Όταν ο σούπερ Μάριο άφησε το όπλο του

Ο Ηλίας Καραβόλιας ότι, αναφορικά με την ενεργειακή κρίση, η μυωπική θεώρηση της πραγματικότητας, η δήθεν ορθολογική κανονικότητα των αγορών, στοιχίζει στις μάζες. Για την ακρίβεια, στις τσέπες μας. new deal

Μοίρασε το

Ο Ηλίας Καραβόλιας ότι, αναφορικά με την ενεργειακή κρίση, η μυωπική θεώρηση της πραγματικότητας, η δήθεν ορθολογική κανονικότητα των αγορών, στοιχίζει στις μάζες. Για την ακρίβεια, στις τσέπες μας.


 

«Δεν είμαι ασπίδα που προστατεύει από τις εξελίξεις, είμαι απλά ένα ανθρώπινο ον»(Μ.Ντράγκι, Μάιος 2022)

Η μεγάλη κοινωνική βόμβα στην Ευρώπη, που ανταλλάσσει τουρίστες μεταξύ της, λέγεται ιταλικό δημόσιο χρέος: 2,8 τρισ. ευρώ -150% του ΑΕΠ.

Ο Ντράγκι την έκανε με ελαφρά πηδηματάκια από το ταμείο του κράτους.

(Tα υπόλοιπα είναι μικροπολιτική εσωτερική κατανάλωση ώστε να θορυβηθούν οι κοινωνίες της Ευρώπης από την ιταλική δεξιά που έρχεται στην εξουσία).

Ο «ευρωπαϊκός τρόπος ζωής» θα αλλάξει όχι μόνο από τις στρόφιγγες αερίου που κλείνουν οι Ρώσοι, αλλά από τα spreads στα κρατικά ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών όπως η Ελλάδα και η Ιταλία (που προσποιούνται ότι έχουν βιώσιμο χρέος).

Ο στασιμοπληθωρισμός έρχεται μεν στην ζωή μας μέσω της ενεργειακής ακρίβειας, αλλά αυτό προς το παρόν παραγκωνίζει τον μεγάλο κίνδυνο: ακριβαίνει το χρήμα. 

Ο Ντράγκι (όπως και ο Μακρόν και άλλοι, στην πραγματικότητα) δεν πρόλαβε να αναχαιτίσει την ακρίβεια με τόνωση της εγχώριας ζήτησης και αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος (και μην μου πείτε ότι δεν ήξεραν για την ακρίβεια που ερχότανε ολοταχώς).

Μόνο ο Σάντσες στην Ισπανία έδειξε να έχει τα αναγκαία κεϋνσιανά/σοσιαλδημοκρατικά αντανακλαστικά, και γρήγορα σήκωσε μισθούς, έδωσε κίνητρα σε επιχειρήσεις, έβαλε πλαφόν στις τιμές βασικών ενεργειακών και άλλων αγαθών.

Εμείς εδώ, απεταξάμην φυσικά την παρέμβαση και την ρύθμιση. Ακολουθούμε πίστα το δόγμα «οι αγορές αυτορρυθμίζονται» δηλαδή δίνουμε προτεραιότητα στον ανταγωνισμό που διαμορφώνει προσφορά – ζήτηση – τιμές.

Αυτή η μυωπική θεώρηση της πραγματικότητας, η δήθεν ορθολογική κανονικότητα των αγορών, στοιχίζει στις μάζες. Για την ακρίβεια, στις τσέπες μας.

Τώρα λοιπόν που θα αρχίσουμε να ακούμε για την βόμβα του ιταλικού χρέους και την λιτότητα (μνημόνια) που η δεξιά θα αναγκαστεί να περάσει στην γειτονική μας χώρα, με εντολές ΕΚΤ πλέον, ίσως θορυβηθούμε και εμείς.

Ίσως αναρωτηθούμε μήπως και ξαναγίνουμε από (δήθεν) βιώσιμοι οφειλέτες, οι γνωστοί αδύναμοι παραγωγοί πλούτου( αναιμικής ονομαστικής ανάπτυξης) και ματωμένων πλεονασμάτων. 

Με ένα ιδιωτικό χρέος φυσικά ασύλληπτο, αλλά καλά κρυμμένο μαζικά κάτω από τα εκατομμύρια των τουριστών που πληρώνουν αδρά την διαμονή τους στα νησιά, και όχι μόνο(να ναι καλά οι άνθρωποι, τρώνε και ψωνίζουν ότι βρουν μπροστά τους).

Τα χρέη της Ιταλίας (υπερβολικά εξαρτημένης στις επιχειρήσεις της από ξένα funds) είναι πολύ μεγαλύτερα από τα χρέη τα δικά μας.

Αλλά σίγουρα, δεν είναι απλά ο ενδημικός ιός της παρηκμασμένης ιταλικής βιομηχανικής οικονομίας που παραδόθηκε σε κινεζικά, ινδικά, αραβικά, γερμανικά και αμερικανικά συμφέροντα. Είναι μια πανδημική νόσος στα σπλάχνα του μονεταριστικού ευρωπαϊκού καπιταλισμού, της υπερχρέωσης και των ελλειμμάτων του Νότου, αυτά που γέννησε τόσο η κακοδιαχείριση όσο και το άφθονο και φθηνό ευρώ.

Μπροστά μας, έχουμε δύσκολο δρόμο. Η λιτότητα παραμονεύει μόλις οι περίφημες αγορές μας τιμολογήσουν ακριβά. Και μπορεί η Λαγκάρντ να παριστάνει τον θεματοφύλακα της ισορροπίας, αλλά ξαναδείτε την φράση του Ντράγκι στην αρχή του παρόντος κειμένου…

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP

Download on the App Store

Μοίρασε το

του αρθρογράφου

ideas change society

ΠΡΟΣΦΑΤΑ

Αφήστε μια απάντηση

Σχόλια

Μπες στη συζήτηση

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου

Κάνε εγγραφή για να αφήσεις τα σχόλιά σου