τις Οικονομίες. Αφού η βιομηχανία των επενδύσεων σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα έχει ξεπεράσει προ πολλού σε μέγεθος την βιομηχανία παραγωγής αγαθών, και φυσικά το αληθινό εμπόριο.
Αυτή η κεντρική αντίφαση της σύγχρονης οικονομίας είναι η βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια των κοινωνιών…
Διαβάστε το προηγούμενο άρθρο του Ηλία Καραβόλια στο new deal
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP
