Η Ελληνική οικονομία στέκεται σε πήλινα πόδια και κανείς νομίζω δεν αμφιβάλλει γι αυτό. Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν καταφέρνει να αποταμιεύσει ή να επενδύσει ενώ σχεδόν με το ζόρι ανταποκρίνεται σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις και διακανονισμούς οφειλών.

Τόσο το υπερπλεόνασμα του 4% που γράφτηκε για το 2017  όσο και το δυναμικό ξεκίνημα – με υπερδιπλάσιο στόχο α” τριμήνου -για το πλεόνασμα του 2018, αποδεικνύουν ένα και μοναδικό γεγονός: η κοινωνία ματώνει απο την υπερφορολόγηση, καθώς επενδύσεις δεν έρχονται.

O Μ. Betancour μας εισάγει στην «αίγλη του ψηφιακού» και ταυτόχρονα στο χάσμα μεταξύ άυλης και πραγματικής οικονομίας. Είναι χρήσιμο να διεισδύσουμε σε αυτή την ρωγμή μεταξύ φυσικής παραγωγικής δραστηριότητας και άυλης εργασίας ώστε να κατανοήσουμε τις ουσιαστικές αιτίες των σύγχρονων κρίσεων.

O κλάδος των Behavioral Economics (συμπεριφορική οικονομική) ασχολείται μεταξύ άλλων με τα «παιχνίδια» που παίζουν οι άνθρωποι, οι επιχερήσεις αλλά και τα κράτη μεταξύ τους. Στο επίκεντρο βρίσκεται η ανθρώπινη συμπεριφορά και η πολυπραγμοσύνη που ωθεί σε υπερεργασία και υπερκατανάλωση.

Τα προσωπικά δεδομένα και η χρήση τους από διάφορες εταιρείες, όπως το facebook είναι μόνο μια αφορμή για εποπτεία και προστασία στα προσωπικά δεδομένα. Τα data είναι ο άυλος χρυσός που δίνει υπεραξία και άρα χρειάζεται ρύθμιση για να προστατευτεί η ιδιωτικότητα.

Η Ιστορία της Μέσης Ανατολής είναι ο αιώνιος ιμπεριαλισμός, η πανάρχαια σύγκρουση λαών και εθνών. Είτε πρόκειται για Θεό, είτε για Χρήμα, είτε για Ισχύ και κατάκτηση εδαφών, η γεωπολιτική αστάθεια στη Μέση Ανατολή είναι η σφραγίδα του ιμπεριαλισμού στην ανθρωπότητα…

Η αλληλόδραση στις ψηφιακές αγορές δημιουργεί εστίες υπερσυσσώρευσης πληροφορίας όπου κόμβοι και βρόγχοι ανάδρασης (feedback) συνθέτουν ένα σκηνικό επανατροφοδοτούμενων ροών κεφαλαίου, εντός και »εκτός» παραγωγής και εμπορίου.

Δανείστηκα τον όρο «παραπαίουσα ανάπτυξη» απο το πρόσφατο δημοσίευμα του Bloomberg (14/3) που μιλάει για μια νέα  χαμένη δεκαετία των Ελλήνων. Η αλήθεια είναι οτι η χώρα εγκλωβίστηκε στις προσταγές της μόνιμης μακροοικονομικής ασταθούς ισορροπίας.

Η Εργασία ρέει πλέον φθηνή στα δίκτυα και στις ομάδες ανοιχτού λογισμικού. Στις ψηφιακές κοινότητες ομότιμης παραγωγής που αποκαλούνται χαρακτηριστικά ως crowdsourcing (πληθοπορισμός). Εργαζόμενοι μιας χρήσης, φθηνά μυαλά, χωρίς δικαιώματα και θεσμικούς όρους απασχόλησης..

To Συμβούλιο Δημοσίων Επενδύσεων πρέπει να χαράξει στρατηγική για αύξηση κονδυλίων σε έρευνα και καινοτομία καθότι στην χώρα μας έχει αλλοιωθεί το »λογισμικό της παραγωγής». Πόσο μάλλον σε μια εποχή που οι κοινωνικές συνθήκες διάχυσης της Γνώσης δεν ήταν ποτέ πιο πρόσφορες